φοιτητής: Difference between revisions
Βίος κέκληται δ' ὡς βίᾳ πορίζεται → Vi quia paratur vita, vita dicitur → Weil's auf gewaltsamem Streben beruht, heißt's Lebensgut
(Bailly1_5) |
(45) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />écolier.<br />'''Étymologie:''' [[φοιτάω]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br />écolier.<br />'''Étymologie:''' [[φοιτάω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ο, ΝΜΑ, θηλ. φοιτήτρια Ν [[φοιτῶ]]<br /><b>νεοελλ.</b><br />[[σπουδαστής]] ανώτατου ή ανώτερου εκπαιδευτικού ιδρύματος<br /><b>μσν.-αρχ.</b><br />αυτός που συχνάζει [[κάπου]], [[ιδίως]] ως [[μαθητευόμενος]] («φοιτηταὶ... διδασκάλων ὀλιγωροῡσιν», <b>Πλάτ.</b>). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:51, 29 September 2017
English (LSJ)
οῦ, ὁ,
A one who regularly goes or comes; esp. disciple, pupil, Pl.R.563a, Euthd.295d, Alc.1.109d, Lg.779d, Phld.Acad.Ind. p.17M., AP7.122 (D.L.).
German (Pape)
[Seite 1297] ὁ, 1) der öfters Hingehende, Kommende, bes. der Schüler, Lehrling, Plat. Alc. I, 109 d Euthyd. 295 d u. öfter; vgl. B. A. 71. 116. – 2) als adj. = φοιταλέος, ταρσός, οἶστρος, Nonn.
Greek (Liddell-Scott)
φοιτητής: -οῦ, ὁ, ὁ συνεχῶς φοιτῶν που, ὁ συχνάζων εἴς τινα τόπον· ἰδίως μηθητής, Πλάτ. Πολ. 563Α, Εὐθύδ. 295D, Ἀλκ. 1. 1090, Νόμ. 779D· ἴδε ἐν λέξ. φοιτάω Ι. 5· ― φοιτητής, συμφοιτητὴς ἦσαν Ἀττικώτερα ἀντὶ τοῦ συνήθους μαθητής, ἴδε Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 400.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
écolier.
Étymologie: φοιτάω.
Greek Monolingual
ο, ΝΜΑ, θηλ. φοιτήτρια Ν φοιτῶ
νεοελλ.
σπουδαστής ανώτατου ή ανώτερου εκπαιδευτικού ιδρύματος
μσν.-αρχ.
αυτός που συχνάζει κάπου, ιδίως ως μαθητευόμενος («φοιτηταὶ... διδασκάλων ὀλιγωροῡσιν», Πλάτ.).
