πενθήμων

English (LSJ)

ον, gen. ονος,

   A mournful, A.Ag.420(lyr.).

German (Pape)

[Seite 555] ονος, klagenvoll, δόξαι, Aesch. Ag. 409.

Greek (Liddell-Scott)

πενθήμων: -ον, πένθιμος Αἰσχύλ. Ἀγ. 420, Χριστοδ. Ἔκφρ. 148.

French (Bailly abrégé)

ων, ον ; gén. ονος;
douloureux, lugubre.
Étymologie: πένθος.

Greek Monolingual

-ονος, ὁ, Α
αυτός που πενθεί.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πένθος + κατάλ. -ήμων (πρβλ. αιδ-ήμων, ειδ-ήμων)].