οξύμωρος

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ὀξύμωρος, -ον)
1. ο κατά έντονο τρόπο φαινόμενος μωρός, ο φαινομενικά ανόητος, αλλά στην πραγματικότητα ευφυής
2. φρ. «οξύμωρο σχήμα»
γραμμ. σχήμα λόγου κατά το οποίο συνάπτονται έννοιες αντιφατικές, που αποκλείουν η μία την άλλη φαινομενικά, αλλά εκφράζουν στην ουσία τους κάτι το λογικό, όπως λ.χ. σπεύδε βραδέως.
επίρρ...
οξυμώρως
με οξύμωρο τρόπο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ- + μωρός (πρβλ. δριμύ-μωρος)].