θεόγονος: Difference between revisions
From LSJ
Ἔπαινον ἕξεις, ἂν κρατῇς, ὧν δεῖ κρατεῖν → Laus est, si, quibus est imperandum, tu imperes → Lob hast du, wenn du herrschst, worüber zu herrschen gilt
(Bailly1_3) |
(16) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />né d’un dieu, divin ; né de Dieu.<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[γίγνομαι]]. | |btext=ος, ον :<br />né d’un dieu, divin ; né de Dieu.<br />'''Étymologie:''' [[θεός]], [[γίγνομαι]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[θεόγονος]], -ον (Α)<br />γεννημένος από θεό.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>θεο</i>- <span style="color: red;">+</span> -<i>γονος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[γίγνομαι]]), <b>[[πρβλ]].</b> <i>από</i>-<i>γονος</i>, <i>επί</i>-<i>γονος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:39, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A born of God, divine, E.Or.346.
German (Pape)
[Seite 1195] von Gott geboren, von den Göttern abstammend, Eur. Or. 846; K. S.
Greek (Liddell-Scott)
θεόγονος: -ον, ἐκ θεοῦ γεννηθείς, θεῖος, Εὐρ. Ὀρ. 346.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
né d’un dieu, divin ; né de Dieu.
Étymologie: θεός, γίγνομαι.
Greek Monolingual
θεόγονος, -ον (Α)
γεννημένος από θεό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -γονος (< γίγνομαι), πρβλ. από-γονος, επί-γονος].
