ἀλάομαι

From LSJ
Revision as of 19:35, 2 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (13_6b)

Εἰ μὲν ἐπ' ἀμφοτέροισιν, Ἔρως, ἴσα τόξα τιταίνεις, εἶ θεός (Rufinus, Greek Anthology 5.97) → If, Eros, you're stretching your bow at both equally, then you're a god.

Source
Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἀλάομαι Medium diacritics: ἀλάομαι Low diacritics: αλάομαι Capitals: ΑΛΑΟΜΑΙ
Transliteration A: aláomai Transliteration B: alaomai Transliteration C: alaomai Beta Code: a)la/omai

English (LSJ)

[ᾰλ], Ep. 3pl. ἀλόωνται, imper. ἀλόω (v. infr.), used by Hom. mostly in contr. forms ἀλᾶσθε, ἀλώμενος, impf. ἠλώμην, Ep. ἀλᾶτο: fut. ἀλήσομαι (ἀπ-) Hes.Sc.409 (

   A v.l. ἀπαλήσατο): Ep. aor. ἀλήθην Od.14.120, 362, Dor. part. ἀλᾱθείς A.Supp.870: pf. ἀλάλημαι (q.v.): (ἄλη) :—wander, roam, οἷά τε ληιστῆρες..τοί τ' ἀλόωνται ψυχὰς παρθέμενοι Od.3.73; ὅδε τις δύστηνος ἀλώμενος ἐνθάδ' ἱκάνει 6.206; μὴ πάθωμέν τι ἀλώμενοι Hdt.4.97; αἰσχρῶς ἀλῶμαι A.Eu.98; ἄσιτος νηλίπους τ' ἀ. S.OC349: esp. to be outcast, banished, ib.444, Th.2.102, Lys.6.30, D.19.310; ἐκσέθεν by thee, S.OC1363: —freq. with Preps., ἀνὰ στρατὸν οἶοι ἀλᾶσθε Il.10.141; κὰπ πεδίον..οἶος ἀλᾶτο 6.201; πολλὰ βροτῶν ἐπὶ ἄστἐ ἀλώμενος Od.15.492; γῆς ἐπ' ἐσχάτοις ὅροις A.Pr. 666; ἐπὶ ξένης χώρας S.Tr.300, cf. Isoc.4.168; οὕτω νῦν..ἀλόω κατὰ πόντον Od.5.377, cf. A.Supp.870; νομάδεσσι γὰρ ἐν Σκύθαις ἀλᾶται Ar.Av.942: c. acc. loci, ἀ. γῆν wander over the land, S.OC1686; πορθμοὺς ἀ. μυρίους E.Hel.532; οὔρεα Theoc.13.66.    2 c. gen., wander away from, miss a thing, εὐφροσύνας ἀλᾶται Pi.O.1.58; ψυχὴν ἀλᾶται τῆς πάροιθ' εὐπραξίας E.Tr.640.    II metaph., wander in mind, be perplexed, S.Aj.23.

German (Pape)

[Seite 89] aor. ἀλήθην, herumgetrieben werden, umherschweifen, Hom. oft, Il. 6, 201 Od. 5, 448. 14, 380; perf. ἀλάλημαι mit Präsensbdtg, daher accentuirt ἀλάλησθαι Od. 2, 370, ἀλαλήμενος 13, 333; Anacr. 56, 12; ἀλαθείς Aesch. Suppl. 849; Soph. in der Verbannung lebend, O. C. 1365, ἐκ σέθεν 1680 vgl. Eur. Phoen. 1705; übertr. ἴσμεν γὰρ οὐδὲν τρανὲς ἀλλ' ἀλώμεθα, wir sind irren Geistes, ungewiß, Ai. 23; – τί, durch einen Ort hindurchschweifen, πορθμούς Eur. Hel. 539, δρυμούς Theocr. 13, 66; -τινός, von etwas abschweifen, verfehlen, εὐφροσύνας, er ist der Freude untheilhaftig, Pind. Ol. 1. 58; τῆς πάροιθ' εὐπραξίας Eur. Tr. 635. – Selten in Prosa, Her. 4, 97 im praes., wie Hippocr. u. Thuc. 2, 102; ἐπὶ ξένης Isocr. 4, 168; Sp., wie Diod. 5, 59.