View source for εἱμαρμένη

{{DGE
|dgtxt=-ης, ἡ<br /><b class="num">• Alolema(s):</b> dór. -α <i>IG</i> 12(3).870.13 (Tera I/II d.C.); [[ἐμβραμένα]] Sophr.114<br /><b class="num">• Grafía:</b> inscr. frec. graf. ἱμ-<br /><b class="num">• Morfología:</b> [part. perf. fem. subst. de μείρομαι q.u.]<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[destino]], [[hado]] individual, Sophr.l.c., ἀλλ' αὐτὸν λαθεῖν ἐνοῦσαν εἱμαρμένην παίδων [[αὑτοῦ]] βρώσεις sino que se le pasó por alto el destino que conllevaba, el devorar a sus propios hijos</i> Pl.<i>R</i>.619c, κλαύσομαι ... τὴν ἄδικον εἱμαρμένην I.<i>BI</i> 1.628, τοῦτ' ἔστιν [[ἄφυκτος]] εἱ. ὅ τι ἂν ἑκάστῳ νείμῃ Ζεύς Aristid.<i>Or</i>.43.27, Basil.<i>Ep</i>.1<br /><b class="num">•</b>implicando la idea de ‘muerte’ [[destino fatal]] Ζεὺς μὲν προειδὼς τὴν Σαρπηδόνος εἱμαρμένην Isoc.10.52, ἐμὲ δὲ νῦν ἤδη καλεῖ, φαίη ἂν ἀνὴρ τραγικός, ἡ [[εἱμαρμένη]] Pl.<i>Phd</i>.115a, ὅτι τὴν εἱμαρμένην οὐδ' ἂν [[εἷς]] ἔκφυγοι Pl.<i>Grg</i>.512e, cf. Hyp.<i>Epit</i>.13, Men.<i>Comp</i>.3.32, ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης καταληφθέντα <i>IGPA</i> 33.10 (II d.C.?), θρηνῶν τὴν ἐμὰν ἱμαρμέναν <i>IG</i> l.c., ἐπὶ τὴν πεπρωμένην αὐτῷ εἱμαρμένην <i>IG</i> 12(7).53.12 (Amorgos III d.C.), ὑπὸ τῆς ἀνηλεοῦς ... εἱμαρμένης αἰφνίδιον ἀνήρπασται <i>IG</i> 12(7).51.5 (Amorgos III d.C.), cf. 410.14 (Amorgos III a.C.)<br /><b class="num">•</b>euf. en locuciones que significan ‘morir’ τὴν εἱμαρμένην ἔχειν D.60.19, τῆς εἱμαρμένης τυχεῖν Plb.16.32.4, 18.54.11<br /><b class="num">•</b>[[tiempo natural de la vida de una pers.]], [[tiempo marcado para morir]] πρὸ τῆς εἱμαρμένης ... τὸν βίον ἐκλιπών Antipho 1.21, ὁ τῆς εἱμαρμένης καὶ ὁ [[αὐτόματος]] θάνατος D.18.205, cf. D.Chr.2.78<br /><b class="num">•</b>fig. ref. al [[destino fatal]] de estatuas, Fauorin.<i>Cor</i>.37.<br /><b class="num">2</b> fil. [[destino]], [[fatalidad]], [[necesidad como ley universal]] τὸν δὲ κόσμον πάλιν ἀνέστρεφεν εἱ. τε καὶ σύμφυτος ἐπιθυμία Pl.<i>Plt</i>.272e, τῶν τῆς εἱμαρμένης δεσμῶν Iambl.<i>Myst</i>.2.6, cf. Philostr.<i>VA</i> 7.12, Charito 2.4.8, Iambl.<i>Myst</i>.5.18, esp. entre los estoicos ἔστι δ' εἱ. [[αἰτία]] τῶν ὄντων εἱρομένη ἢ λόγος καθ' ὃν ὁ κόσμος διεξάγεται D.L.7.149, εἱ. ἐστὶν ὁ τοῦ κόσμου λόγος Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.264, πάνθ' ὑπὸ τῆς ἀνάγκης καὶ τῆς εἱμαρμένης κατειλῆφθαι Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.266, [[εἱμαρμένη]] κίνησις αἴδιος Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.265, cf. M.Ant.5.24, Posidon.103, en otras escuelas fil. τύχην ... καλοῦμεν ... εἱμαρμένην I.<i>AI</i> 16.397<br /><b class="num">•</b>en la doctrina de los fariseos identif. tb. c. la [[necesidad]] y el [[fatum]] τινὰ καὶ οὐ πάντα τῆς εἱμαρμένης ἔργον εἶναι I.<i>AI</i> 13.172, cf. 173, εἱ. [[διχῶς]] καὶ λέγεται καὶ νοεῖται· ἡ μὲν [[γάρ]] ἐστιν [[ἐνέργεια]], ἡ δὲ οὐσία Plu.2.568c, cf. d, como «alma del mundo» εἱ. ... ἡ κατ' οὐσίαν ... σύμπασ' ἡ τοῦ κόσμου ψυχή Plu.2.568e, cf. Plot.3.1.4, Aristid.Quint.132.22, Gr.Naz.M.37.964A<br /><b class="num">•</b>op. a la providencia y al azar, M.Ant.12.14, ἡ παρὰ τοῖς ἄφροσι Ἕλλησι τύχη, καὶ εἱ. προσαγορευομένη οὔτ' ἦν ποτε, οὔτ' ἐστιν Nil.M.79.184D, ἵνα μεταθῇ τοὺς εἰς τὸν Χριστὸν πιστεύσαντας ἀπὸ τῆς Εἱμαρμένης εἰς τὴν ἐκείνου Πρόνοιαν Clem.Al.<i>Ex.Thdot</i>.74, τὰ δὲ μετὰ τὴν σελήνην τέσσαρσιν αἰτίαις (διοικεῖσθαι), κατὰ θεόν, καθ' εἱμαρμένην, κατὰ προαίρεσιν ἡμετέραν, κατὰ τύχην <i>Vita Pythagorica</i> en Phot.<i>Bibl</i>.439b37<br /><b class="num">•</b>Περὶ εἱμαρμένης tít. de obras de dif. autores: de Epicuro, Phld.<i>Piet</i>.1063, cf. D.L.10.28, de varios tratados estoicos, D.L.7.149, de uno atribuido a Plutarco, Plu.2.568a tít., de Juan Crisóstomo Περὶ εἱμαρμένης τε καὶ προνοίας Chrys.M.50.749 tít., de Gregorio de Nisa Κατὰ εἱμαρμένης Contra (la noción de) el destino</i> Gr.Nyss.<i>Fat</i>.31 tít.<br /><b class="num">3</b> astrol. [[predestinación astrológica]], [[predeterminación por los astros]] Origenes <i>Philoc</i>.23.1, [[ἄλλοι]] εἱμαρμένην εἰσηγήσαντο, τὴν λεγομένην γένεσιν, παρ' ἣν μηδένα πάσχειν τι ἢ ποιεῖν δύνασθαι <i>Hom.Clem</i>.4.12.3, cf. Vett.Val.209.10, Sud.ει 142.<br /><b class="num">II</b> como ley natural [[necesidad]], [[lo exigido por las leyes naturales]] κρεῖττον ἦν τῷ περὶ Θεῶν μύθῳ κατακολουθεῖν ἢ τῇ τῶν φυσικῶν εἱμαρμένῃ δουλεύειν Epicur.<i>Ep</i>.[4] 134, ὅτι τὴν εἱμαρμένην οἱ ἀπὸ τοῦ Περιπάτου ἐν τοῖς κατὰ φύσιν τίθενται Simp.<i>in Ph</i>.911.10 (relacionándolo c. «[[εἱρμός]]»)<br /><b class="num">•</b>astr. εἱ. φυσικὴ καὶ μεταπτωτή necesidad física y mutable</i>, que gobierna los eventos terrestres, op. εἱ. θεία que gobierna los astros, Ptol.<i>Tetr</i>.1.3.6, cf. 1.3.12.<br /><b class="num">III</b> personif. [[Destino]]<br /><b class="num">1</b> como hipóstasis de lo ineluctable <i>Hermes</i> 64.1929.485 (vaso át. V a.C.), Εἱ. δὲ ἐστι καθ' ἣν μέμαρπται καὶ συνείληπται πάντα ἐν τάξει ... τὰ γινόμενα Corn.<i>ND</i> 13<br /><b class="num">•</b>otro n. de divinidades que personifican el destino, como «[[Αἶσα]]» ἃ περὶ τῆς Εἱμαρμένης ... ἐκεῖνοι (i.e. Homero y Hesíodo) ἐρραψῳδήκασιν Luc.<i>IConf</i>.1, como epíclesis de «Τύχη» Lyd.<i>Mens</i>.4.7, explicado como una epíclesis de Zeus y puesto en rel. c. [[εἴρω]] (v. 1 [[εἴρω]]) Arist.<i>Mu</i>.401<sup>b</sup>10, concebido como el Destino fatal de los mortales με ... Ἱ[μαρ] μένης τέλος πονηρὸν ἢ Θανάτου κοινὸς νόμος ἐμάρανε <i>IMEG</i> 97.13 (II d.C.).<br /><b class="num">2</b> n. pitagórico del número cinco ὁ Πυθαγόρας Εἱμαρμένῃ τὸν πέντε ἀριθμὸν ἀνακεῖσθαί φησιν Lyd.<i>Mens</i>.2.10.
}}
{{elru
|elrutext='''εἱμαρμένη:''' ἡ [part. pf. pass. к [[μείρομαι]] (sc. [[μοῖρα]]) жребий, судьба Plat., Arst., Dem.
}}
{{WoodhouseReversedUncategorized
|woodrun=[[destiny]]
}}