πενθήμων: Difference between revisions
From LSJ
Μακάριος, ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει → Felix, qui mentem cum divitiis possidet → Glückselig, wer Vermögen und Vernunft besitzt
(31) |
(nl) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-ονος, ὁ, Α<br />αυτός που πενθεί.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πένθος]] <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -[[ήμων]] (<b>πρβλ.</b> <i>αιδ</i>-[[ήμων]], <i>ειδ</i>-[[ήμων]])]. | |mltxt=-ονος, ὁ, Α<br />αυτός που πενθεί.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[πένθος]] <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -[[ήμων]] (<b>πρβλ.</b> <i>αιδ</i>-[[ήμων]], <i>ειδ</i>-[[ήμων]])]. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=πενθήμων -ον, gen. -ονος [πενθέω] verdrietig. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 14:52, 31 December 2018
English (LSJ)
ον, gen. ονος,
A mournful, A.Ag.420(lyr.).
German (Pape)
[Seite 555] ονος, klagenvoll, δόξαι, Aesch. Ag. 409.
Greek (Liddell-Scott)
πενθήμων: -ον, πένθιμος Αἰσχύλ. Ἀγ. 420, Χριστοδ. Ἔκφρ. 148.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
douloureux, lugubre.
Étymologie: πένθος.
Greek Monolingual
-ονος, ὁ, Α
αυτός που πενθεί.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πένθος + κατάλ. -ήμων (πρβλ. αιδ-ήμων, ειδ-ήμων)].
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πενθήμων -ον, gen. -ονος [πενθέω] verdrietig.
