View source for δαιμόνιον

{{LSJ1
|Full diacritics=δαιμόνιον
|Medium diacritics=δαιμόνιον
|Low diacritics=δαιμόνιον
|Capitals=ΔΑΙΜΟΝΙΟΝ
|Transliteration A=daimónion
|Transliteration B=daimonion
|Transliteration C=daimonion
|Beta Code=daimo/nion
|Definition=τό, <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">divine Power, Divinity</b>, <span class="bibl">Hdt.5.87</span>, <span class="bibl">E.<span class="title">Ba.</span>894</span> (lyr.), <span class="bibl">Isoc.1.13</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">R.</span>382e</span>, etc.; τὸ δαιμόνιον ἄρ' ἢ θεὸς ἢ θεοῦ ἔργον <span class="bibl">Arist. <span class="title">Rh.</span>1398a15</span>, cf. <span class="bibl">1419a9</span>; οἱ θεοὶ εἴσονται καὶ τὸ δ. <span class="bibl">D.19.239</span>; <b class="b3">φοβεῖσθαι μή τι δ. πράγματ' ἐλαύνῃ</b> some <b class="b2">fatality</b>, <span class="bibl">Id.9.54</span>; <b class="b3">τὰ τοῦ δ</b>. the favours of <b class="b2">forlune</b>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Epin.</span>992d</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> <b class="b2">inferior divine being</b>, μεταξὺ θεοῦ τε καὶ θνητοῦ <span class="bibl">Id.<span class="title">Smp.</span>202e</span>; καινὰ δ. εἰσφέρειν <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.1.2</span>, <span class="bibl">Pl. <span class="title">Ap.</span>24c</span>, cf. Vett. Val.<span class="bibl">67.5</span>, etc.; applied to the <b class="b2">'genius'</b> of Socrates, <span class="bibl">X.<span class="title">Mem.</span>1.1.2</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Ap.</span>40a</span>, <span class="bibl"><span class="title">Tht.</span>151a</span>, <span class="bibl"><span class="title">Euthphr.</span>3b</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> <b class="b2">evil spirit</b>, δ. φαῦλα <span class="bibl">Chrysipp.Stoic.2.338</span>, cf. <span class="bibl">LXX<span class="title">De.</span>32.17</span>, <span class="bibl"><span class="title">To.</span>3.8</span>, <span class="bibl"><span class="title">Ev.Matt.</span>7.22</span>, al., <span class="title">PMag.Lond.</span>1.46.120 (iv A. D.).</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0514.png Seite 514]] τό (neutr. von [[δαιμόνιος]]), die Wirkung der Gottheit, die in dem Menschen wohnende Stimme des Göttlichen, Socrates bei Plat., die sich bei ihm bes. abmahnend äußerte, Theaet. 151 a Euth. 3 d; vgl. Xen. Mem. 1, 1, 2. 1, 4, 2; übh. = Gottheit, δαιμόνια ἕτερα καινὰ [[νομίζω]] Apol. 24 b; 27 e steht erst δαιμόνια καὶ θεῖα, nachher δαίμονες καὶ θεοί. Nach Plat. Conv. 202 e [[πᾶν]] τὸ [[δαιμόνιον]] [[μεταξύ]] ἐστι θεοῦ τε καὶ θνητοῦ. – Dem. 19, 239 vbdt οἱ θεοὶ εἴσονται καὶ τὸ δ. – Auch übh. = [[θεός]], z. B. Isocr. 1, 13, u. bes. bei Sp. – Im N. T. der böse Geist, z. B. δαιμόνια ἐκβάλλειν Matth. 10, 8; bei Luc. Asin. 24 das Gespenst.
}}
{{ls
|lstext='''δαιμόνιον''': τό, ἡ [[θεία]] [[δύναμις]], ἡ [[θεότης]], τό [[θεῖον]], Λατ. numen, Ἡρόδ. 5. 87, Εὐρ., Πλάτ., κτλ.· κατὰ τὸν Ἀριστ., θεὸς ἢ θεοῦ [[ἔργον]] Ρητ. 2. 23, 8, πρβλ. 3. 18, 2· φοβεῖσθαι μή τι δ. πράγματ’ ἐλαύνῃ, μοιραία τις [[ῥοπή]], Δημ. 124. 26· τά τοῦ δ., ἡ [[εὔνοια]] τῆς τύχης, Πλάτ. Ἐπιν. 992D· ΙΙ. κατώτερόν τι [[θεῖον]] ὂν μεταξὺ θεοῦ τε καί θνητοῦ ὁ αὐτ. Συμπ. 202D· καινὰ δαιμόνια εἰσφέρειν Ξεν. Ἀπομν. 1. 1, 2, Πλάτ. Ἀπολ. 24Β· οὕτω λέγει ὁ Ἀριστ., ἡ τῶν ἄλλων ζῴων [[φύσις]] δαιμονίᾳ, ἀλλ’ οὐ [[θεία]] Ὕπν. Μαντ. 2, 1. 2) τὸ [[ὄνομα]] δι’ οὗ ὁ [[Σωκράτης]] ὥριζε τὸ «ἐν αὐτῷ οἰκοῦν [[πνεῦμα]]», ἴδε Ξεν. Ἀπομν. 1. 1, 2, Πλάτ. Ἀπολ. 40Α, Θεαιτ. 151Α, Εὐθυδ. 272Ε. 3) [[δαίμων]], πονηρὸν [[πνεῦμα]], Κ. Δ.· πρβλ. [[δαιμονίζομαι]]. (Ουχὶ ὑποκορ. τοῦ [[δαίμων]], ἀλλ’ οὐδέτ. τοῦ [[δαιμόνιος]]).
}}
{{bailly
|btext=ου (τό) :<br /><b>1</b> divinité ; puissance divine;<br /><b>2</b> démon, <i>càd</i> voix intérieure qui parle à l’homme, le guide et le conseille, <i>p. ex.</i> le démon dont Socrate se disait inspiré.<br />'''Étymologie:''' neutre de [[δαιμόνιος]].
}}
{{DGE
|dgtxt=-ου, τό<br /><b class="num">I</b> en la esfera de lo divino<br /><b class="num">1</b> [[la divinidad]] frec. equivale a οἱ θεοί y a θεῖον Hdt.5.87, E.<i>Ph</i>.352, E.<i>Ba</i>.894, Isoc.1.13, Theopomp.Hist.344, Phld.<i>Mus</i>.4.4.7, οἱ θεοὶ δ' εἴσονται καὶ τὸ δ. D.19.239, πολὺς ... τοῦ λόγου ἐς τὸ θεῖον ἀφήκει καὶ τὸ δ. Hp.<i>Morb.Sacr</i>.1.27, cf. 12.2, ἀψευδὲς τὸ δ. τε καὶ τὸ θεῖον Pl.<i>R</i>.382e, τὰ τοῦ δαιμονίου los dones de la divinidad</i> Pl.<i>Epin</i>.992d, περὶ τῆς τοῦ [δ] αιμονίου φύσεως Epicur.<i>Nat</i>.15.34.1, cf. Tat.<i>Orat</i>.19.<br /><b class="num">2</b> [[divinidad]] individualizada, pero indefinida θεοὺς οὓς ἡ πόλις νομίζει οὐ νομίζοντα, ἕτερα δὲ δαιμόνια καινά Pl.<i>Ap</i>.24c, 26b, cf. X.<i>Mem</i>.1.1.1, Arist.<i>Rh</i>.1419<sup>a</sup>9, οἷον τί τὸ δ. ἐστι· [[ἆρα]] θεὸς ἢ θεοῦ ἔργον; Arist.<i>Rh</i>.1398<sup>a</sup>15, μή τι δ. τὰ πράγματ' ἐλαύνῃ D.9.54, τᾶς εἰς τὸ δ. εὐσεβείας <i>FD</i> 3.220.14 (III a.C.), ἔχρησεν αὐτῷ τὸ δ. Lyd.<i>Mag</i>.1.31.<br /><b class="num">3</b> [[ser supranatural]], [[genio divino]] distinto de οἱ θεοί, entre los dioses y los mortales, Pl.<i>Smp</i>.202d<br /><b class="num">•</b>concr. el [[genio particular socrático]] τὸ γιγνόμενόν μοι δ. Pl.<i>Tht</i>.151a, cf. <i>Ap</i>.40a, <i>Euthphr</i>.3b, Origenes <i>Cels</i>.6.8, Clem.Al.<i>Strom</i>.1.17.83<br /><b class="num">•</b>[[espíritu]], [[demon]] que interviene de determinada manera las acciones del hombre δαιμόνια φαῦλα Chrysipp.<i>Stoic</i>.2.338, [[εἶτα]] φαίη δαιμόνιόν τι μηνύειν ... τῶν ἱστορικῶν τούτων ἕκαστον Plu.2.582b, ἀποτροπιασμοὶ ... φαύλων δαιμονίων Origenes <i>Cels</i>.1.31.<br /><b class="num">4</b> plu. en religiones monoteístas [[dioses falsos]] op. sg. θεός ‘el dios único’ ἔθυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ θεῷ LXX <i>De</i>.32.17, cf. <i>Ba</i>.4.7, <i>Ps</i>.105.37.<br /><b class="num">II</b> <b class="num">1</b>[[espíritu]] en el sent. de [[aparición]] οὐδὲ τὰ δαιμόνια δέδοικας; Luc.<i>Asin</i>.24, op. ‘lo corpóreo’ ψηλαφήσατέ με ... ὅτι οὐκ εἰμὶ δ. ἀσώματον Ign.<i>Sm</i>.3.2.<br /><b class="num">2</b> [[espíritu impuro]] que posee al hombre τοῦ δὲ δαιμονίου πολὺ μᾶλλον ἐπερρωμένου <i>UPZ</i> 144.43 (II a.C.), φεύξεται τὸ δ. <i>PMag</i>.12.282, δαιμόνια ἐξεβάλομεν <i>Eu.Matt</i>.7.22, ἀπόστρεψο[ν] τὸ δ. <i>PMag</i>.5.121, τὸ λαοπλάνον δ. ἐλέγξαι Eus.<i>HE</i> 7.8, Μένανδρον ... ὑπὸ τῶν δαιμονίων ... γενόμενον Iust.Phil.1<i>Apol</i>.26.4, ὑποστησάμενοι τὰς νόσους δαιμόνια εἶναι Plot.2.9.14.<br /><b class="num">3</b> como fuerza supranatural del mal [[espíritu maligno]] ἀκατάστατον δ. ἐστιν Herm.<i>Mand</i>.2.3, identificado c. [[αὐθάδεια]] Herm.<i>Sim</i>.9.22.3, διδασκαλίαι δαιμονίων 1<i>Ep.Ti</i>.4.1, cf. <i>Ep.Barn</i>.16.7, Iren.Lugd.<i>Haer</i>.1.5.4, Gr.Nyss.<i>Eun</i>.3.2.84<br /><b class="num">•</b>más concr. [[satán]], el [[demonio]] τὸ πονηρὸν δ. LXX <i>To</i>.3.8, τοῦ δαιμονίου ἡμᾶς νικήσαντος Origenes <i>Io</i>.20.36, δαιμονίου φθισήνορος υἱός Nonn.<i>Par.Eu.Io</i>.17.12.
}}