ἐκφαίνω

English (LSJ)

fut. -φᾰνῶ, Ion. -φανέω in Luc.Syr.D.32: aor. ἐξέφηνα, Dor.

   A -έφᾱνα Pi.N.4.68:—Pass., Ep.aor. 1 -εφαάνθην Il.13.278.    I of persons, bring to light, reveal, σήμερον ἄνδρα φόωσδε . . Εἰλείθυια ἐκφανεῖ 19.104; ἐ. τινά produce him, Hdt.3.36; εἰ μὴ τὸν αὐτόχειρα . . ἐκφανεῖτ' ἐς ὀφθαλμοὺς ἐμούς S.Ant.307, cf. OT329: c. part., ἐ. σεωυτὸν ἐόντα τοῦ πατρὸς οὐδὲν ἥσσω Hdt.3.71; κακοὺς θνητῶν ἐξέφηνε . . χρόνος E.Hipp.428:—Pass., οὕνεκ' Ἀχιλλεὺς ἐξεφάνη showed himself, came forth to view, Il.19.46, cf. Od.10.260, al.; Χαρύβδιος ἐξεφαάνθη he came up from out Charybdis, 12.441; ὅ τε δειλὸς ἀνὴρ ὅς τ' ἄλκιμος ἐξεφαάνθη is revealed, Il.13.278; δίκαιοι δ' αὖθις [ὄντες] ἐκφανούμεθα S.Ph.82; σὺ μὲν . . ἐκφανεῖ κακή Id.OT1063; ἕκτον ἦμαρ ἐκπεφασμένος Id.Ichn.273.    2 inform against, τινά Cod.Just.1.5.16.5.    II of things, bring to light, δῶρα καὶ κράτος ἐγγενές Pi.N.4.68; disclose, reveal, τινὶ ἄρρητα ἱρά Hdt.6.135,al. (so abs., ὡς τὸ μαντεῖον ἐξέφηνεν . . ἐμοί S.OT243); ἐ. ἑωυτοῦ γνώμην Hdt.5.36; τὴν αἰτίην Id.6.3; τὴν ἀληθείην Id.1.117; λόγον E.Hipp.881; ἐ. ἐς φάος κακά ib.368; δειλίαν Pl.Mx.246e:—Pass., with fut. Med., shine out, οἱ ὄσσε δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων, ὡς εἰ σέλας, ἐξεφάανθεν Il.19.17; appear plainly, πλευρὰ παρ' ἀσπίδος ἐξεφαάνθη 4.468, cf. Diog.Apoll.6; ἀστέρων ἐκφανέντων Th.2.28, cf. Phld.Sign.10: metaph., ταὶ Διωνύσου πόθεν ἐξέφᾰνεν (for -ησαν) χάριτες; Pi.O.13.18; ἐκφανήσεται it shall be disclosed, E.Hipp. 42, cf. Pl.Hp.Ma.295a; ἕως ἂν ἡμῖν ἐκφανῆτον ἐφ' ᾧ αὐτὼ σπουδάζετον Id.Euthd.288c.    2 exhibit, κακότητα ἔς τινα Hdt.5.92.ή.    3 ἐ. πόλεμον πρός τινα to declare... X.An.3.1.16.

German (Pape)

[Seite 784] herauszeigen, aus Etwas hervorgehen u. sichtbar werden lassen; φόωσδε, ans Licht bringen, von der Geburtsgöttinn, Il. 19, 104; ἐξέφηνας ἐς φάος κακά Eur. Hipp. 368; λόγον 881; Χάριτας Pind. Ol. 13, 18; δῶρα εἰς γένος N. 7, 68; bekannt machen, anzeigen, εἰ μὴ τὸν αὐτόχειρα ἐκφανεῖτ' εἰς ὀφθαλμοὺς ἐμούς Soph. Ant. 307; ὡς τὸ μαντεῖον ἐξέφηνε O. R. 143. 329; τινά, Her. 3, 36; τὴν αἰτίην 6, 3; τὴν ἑωυτοῦ γνώμην 5, 36; ἑωυτόν, sich zu erkennen geben, 3, 130 (vgl. Phylarch. Ath. XIII, 593 e); c. part., ἐκφαίνεις σεωυτὸν ἐόντα τοῦ πατρὸς οὐδὲν ἥσσω 3, 71; τὴν δειλίαν, offenbaren, Plat. Menex. 246 e; πόλεμον πρός τινα, offen erklären, Xen. An. 3, 1, 16. – Pass., herausscheinen, ὄσσε ἐξεφάανθεν Il. 19, 17; Χαρύβδιος, aus der Charybdis hervorkommen, Od. 12, 441; übh. sich zeigen, erscheinen (mit dem aor. II. pass.); δίκαιοι δ' αὖθις ἐκφανούμεθα Soph. Phil. 82 vgl. O. R. 1063; ἕως ἂν ἡμῖν ἐκφανῆτον ἐφ' ᾧ σπουδάζετον Plat. Euthyd. 288 b; ἀστέρων τινῶν ἐκφανέντων Thuc. 2, 28; Folgde.

Greek (Liddell-Scott)

ἐκφαίνω: μέλλ. -φᾰνῶ, Ἰων. -φανέω ἐν Λουκ. περὶ τῆς Συρ. Θ. 32: Ι. ἐπὶ προσώπων, φέρω εἰς φῶς, κάμνω νὰ φανῇ εἰς τὸν κόσμον, σήμερον ἄνδρα φόωσδε... Εἰλείθυια ἐκφανεῖ Ἰλ. Τ. 104 ἐκφ. τινά, φανερώνω, παρουσιάζω, οἱ δὲ ἐκφήναντες αὐτὸν δῶρα λάμψονται Ἡρόδ. 3. 36· εἰ μὴ τὸν αὐτόχειρα... ἐκφανεῖτ’ ἐς ὀφθαλμοὺς ἐμοὺς Σοφ. Ἀντ. 307, πρβλ. Ο. Τ. 329· μετὰ μετοχ., καὶ ἐκφαίνειν οἶκας σεωυτὸν ἐόντα τοῦ πατρὸς οὐδὲν εἷσσω, καὶ φαίνεσαι ἀποδεικνύων σεαυτὸν ὄντα κατ’ οὐδὲν κατώτερον τοῦ πατρός σου, Ἡρόδ. 3. 71· κακοὺς θνητῶν ἐξέφηνε... χρόνος Εὐρ. Ἱππ. 428: - Παθ., οὕνεκ’ Ἀχιλλεὺς ἐξεφάνη, ἐπεφάνη, Ἰλ. Τ. 46, πρβλ. Ὀδ. Κ. 260, κ. ἀλλ.· τά γε δοῦρα Χαρύβδιος ἐξεφαάνθη, ἀνεφάνησαν ἐκ τῆς Χαρύβδεως, Μ. 441· ὅ τε δειλὸς ἀνήρ, ὅς τ’ ἄλκιμος, ἐξεφαάνθη, ἐφάνη, Ἰλ. Ν. 278· δίκαιοι δ’ αὖθις ὄντες ἐκφανούμεθα Σοφ. Φ. 82· σὺ μὲν... ἐκφανεῖ κακὴ ὁ αὐτ. Ο. Τ. 1063. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, ποιῶ γνωστόν, φανερώνω, ἀποκαλύπτω, τινί τι Ἡρόδ. 6. 135, κ. ἀλλ.· (οὕτως ἀπολ., ὡς τὸ μαντεῖον ἐξέφηνεν... ἐμοὶ Σοφ. Ο. Τ. 243)· ἐκφ. ἑωυτοῦ γνώμην Ἡρόδ. 5. 35· τὴν αἰτίην ὁ αὐτ. 6. 3· τὴν ἀλήθειαν ὁ αὐτ. 1. 117· λόγον Εὐρ. Ἱππ. 881· ἐκφ. ἐς φάος κακὰ αὐτόθι 368: - Παθ. μετὰ μέσ. μέλλ., ἐκλάμπω, ἐν δὲ οἱ ὄσσε δεινὸν ὑπὸ βλεφάρων ὡσεὶ σέλας ἐξεφάανθεν Ἰλ. Τ. 17· πλευρά, τὰ οἱ κύψαντι παρ’ ἀσπίδος ἐξεφαάνθη, ἐφάνησαν ἐκτεθειμένα, Δ. 468· ἐκφανήσεται, φανερὸν γενήσεται, Εὐρ. Ἱππ. 42, πρβλ. Πλάτ. Ἱππ. Μείζ. 295Α. 2) δεικνύω, δειλίαν Πλάτ. Μενέξ. 246Ε· κακότητα ἔς τινα Ἡρόδ. 5. 92, 7. 3) ἐκφ. πόλεμον πρός τινα, κηρύττειν πόλεμον, Ξεν. Ἀν. 3. 1, 16.