προβάλλω

English (LSJ)

fut. -βᾰλῶ: pf. -βέβληκα: Ep.aor.2

   A προβάλεσκον Od. 5.331: Hom. has only aor. Act. and Med. without augm.:—throw or lay before, throw to, Νότος Βορέῃ προβάλεσκε [σχεδίην] φέρεσθαι l.c.; τοὺς μαζοὺς κυσὶ προέβαλε Hdt.9.112; τρωγάλια τοῖς θεωμένοις Ar.Pl. 798; πυροὺς ὀλίγους π. Id.Av.626; π. τινὰ ταῖς Νύμφαις Pl.Phdr.241e; ἀνδρὶ δέμας, of a woman, E.Cret.6: without dat., π. ἀκήδευτα τὰ σώματα Plu.Per.28.    II put forward, π. πρόβλημα Pl.Sph.261a; ἄμφω τὰ δεξιὰ προβεβληκώς, of a horse, Arist.Po.1460b19 (also Med., τὰ ἀριστερὰ προβάλλονται Id.IA706a6); χλαμύδα ἀλώπεκι Paus.4.18.6; π. αὐτὸν ἐς τὸ μέσον Luc.Cat.25: metaph., ἀγαθὴν ἐλπίδα π. σαυτῷ Men.572:—Pass., v. infr. B.111.1.    b in obstetrics, present, Act. and Pass., Hp.Mul.1.69, Sor.2.60, al.    2 ἔριδα προβαλόντες putting forth strife, i.e. striving, Il.11.529.    3 put forward as an argument or plea, ἐπεί μοι τὴν θέμιν προὔβαλες S.Tr.810; Κύπριν E. Hec.825; τοὔνομα τὸ τῆς εἰρήνης D.9.8:—Pass., τὸν ὑφ' ἁπάντων προβαλλόμενον λόγον Th.6.92; ἐς ἐνθυμίαν αἰεὶ προβαλλόμενος Id.5.16.    4 Med., put forward, propose for an office, λῃτουργεῖν π. γυμνασίαρχον And.1.132:—Pass., v. infr. B.1.4.    5 propound a question, task, problem, riddle (cf. πρόβλημα IV), Ar.Nu.757, Pl.R.536d; αἴνιγμα, γρῖφον, Id.Chrm.162b, Antiph.74.5; χαλεπὴν π. ᾱἵρεσιν Pl. Sph.245b; εὔσκεπτον σκέψιν π. Id.Phlb.65d; ὰπορίαν Arist.Pol.1283b35: later folld. by interrog. clause, πρόβαλε σαυτῷ τί ἂν ἐποίησεν ἐν τούτῳ Σωκράτης Epict.Ench.33.12; θεοῦ προβαλόντος πότερον . . Aristid.1.41 J.:—Pass., προβάλλεται τάδε θεωρῆσαι, περὶ τοῦ κώνου προβεβλημένα ἐστὶ τάδε, Archim.Con.Sph.Praef., Spir.Praef.    6 put forth beyond, κάρα . . ὀχημάτων S.El.740; τῶν ὀδόντων τὴν γλῶσσαν Aret.SA1.7; φλέγμα καὶ ἀφρῶδες ἐκ τοῦ στόματος Philum.Ven.1.2.    III expose, give up, π. σφέας αὐτοὺς ὑπὸ τοῦ κακοῦ give themselves up for lost, Hdt.7.141; ἐμαυτὸν εἰς ἀρὰς δεινάς S.OT745; ψυχὴν π. ἐν κύβοισι δαίμονος hazard, venture, E.Rh.183.    IV send forth, emit, τράγου ὀσμήν v.l. (for προσ-) in Dsc.4.50; τὴν φωνὴν ὀξεῖαν π. D.S.3.8; ἦχον τραχύν Id.5.30, etc.; produce, καρπόν J.AJ 4.8.19; ἄνθος Aët.12.1:—Pass., c. gen., to be emitted from, αἱ τῶν θεῶν δυνάμεις προβεβλημέναι τῶν πρώτων Procl.in Prm.p.552S.    V intr., stick out, of the tongue, Arist.PA660a24.    2 fall forward, εἰς τὸ μέτωπον Sch.Ar.Av.487.    B Med. with pf. Pass. (used also in pass. sense, v. infr.):— throw or toss before one, οὐλοχύτας προβάλοντο Il.1.458, al.: hence, throw away, expose, S.Ph.1017.    2 set before or in front, θεμείλιά τε προβάλοντο Il.23.255.    3 set before oneself, propose to oneself, ἔργον Hes. Op.779.    4 put forward, propose for election, Hdt.1.98, Pl.Lg. 755c sq., X.An.6.1.25, IG22.1343.29, etc.; προβαλλόμενος ἑαυτόν D. 21.15:—Pass., Hdt. l.c., Pl.l.c., etc.; προβληθεὶς πυλάγορος οὗτος D. 18.149, cf.285.    5 c. dat. et inf., challenge a person to...π. μοι [ὀμόσαι] Mitteis Chr.32i14, cf. ii 13(ii B.C.):—Pass., of the oath, to be proposed as a challenge, ib.ii 25, Sammelb. 5231.9 (i A.D.).    II throw beyond, beat in throwing: hence, surpass, excel, c. gen. pers. et dat. rei, ἐγὼ δέ κε σεῖο νοήματί γε προβαλοίμην Il.19.218.    III hold before oneself so as to protect, λαιᾷ ἴτυν Tyrt.15.3; Πηλεΐδᾳ κατ' ὄμμα πέλταν E.Rh.370 (lyr.); τὼ χεῖρε Ar.Ra.201; π. τὰ ὅπλα level arms, opp. μεταβάλλεσθαι (cf. προβολή 1), τὴν φάλαγγα ἐκέλευσε προβαλέσθαι τὰ ὅπλα καὶ ἐπιχωρῆσαι X.An.1.2.17, cf. 6.5.16, Mem.3.8.4: in pf. Pass., σάρισαν προβεβλημένος having his pike advanced, with levelled pike, D.S.17.100; τοὺς θυρεοὺς πρὸ τῶν νώτων . . -βεβλημένοι Arr.Tact.36.1; εἰκοσάπηχύν τινα προβεβλ. κοντόν Luc.DMort.27.4; also προβεβλημένοι τοὺς θωρακοφόρους having them to cover one in front, X.Cyr. 6.3.24; π. τάφρον, ποταμόν, of a general, Plb.1.18.3, 2.5.5; π. τῆς . . στρατοπεδείας τεῖχος Id.1.48.10, etc.; πόλις -βεβλημένη ποταμόν Str. 11.2.17; π. τὰ θηρία πρὸ τῶν κεράτων, λογχοφόρους τῆς δυνάμεως, Plb.3.72.9, 3.113.6: abs., stand in front, πρὸ ἀμφοῖν προβεβλημένος standing so as to cover both, X.An.4.2.21, cf. Cyr.2.3.10: c. gen., τούτου προβέβληται Πολύευκτος D.21.139; προβάλλεσθαι ἢ ἐναντίον βλέπειν οὔτ' οἶδεν οὔτ' ἐθέλει Id.4.40; προαίρεσις τῆς πολιτείας προβεβλημένη a guarded policy, Id.19.27; πρὸς ἅπαντας -βεβλημένος on one's guard against, Plu.Dio 9:—Pass., ἱππῆς προβέβληνται πρὸ τοῦ δεξιοῦ κέρως Arr.Tact.36.2; κράνη πρὸ τῆς κεφαλῆς π. ib.34.3.    2 metaph., put forward, τὴν ἀγαθὴν προβαλλόμενος ἐλπίδα D.18.97; ταύτην τὴν συμμαχίαν ib.195; τὴν Εὔβοιαν προβαλέσθαι πρὸ τῆς Ἀττικῆς ib.301, cf. 300, Isoc.5.122; τι πρὸ τῆς αἰσχύνης Aeschin.3.11.    b bring forward, cite on one's own part, in defence, τὸν Ὅμηρον π. Pl.La.201b; π. μάρτυρας Is.7.3, etc.; ὁ προβαλόμενος one who has brought evidence, Lex ap.D.46.10; cite as an example, ἔθνος οὐδὲν ἔχομεν προβαλέσθαι σοφίης πέρι Hdt.4.46; use as an excuse or pretext, Th.2.87, etc.; τὸ εὐπρεπὲς ἄσπονδον προβέβληνται Id.1.37; π. σκῆψιν, πρόφασιν, Plb.5.56.7, 15.20.3.    IV in Att. law, accuse a person by προβολή (v. προβολή v), present him as guilty of the offence, προὐβαλόμην ἀδικεῖν τοῦτον περὶ τὴν ἑορτήν D.21.1 (cf. Harp. s.v. προβαλλομένους) ; π. τινά τι ib.28; τινα alone, ib.175; ὁ προβαλλόμενος the prosecutor in a προβολή, ib.179:—Pass., to be accused or presented, προὐβλήθησαν X.HG1.7.35: generally, attack, censure, τὸ ἔθος D.H.4.24, cf. Ph.2.137; τοὺς ψευδομένους J.BJ2.8.7 (s. v.l.), cf. Plu.CG14; opp. ἐπαινεῖν, Id.2.18d.

German (Pape)

[Seite 710] (s. βάλλω), Hom. nur aor. act. u. med., stets ohne Augment, vorwerfen, hinwerfen, τινί τι; Νότος Βορέῃ προβάλεσκε, Od. 5, 331; τρωγάλια τοῖς θεωμένοις, Ar. Plut. 799; auch übertr., ἱππῆες πεζοί τε κακὴν ἔριδα προβαλόντες, den Wettkampf hinwerfend, anfangend, Il. 11, 529; ἑαυτὸν εἰς ἀρὰς δεινάς, Soph. O. R. 745; u. ohne Zusatz, sich jeder Gefahr preisgeben, sein Leben in die Schanze schlagen, vgl. ψυχὴν προβάλλοντ' ἐν κύβοισι δαίμονος, Eur. Rhes. 183; aber Her. 7, 141 = sich selbst wegwerfen, den Muth verlieren, verzweifeln; so ist auch Dem. 19, 27 zu nehmen, προαίρεσις τῆς πολιτείας προβεβλημένη καὶ ἄπιστος. – Auch = preisgeben, ἐπεί μοι τὴν θέμιν σὺ προὔ. βαλες, Soph. Trach. 807, Schol. ἀπέῤῥιψας καὶ παρεῖδες. So Plat. αἷς με σὺ προὔβαλες ἐκ προνοίας, Phaedr. 241 e. – Eine Frage vorlegen, aufgeben, eine Aufgabe stellen, ἕτερον αὖ σοι προβαλῶ τι δεξιόν, Ar. Nubb. 757; Plat. oft, τὰ λογισμῶν παισὶν οὖσι χρὴ προβάλλειν Rep. VII, 536 d, σκέψιν προβέβληκας Phil. 65 d, αἵρεσιν χαλεπήν Soph. 245 b, πρὸς τὴν τοῦ προβληθέντος ζήτησιν Polit. 286 b. – Med., – a) vor sich hinwerfen, -schütten, οὐλοχύτας προβάλοντο, Il. 1, 458. 2, 421 Od. 3, 447; θεμείλιά τε προβάλοντο ἀμφὶ πυρήν, Il. 23, 255, sie legten vorweg, zuerst den Grund; sich vorlegen, vornehmen, ἔργον, Hes. O. 781; hinwerfen, preisgeben, ἐν ᾗ (ἀκτῇ) με προὐβάλου ἄφιλον, Soph. Phil. 1005; vor sich hinhalten, οὔκουν προβαλεῖ τὼ χεῖρε κἀκτενεῖς, Ar. Ran. 201; bes. Waffen zum Schutz, Xen. Cyr. 2, 3, 10 An. 4, 2, 21; ἐκέλευσε προβαλέσθαι τὰ ὅπλα καὶ ἐπιχωρῆσαι ὅλην τὴν φάλαγγα, 1, 2, 17, d. i. sich zum Angriff fertig machen, wobei man den Schild vornimmt unb die Lanze fällt. Vgl. μεταβάλλειν. Daher προβεβλημένοι τοὺς θωρακοφόρους, Xen. Cyr. 6, 3, 24, die vor sich die Geharnischten haben; so auch Pol. oft, τὰ θηρία πρὸ τῶν κεράτων προεβάλλετο, 3, 72, 9; auch τῆς ἰδίας στρατοπεδείας τεῖχος προβαλλόμενοι, 1, 48, 10, vgl. 2, 65, 9; auch προεβάλοντο τάφρον, ποταμόν, 1, 18, 3. 2, 5, 5;. τὸ τεῖχος κύκλῳ προβεβλημένον τὸν ποταμόν, Strab. 11, 14, 6. Bei Dem. 4, 40, προβάλλεσθαι δ' ἢ βλέπειν ἐναντίον οὔτ' οἶδεν οὔτ' ἐθέλει, sich schützen, vertheidigen. – Daher auch als Vorwand brauchen, vorschützen, Einem vorhalten, bes. Sp., wie M. Anton. 1, 12; vgl. noch Aesch. 1, 74, ὅμως πρό γε τῆς αἰσχύνης προβάλλονταί τι καὶ συγκλείουσι τὰς θύρας. – b) vorschlagen, zur Wahl, τοὺς στρατηγοὺς προὐβάλλοντο, Plat. Legg. VI, 756 a; οὓς ἂν κοινῇ προβαλόμενοι ἕλωνται, XI, 916 b; Xen. An. 5, 9, 25 προεβάλλοντο αὐτόν· ἐπειδὴ δὲ ἐδόκει δῆλον, ὅτι αἱρήσονται αὐτόν; Dem. προβληθεὶς πυλαγόρας καὶ τριῶν ἢ τεττάρων χειροτονησάντων αὐτὸν ἀνεῤῥήθη, 19, 149; so auch Pol. 6, 26, 5. – c) für sich anführen, ἔθνος, ein Volk als Beispiel anführen, erwähnen, Her. 4, 46; τὸν Ὅμηρον δοκεῖ μοι χρῆναι προβάλλεσθαι, Plat. Lach. 201 b; als Zeugen, Dem. 46, 10. – d) im Werfen u. übh. übertreffen, ἐγὼ δέ κε σεῖο νοήματί γε προβαλοίμην πολλόν, Il. 19, 218, am Verstande mag ich dich wohl übertreffen. – e) beschuldigen, anklagen (vgl. προβολή), προὐβαλόμην ἀδικεῖν τουτονί, Dem. 21, 1. 175, u. öfter; vgl. Xen. Hell. 1, 7, 35; προβληθέντες ἀπέθανον, Pol. 9, 17, 8.

Greek (Liddell-Scott)

προβάλλω: μέλλ. -βᾰλῶ˙ πρκμ. -βέβληκα˙ Ἰωνικ. ἀόρ. β’ προβάλεσκον˙ ― ὁ Ὅμ. ἔχει μόνον τὸν ἐνεργ. καὶ μέσ. ἀόρ. ἄνευ αὐξήσ., ὠθῶ πρὸς τὰ ἐμπρὸς, «σπρώχνω», Νότος Βορέῃ προβάλεσκε [[[σχεδίην]]] φέρεσθαι, ὁ Νότος ὠθεῖ πρὸς τὸν Βορρᾶν (τὴν σχεδίαν) ἵνα φέρηται ὑπὸ τῆς πνοῆς αὐτοῦ, Ὀδ. Ε. 331: ῥίπτω τι εἴς τινα, τοὺς μαζοὺς κυσὶ προέβαλε, τοὺς μαστοὺς ἔρριψεν εἰς τοὺς κύνας, Ἡρόδ. 9. 112, πρβλ. Πλουτ. Περικλ. 28˙ τρωγάλια τοῖς θεωμένοις Ἀριστοφ. Πλ. 798˙ πρ. πυροὺς ὀλίγους ὁ αὐτ. ἐν Ὄρν. 625˙ πρ. τινὰ ταῖς Νύμφαις Πλάτ. Φαῖδρ. 241Ε˙ πρβλ. παραβάλλω Ι. 1. ΙΙ. προβάλλω, προτείνω πρὸς ἄμυναν, πρ. πρόβλημα (σημασ. ΙΙ), Πλάτ. Σοφιστ. 261Α˙ ἀντίθετον τῷ συστέλλω, Ἀριστ. περὶ Ζ. Μορ. 2. 17, 2˙ ἄμφω τὰ δεξιὰ προβεβληκώς, ἐπὶ ἵππου, ὁ αὐτ. ἐν Ποιητ. 4, 6˙ οὕτω, τὰ ἀριστερὰ προβάλλονται ὁ αὐτ. π. Ζ. Πορείας 4, 9˙ πρβλ. προβολή. 2) ἐγείρω, ἔριδα προβαλόντες Ἰλ. Λ. 529. 3) θέτω ἐμπρός, προτείνω ὡς ἐπιχείρημα πρὸς ὑπεράσπισιν ἢ ὡς δικαιολογίαν, πρ. Θέμιν, Σοφ. Τρ. 810˙ Κύπριν Εὐρ. Ἑκ. 825˙ τοὔνομα τὸ τῆς εἰρήνης Δημ. 112. 26˙ ἀπορίαν Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 13, 11˙ ― Παθητ., τὸν ὑφ’ ἁπάντων προβαλλόμενον λόγον Θουκ. 6. 92˙ ἴδε ἐν λέξ. ἐνθυμία. 4) προτείνω, προβλ. λειτουργεῖν γυμνασίαρχον Ἀνδοκ. 17. 19˙ πρόβαλλ’ αὐτὸν ἐς τὸ μέσον Λουκ. Κατάπλ. 25. 5) προτείνω ἐρώτησιν, ἔργον, πρόβλημα, αἴνιγμα (πρβλ. πρόβλημα IV), Ἀριστοφ. Νεφ. 757, Πλάτ. Πολ. 536D, Χαρμ. 162Β˙ πρ. αἵρεσιν χαλεπὴν ὁ αὐτ. ἐν Σοφιστ. 245Β, πρβλ. Φίληβ. 62D, κ. ἀλλ. 6) προβάλλω, προεκτείνω πέραν τινός, κάρα προβάλλων ἱππικῶν ὀχημάτων Σοφ. Ἠλ. 740˙ τῶν ὀδόντων τὴν γλῶτταν Ἀρετ. π. Αἰτ. Ὀξ. Παθ. 1. 7. ΙΙΙ. πίπτω εἰς ἀπόγνωσιν, εἰς ἀπελπισμόν, ἢ κατὰ τὸν Schweighäuser πίπτω ἐπὶ τοῦ ἐδάφους πρηνής, Ἡρόδ. 7. 141˙ ἔοικ’ ἐμαυτὸν εἰς ἀρὰς δεινὰς προβάλλων, ἐκθέτων, Σοφ. Ο. Τ. 745˙ ὡσαύτως, εἰς κίνδυνον ἐμβάλλω, ῥιψοκινδυνεύω, ψυχὴν πρ. ἐν κύβοισι δαίμονος Εὐρ. Ρῆσ. 183. IV. ἐκπέμπω, προβάλλει δὲ κατὰ τὸ φθινόπωρον τὰ φύλλα τράγου ὀσμὴν Διοσκ. 4. 50˙ τὴν φωνὴν ὀξεῖαν πρ. Διόδ. 3. 8˙ ἦχον τραχὺν ὁ αὐτ. 5. 30, κτλ.˙ παράγω, καρπὸν Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 4. 8, 19. V. ἀμεταβ., πίπτω πρὸς τὰ ἐμπρὸς, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Ὄρν. 487. Β. Μέσ. μετὰ παθητ. πρκμ. (ὅστις εἶναι ἐν χρήσει καὶ ἐπὶ παθ. σημασίας, ἴδε κατωτ.)˙ ― ῥίπτω ἐνώπιόν τινος ἢ προχέω, αὐτὰρ ἐπεὶ ῥ’ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προβάλοντο Ἰλ. Α. 458. Β. 421, Ὀδ. Γ. 447˙ ― ἐντεῦθεν ἀκολούθως, ῥίπτω ἔξω εἰς μέρος τι, ἐκθέτω, νοεῖς ἄγειν ἀπ’ ἀκτῆς τῆσδε ἐν ᾗ με προὐβάλου ἄφιλον ἔρημον ἄπολιν ἐν ζῶσιν νεκρὸν Σοφ. Φιλ. 1007. 2) βάλλω πρότερον, θεμείλιά τε προβάλοντο Ἰλ. Ψ. 255. 3) προβάλλω εἰς ἐμαυτόν, ποιοῦμαι ἀρχὴν ἔργου τινός, ἔργον Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 777. 4) προτείνω εἰς ἐκλογήν, Λατ. designare, Ἡρόδ. 1. 98, Πλάτ. Νόμ. 755C κἑξ., Ἱσαῖ. 54. 12, Ξεν., κλπ.˙ προβαλλόμενος ἑαυτὸν Δημ. 519. 16. ― Παθ., προτείνομαι εἰς ἐκλογήν, Ἡρόδ. ἔνθ’ ἀνωτ., Πλάτ. Νόμ., ἔνθ’ ἀνωτ., κλπ.˙ προβληθεὶς Πυλάγορος οὗτος Δημ. 277. 2˙ ἴδε ἀνωτ. Α. ΙΙ. 4. ΙΙ. ῥίπτω πέραν ἄλλου τινός, νικῶ ἐν τῷ βάλλειν, ὅθεν ὑπερτερῶ, ὑπερβαίνω, ὑπερβάλλω, μετὰ γεν. προσώπ. καὶ δοτ. πράγματ., ἐγὼ δέ κε σεῖο νοήματί γε προβαλοίμην Ἰλ. Τ. 218. ΙΙΙ. πρατείνω ἢ κρατῶ τι ἐμπρός μου πρὸς ἄμυναν, ἴτυν Τυρταῖ. 12. 3˙ Πηλείδᾳ κατ’ ὄμμα πέλταν Εὐρ. Ρῆσ. 371˙ τὼ χεῖρε Ἀριστοφ. Βάτρ. 201˙ πρ. τὰ ὅπλα, προτείνω τὰ ὅπλα εἴτε πρὸς ἐπίθεσιν εἴτε πρὸς ἄμυναν ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ μεταβάλλεσθαι (πρβλ. προβολὴ Ι)˙ τὴν φάλαγγα ἐκέλευσε προβαλέσθαι τὰ ὅπλα καὶ ἐπιχωρῆσαι Ξεν. Ἀν. 1. 2, 17, πρβλ. 6. 5, 16, Ἀπομν. 3. 8, 4˙ ― οὕτως ἐν τῷ παθ. πρκμ. σάρισ[σ]αν προβεβλημένος, ἔχων προτεταμένον τὸ μακρόν του δόρυ, Διόδ. 17. 101˙ εἰκοσάπηχύν τινα κοντόν προβεβλ. Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 27. 4˙ ὡσαύτως, προβεβλημένοι τοὺς θωρακοφόρους, ἔχοντες αὐτοὺς πρὸ ἑαυτῶν, Ξεν. Κύρ. 6. 3, 24˙ ὡσαύτως, πρ. τὴν τάφρον, τὸ ῥεῖθρον, τὸν ποταμόν, ἐπὶ στρατηγῶν, Πολύβ. 1. 18, 3, κτλ˙ πρ. τῆς... στρατοπεδείας τεῖχος ὁ αὐτ. 1. 48, 10, κτλ.˙ ― ἀκολούθως ἀπολ., ἵσταμαι ἐμπρός τινος πρὸς ὑπεράσπισιν, πρὸ ἀμφοῖν προβεβλημένος, ἱστάμενος οὕτως ὥστε ἀμφοτέρους νὰ προασπίζῃ, Ξεν. Ἀναβ. 4 2, 21˙ καὶ μετὰ γεν., τούτου προβέβληται Δημ. 560. 2˙ προβάλλεσθαι ἢ ἐναντίον βλέπειν οὔτ’ οἶδεν οὔτ’ ἐθέλει ὁ αὐτ. 51. 27˙ προαίρεσις προβεβλημένη, σύστημα ἀμύνης, ὁ αὐτ. 349. 15. 2) μεταφορ., προβάλλω, προτάσσω, προτείνω, τὴν ἀγαθὴν προβαλλόμενος ἐλπίδα Δημ. 258. 23˙ ταύτην τὴν συμμαχίαν ὁ αὐτ. 293. 20˙ τὴν Εὔβοιαν προβαλέσθαι πρὸ τῆς Ἀττικῆς ὁ αὐτ. 326. 9, πρβλ. 325. 27, Ἰσοκρ. 107Β˙ τι πρὸ τῆς αἰσχύνης Αἰσχίν. 55. 24. β) φέρω, προβάλλω τινὰ πρὸς ὑπεράσπισίν μου, τὸν Ὅμηρον δοκεῖ μοι χρῆναι προβάλλεσθαι Πλάτ. Λάχ. 201Β˙ πρ. μάρτυρας Ἰσαῖ. 63. 13, κτλ.˙ καὶ οὕτως ὁ προβαλόμενος, ὁ προσαγαγὼν μαρτυρίαν, Νόμ. παρὰ Δημ. 1132. 5˙ προβάλλω ἢ μνημονεύω ὡς παράδειγμα, ἔθνος οὐδὲν ἔχομεν προβαλέσθαι σοφίης πέρι Ἡρόδ. 4. 46˙ ― μεταχειρίζομαι ὡς δικαιολογίαν ἢ πρόφασιν, Θουκ. 2. 87, κτλ.˙ προβέβληνται (ἐν μέσῃ σημασίᾳ), ἔχουσι προτείνῃ, ὁ αὐτ. 1. 37. 3) ἁπλῶς, βάλλω τι ἐνώπιόν τινος, τί τινος Πολυβ. 3. 72, 9., 113. 6. IV. ὡς Ἀττ. νομικὸς ὅρος, κατηγορῶ τινα ἐνώπιον τῆς ἐκκλησίας διὰ τῆς ἀγωγῆς ἥτις ἐκαλεῖτο προβολὴ (ἴδε προβολὴ V), κυρίως παρουσιάζω τινὰ ὡς ἔνοχον τοῦ ἐγκλήματος, προὐβαλόμην ἀδικεῖν τοῦτον περὶ τὴν ἑορτὴν Δημ. 514. 6 (πρβλ. Ἁρποκρ. ἐν λέξ. παραβαλλομένους)˙ πρ. τινά τι 523. 21˙ τινα μόνον, 571. 16˙ ὁ προβαλλόμενος, ὁ κατήγορος ἐν προβολῇ, 572. 15. ― Παθ., κατηγοροῦμαι, προὐβλήθησαν Ξεν. Ἑλλ. 1. 7, 35˙ καθόλου, προσβάλλω, ἐπιπλήττω, ἐπιτιμῶ, Διον. Ἁλ. 4. 24, κτλ., ἴδε Wyttenb. εἰς Πλούτ. 2. 257Ε.

French (Bailly abrégé)

f. προβαλῶ, ao.2 προέβαλον, par contr. προὔβαλον, pf. προβέβληκα;
I. jeter devant : νότος βορέῃ προβάλεσκε φέρεσθαι OD le notos poussait (le radeau) en avant pour qu’il fût emporté par le vent du nord ; χόρτον PLUT jeter du fourrage (à un cheval) ; fig.
1 lancer, donner le signal de, mettre la main à : κακὴν ἔριδα IL engager une querelle funeste;
2 jeter devant soi, càd mettre en avant comme argument ou prétexte, acc. : προβαλλόμενος λόγος THC parole qu’on met en avant, càd proverbe qui est dans toutes les bouches;
3 proposer (une question, une tâche, etc.) acc.;
II. jeter en avant, précipiter ; προβάλλειν ἑαυτόν HDT s’abandonner soi-même, perdre courage;
III. produire au dehors ; émettre, acc.;
IV. proposer pour une fonction : προβληθεὶς πυλαγόρας DÉM ayant été proposé pour être élu pylagore, càd député au conseil amphictionique;
Moy. προβάλλομαι (f. προβαλοῦμαι, ao.2 προεβαλόμην, par contr. προὐβαλόμην, pf. προβέβλημαι);
A. tr.
I. jeter devant soi : οὐλοχύτας OD commencer le sacrifice en répandant l’orge sacrée;
II. placer devant soi :
1 se proposer, se charger de, acc.;
2 placer devant soi comme un rempart : τὰ ὅπλα XÉN tenir les armes en avant, càd les piques étendues et les boucliers en avant ; προβεβλημένοι τοὺς θωρακοφόρους XÉN couverts par les soldats armés de cuirasses ; abs. se garantir, s’abriter : fig. προβάλλεσθαι συμμαχίαν DÉM s’abriter derrière une alliance ; προβάλλεσθαι μάρτυρα ISOCR se retrancher derrière un témoin, produire un témoin;
3 placer devant soi comme un modèle : ἔθνος σοφίης πέρι HDT se proposer un peuple comme modèle de sagesse;
III. proposer pour une charge, acc.;
IV. jeter en avant, jeter au loin, rejeter : ἐν ᾗ (ἀκτῇ) με προὐβάλου ἄφιλον SOPH ce rivage sur lequel tu m’as jeté sans ami;
V. t. de droit att. poursuivre en justice, acc. ; au sens Pass. être accusé;
B. intr.
1 se jeter devant : τινος ou πρό τινος devant qqn pour le protéger;
2 surpasser : τινος νοήματι IL qqn en intelligence.
Étymologie: πρό, βάλλω.

English (Autenrieth)

aor. 2 iter. προβάλεσκε, part. προβαλόντες, mid. aor. 2 προβάλοντο, opt. προβαλοίμην: act., throw forth, ‘tossed it over,’ of the winds playing ball with Odysseus's raft, Od. 5.331; met., ἔριδα, ‘begin’ strife, Il. 11.529; mid., cast down before, subjectively, Il. 1.458; met., excel, τινός, Il. 19.218.

English (Strong)

from πρό and βάλλω; to throw forward, i.e. push to the front, germinate: put forward, shoot forth.

English (Thayer)

2nd aorist προεβαλον; from Homer down; to throw forward (cf. πρό, d. α.); of trees, to shoot forth, put out, namely, leaves; to germinate (cf. Buttmann, § 130,4; Winer's Grammar, 593 (552)) (with καρπόν, added, Josephus, Antiquities 4,8, 19; Epict. 1,15, 7): to push forward, thrust forward, put forward: τινα, Acts 19:33.