View source for ὁμοκλή

{{LSJ1
|Full diacritics=ὁμοκλή
|Medium diacritics=ὁμοκλή
|Low diacritics=ομοκλή
|Capitals=ΟΜΟΚΛΗ
|Transliteration A=homoklḗ
|Transliteration B=homoklē
|Transliteration C=omokli
|Beta Code=o(moklh/
|Definition=ἡ, or ὀμοκλή (v. foreg., fin.), <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">threat, reproof, rebuke</b>, οἱ δὲ ἄνακτος ὑποδδείσαντες ὁ. <span class="bibl">Il.12.413</span> ; χαλεπαὶ δὲ ἀνάκτων εἰσὶν ὁ. <span class="bibl">Od.17.189</span> ; <b class="b3">νήκουστος ὁμοκλέων</b> deaf to <b class="b2">reproaches</b>, <span class="bibl">Emp.137.3</span> ; of the <b class="b2">threatening shouts</b> of an attacking enemy, μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν <span class="bibl">Il.16.147</span> ; of <b class="b2">shouts</b> addressed to horses, τοὶ δ' ὑπ' ὀμοκλῆς ῥίμφ' ἔφερον θοὸν ἅρμα <span class="bibl"><span class="title">h.Cer.</span>88</span>, <span class="bibl">Hes.<span class="title">Sc.</span>341</span> ; of the <b class="b2">sound</b> of flutes, ἐν αὐλῶν παμφώνοις ὁμοκλαῖς <span class="bibl">Pi.<span class="title">I.</span>5(4).27</span>, cf. <span class="bibl">A.<span class="title">Fr.</span>57.5</span> (anap.). </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> in later Ep., <b class="b2">onset, attack</b>, βορέαο ὁ. <span class="bibl">Nic.<span class="title">Th.</span>311</span> ; of Sirius, Κυνὸς δριμεῖαν ὁ. <span class="bibl">Opp.<span class="title">H.</span>1.152</span> ; of fire, ib.<span class="bibl">4.14</span>, cf. <span class="bibl">Q.S.6.614</span>, al., <span class="bibl">Man.2.374</span>. (Etym. dub. ; signf. <span class="bibl">11</span> perh. arose from misinterpr. of <span class="bibl">Il.16.147</span>.)</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0337.png Seite 337]] ἡ ([[καλέω]]), der <b class="b2">Zusammenruf</b>, der gemeinschaftliche Zuruf Mehrerer, z. B. in der Schlacht, μάχῃ ἐνὶ μεῖναι ὁμοκλήν, Il. 16, 417; ἐν αὐλῶν παμφώνοις ὁμοκλαῖς, im Zusammenklang der Flöten, Pind. I. 4, 30; gew. <b class="b2">lauter Zuruf</b>, Zuschreien, von Mehreren u. von Einzelnen, sowohl ermunternd u. antreibend, als scheltend od. drohend, οἱ δ' ἄνακτος ὑποδδείσαντες ὁμοκλήν Il. 12, 413, χαλεπαὶ δέ τ' ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί Od. 17, 189, öfter; ion. auch ὀμοκλή, wie ὑπ' ὀμοκλῆς H. h. Cer. 88; Hes. Sc. 341; einzeln auch sp. D.; auch von leblosen Dingen, wie βορέαο κακὴν ὁμοκλήν, Nic. Ther. 311; όπωρινοῖο κυνὸς δριμεῖα ὁμ., [[πυρός]], das Knattern des Feuers, Opp. Hal. 1, 152. 4, 14.
}}
{{ls
|lstext='''ὁμοκλή''': ἡ, ([[ὁμοῦ]] [[καλέω]]) ποιητ. λέξ. σημαίνουσα [[κυρίως]] κραυγὴν πολλῶν [[ὁμοῦ]], κοινὴν βοήν· ἀλλ᾿ ἐν χρῆσει κοινῶς ἐπὶ μεμονωμένων προσώπων, πιστότατος δὲ οἱ [[ἔσκε]] μάχῃ ἔνι μεῖναι ὁμοκλήν, νὰ ὑπομείνῃ τὴν κραυγήν του, Ἰλ. Π. 147· ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον [[μετὰ]] τῆς παραλλήλου ἐννοίας τῆς ἐπιπλήξεως, ἀπειλῆς, οἱ δὲ ἄνακτος ὑποδδείσαντες ὁμοκλὴν Μ. 413· χαλεπαὶ δὲ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαὶ Ὁδ. Ρ. 189: Ἰων. ψιλοῦται, ὑπ᾿ ὀμοκλῆς Ὁμ. Ὕμ. εἰς Δήμ. 88, Ἡσ. Ἀσπ. Ἡρ. 341· ― παρὰ τοῖς μεταγεν. Ἐπικ. [[ὡσαύτως]] ἐπὶ τῆς ὑλακῆς τῶν κυνῶν, Ὀππ. Ἁλ. 1. 152· ἡ βοή, ὁ [[θόρυβος]] τοῦ [[πυρός]], [[αὐτόθι]] 4. 14· ὁ [[ἦχος]], ἡ βοὴ τοῦ ἀνέμου, Νικ. Θ. 311· [[οὕτως]] ἐπὶ τοῦ ἤχου τῶν αὐλῶν, Πινδ. Ι. 5 (4) 35, πρβλ. Αὐσχύλ.. Ἀποσπ. 55 (λυρ.)· αὐλῶν οὐ σάλπιγγος ὁμοκλὴ Caib. Ἐπιγρ. 1049, 7.
}}
{{bailly
|btext=<i>ion.</i> ὀμοκλή;<br />ῆς (ἡ) :<br /><b>1</b> cris se mêlant, clameur confuse;<br /><b>2</b> <i>particul.</i> cris de reproche, de menace.<br />'''Étymologie:''' [[ὁμός]], [[καλέω]].
}}
{{Autenrieth
|auten=([[ὁμός]], [[καλέω]]): [[call]] of [[many]] [[together]], [[loud]], [[sharp]] [[call]] or [[command]].
}}
{{grml
|mltxt=[[ὁμοκλή]] και ιων. τ. ὀμοκλή, ἡ (Α)<br />(<b>ποιητ. τ.</b>)<br /><b>1.</b> βοή πολλών ανθρώπων ταυτόχρονα<br /><b>2.</b> [[κραυγή]] επίπληξης ή απειλής<br /><b>3.</b> [[επίπληξη]], [[απειλή]] («χαλεπαὶ δὲ ἀνάκτων εἰσὶν ὁμοκλαί», <b>Ομ. Οδ.</b>)<br /><b>4.</b> (σχετικά με άλογα) δυνατή [[φωνή]] παρότρυνσης, ενθάρρυνσης<br /><b>5.</b> (για ήχο αυλών) [[συμφωνία]] («ἐν αὐλῶν παμφώνοις ὁμοκλαῑς», <b>Πίνδ.</b>)<br /><b>6.</b> (σχετικά με άνεμο ή με [[φωτιά]]) [[ήχος]], [[θόρυβος]], βοή<br /><b>7.</b> [[έφοδος]], [[επίθεση]], [[προσβολή]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Πρόκειται για σύνθ. λ., το β' συνθετικό της οποίας [[πρέπει]] να αναζητηθεί στο θ. <i>κλη</i>- της δισύλλαβης ρίζας <i>καλή</i>- του ρήματος [[καλώ]] (με μηδενισμένο το α' [[φωνήεν]] και απαθές το β' [[φωνήεν]], <b>πρβλ.</b> <i>κέ</i>-<i>κλη</i>-<i>μαι</i>, <i>κλή</i>-<i>σις</i>, <i>κλη</i>-<i>τός</i>). Ο τ. <i>ὁμοκλᾱν</i>, [[ωστόσο]], που μαρτυρείται στον Αισχύλο, γεννά προβλήματα με το μακρό ᾱ, που μπορεί να ερμηνευθεί [[είτε]] ως υπερδωρισμός [[είτε]] ως θηλυκό ενός αμάρτυρου επιθ. <i>ὁμοκλός</i> (<b>πρβλ.</b> <i>νεο</i>-<i>γνός</i>). Για το α' συνθετικό της λ., άλλοι, θεωρώντας τη σημ. «ταυτόχρονη [[κραυγή]] πολλών ανθρώπων» ως αρχική, το ανάγουν στο επίθ. [[ὁμός]], ενώ, κατ' άλλους, ο τ. <i>ὀμοκλή</i> (με [[ψιλή]], που θα μπορούσε να οφείλεται και σε ιωνική [[ψίλωση]]) οδηγεί στη [[σύνδεση]] του α' συνθετικού με αρχ. ινδ. <i>ama</i>- «[[δύναμη]], [[επίθεση]]» και αβεστ. <i>ama</i>- «[[δύναμη]]», [[άποψη]] που προσκρούει όμως σε σημασιολογικές δυσχέρειες].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ὁμοκλή:''' ἡ ([[ὁμοῦ]], [[καλέω]]),·<br /><b class="num">1.</b> [[κυρίως]] λέγεται για [[κραυγή]] μεγάλου αριθμού ατόμων, συντονισμένη [[κραυγή]]· [[κυρίως]] για μεμονωμένα πρόσωπα, [[μεῖναι]] ὁμοκλήν, να υπομείνει τις φωνές του, σε Ομήρ. Ιλ.· με τη [[σημασία]] της επιτίμησης, της επίπληξης, σε Όμηρ.<br /><b class="num">II.</b> γενικά, [[αρμονία]].
}}