View source for ί

{{LSJ1
|Full diacritics=ί
|Medium diacritics=ί
|Low diacritics=ι
|Capitals=Ι
|Transliteration A=í
|Transliteration B=i
|Transliteration C=i
|Beta Code=i/
|Definition=<span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">iota demonstrativum</b>, in familiar Att. (not in Trag.), is attached to demonstr. Prons., to strengthen their force, and as it were point out the individual, as <b class="b3">οὑτοσί, αὑτηΐ, τουτί, ἐκεινοσί, ὁδί, ταδί, τοσουτονί, τοσονδί, τυννουτοσί</b>, etc.; also with the Particles <b class="b3">γε δέ μέν</b> inserted, as <b class="b3">τουτογί, τουτοδί, ταυτηνδί, τῃδεδί, τουτουμενί</b>, for <b class="b3">τουτί γε, ταυτηνὶ δέ</b>, etc.: also to demonstr. Advs., as <b class="b3">οὑτωσί, ὡδί, ἐνθαδί, δευρί, νυνί</b>, and <b class="b3">νυνδί</b> for <b class="b3">νυνὶ δέ</b>.—Of these forms, such as end in <b class="b3">σί</b> are sts. written in codd. with <b class="b3">ν ἐφελκυστικόν</b> before a vowel, as <b class="b3">οὑτοσίν, ἐκεινοσίν, οὑτωσίν</b>, etc.: such forms are recognized by <span class="bibl">A.D.<span class="title">Pron.</span>59.24</span>, <span class="bibl">82.11</span>, but are not found in best codd., e.g. of Pl. and D. [ῑ with the acute accent; along vowel or diphthong before it is shortd., as <b class="b3">αὑτηί, οὑτοῐί</b>.]</span>
}}
{{ls
|lstext='''ί''': [[ἰῶτα]], δεικτικόν, ἐν τῇ συνήθει Ἀττ. διαλέκτῳ (οὐχὶ παρὰ Τραγ.) προστίθεται εἰς τὸ [[τέλος]] τῶν δεικτ. ἀντων. [[ὅπως]] ἐπιτείνῃ τὴν δύναμιν αὐτῶν καὶ [[οὕτως]] εἰπεῖν δείξῃ διὰ τοῦ δακτύλου τὸ περὶ οὗ πρόκειται [[πρόσωπον]] ἢ [[πρᾶγμα]], ὡς, οὑτοσί, αὑτηΐ, τουτί, Λατ. hicce· ἐκεινοσί, ὁδί, ταδί, τοσουτονί, τοσονδί, τυννουτοσί, κτλ.· [[ὡσαύτως]] τῶν μορίων γέ, δέ, μὲν παρετιθεμένων, ὡς, τουτογί, τουτοδί, ταυτηνδί, τουτουμενί, ἀντὶ τουτί γε, ταυτηνὶ δέ, κτλ., ἴδε Δινδ. εἰς Ἀριστοφ. Ἱππ. 1357· [[ὡσαύτως]] εἰς δεικτ. Ἐπίρρ., ὡς οὑτωσί, ὡδί, [[ἐνθαδί]], [[δευρί]], νυνὶ καὶ νυνδὶ ἀντὶ νυνὶ δέ - Ἐκ τῶν τύπων τούτων οἱ λήγοντες εἰς σὶ φέρονται [[ἐνίοτε]] ἐν τοῖς Ἀντιγράφοις [[μετὰ]] ν ἐφελκυστικοῦ πρὸ φωνήεντος, [[οἷον]] οὑτοσίν, ἐκεινοσίν, οὑτωσίν, κτλ., ἀλλ’ [[ἡμαρτημένως]]· [[διότι]] τὸ ν ἐφελκυστικὸν [[οὐδέποτε]] ἄλλως ἀκολουθεῖ ῑ, ἀλλ’ [[οὔτε]] προσάπτουσιν αὐτὸ οἱ ποιηταὶ εἰς τὸ σι [[χάριν]] τοῦ μέτρου (ὡς ἠδύνατό τις νὰ περιμένῃ). ῑ ἀείποτε [[μετὰ]] τοῦ τόνου, ἐνῷ τὸ πρὸ [[αὐτοῦ]] φωνῆεν ἢ ἡ [[δίφθογγος]] βραχύνεται, ὡς αὑτηί, οὑτοῐί.
}}
{{grml
|mltxt=<b>(I)</b><br />ἴ (Α)<br />([[πριν]] από [[φωνήεν]]) ή.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> [[Κυπριακός]] τ. του διαζευτικού <i>ή</i>].<br /><b>(II)</b><br />ἳ (Α)<br />ονομαστική της αντωνυμίας του τρίτου προσ. <i>οὗ</i> («ἡ μὲν ὡς ἳ [[θάσσον]]', ἡ δ' ὡς ἵ τέκοι παῑδα», <b>Σοφ.</b>).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Αυτοπαθής [[αντωνυμία]] γ' προσ. θηλ. που συνδέεται με γοτθ. <i>si</i>, αρχ. ιρλ. <i>si</i>, αρχ. ινδ. ([[αιτιατική]]) <i>si</i>-<i>m</i> και ΙΕ <i>si</i>].
}}
{{grml
|mltxt=-ί (Α)<br />[[στοιχείο]] που προστίθεται στο [[τέλος]] τών δεικτικών αντωνυμιών και επιρρημάτων [[προς]] [[επίταση]] της έννοιας τους (α. «[[τουτί]]» β. «[[δευρί]]»).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Καταληκτικό δεικτικό επιτατικό [[μόριο]] που μαρτυρείται σε ΙΕ τ. (πρβλ. χεττιτ. <i>aši</i>, <i>eni</i>-, πιθ. λατ. <i>uti</i>). Απαντά [[συχνά]] στην αττ. διάλεκτο μόνο του (πρβλ. <i>οδ</i>-<i>ί</i>, <i>ουτοσ</i>-<i>ί</i>, <i>νυν</i>-<i>ί</i>) ή και με [[παρεμβολή]] άλλου μορίου (<i>τουτο</i>-<i>δί</i> <span style="color: red;"><</span> <i>τούτο δέ</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>ι</i>, [[νυνμενί]] <span style="color: red;"><</span> <i>νύν μεν</i> <span style="color: red;">+</span> -<i>ι</i>). Απαντά [[επίσης]] σε άλλες διαλέκτους (πρβλ. ηλειακό <i>το</i>-<i>ΐ</i>, βοιωτ. <i>ταν</i>-<i>ί</i>, αρκαδ. <i>των</i>-<i>ί</i>), στη δε θεσσαλική διάλεκτο τ. που εμφανίζουν [[μόρφημα]] -<i>νε</i> (πρβλ. <i>τά</i>-<i>νε</i>) επιτείνονται με το -<i>ι</i>].
}}
{{lsm
|lsmtext='''ί:''' [ῑ], [[γιώτα]] δεικτικό, στην [[κοινή]] Αττ. (όχι στους Τραγ.) προστίθεται στο [[τέλος]] δεικτ. αντων., προκειμένου να επιτείνει τη [[σημασία]] τους, όπως στα [[οὑτοσί]], <i>αὑτηΐ</i>, [[τουτί]], Λατ. hicce· [[ἐκεινοσί]], [[ὁδί]], [[ταδί]], <i>τοσουτονί</i>, <i>τοσονδί</i>, <i>τυννουτοσί</i>, κ.λπ.· επίσης σε δεικτ. επιρρ., όπως [[οὑτωσί]], [[ὡδί]], [[ἐνθαδί]], [[δευρί]], [[νυνί]].
}}
{{elru
|elrutext='''ί:''' (ῑ) грам. [[ἰῶτα]] ἐπιδεικτικόν йота указательная (всегда под ударением, приставляемая иногда в разговорно-атт. диалекте в конце указательных местоимений и наречий для усиления, напр.: [[οὑτοσί]], [[τουτί]], [[ὁδί]], τοσουτονί; [[οὑτωσί]], [[ὡδί]], [[νυνί]], [[ἐνθαδί]]).
}}