θεόγονος: Difference between revisions
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
(2b) |
(1ab) |
||
| Line 27: | Line 27: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''θεόγονος:''' рожденный богами, божественного происхождения (γάμοι Eur.). | |elrutext='''θεόγονος:''' рожденный богами, божественного происхождения (γάμοι Eur.). | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=θεό-γονος, ον [[γίγνομαι]]<br />[[born]] of God, [[divine]], Eur. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 23:30, 9 January 2019
English (LSJ)
ον,
A born of God, divine, E.Or.346.
German (Pape)
[Seite 1195] von Gott geboren, von den Göttern abstammend, Eur. Or. 846; K. S.
Greek (Liddell-Scott)
θεόγονος: -ον, ἐκ θεοῦ γεννηθείς, θεῖος, Εὐρ. Ὀρ. 346.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
né d’un dieu, divin ; né de Dieu.
Étymologie: θεός, γίγνομαι.
Greek Monolingual
θεόγονος, -ον (Α)
γεννημένος από θεό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο- + -γονος (< γίγνομαι), πρβλ. από-γονος, επί-γονος].
Greek Monotonic
θεόγονος: -ον (γίγνομαι), ο γεννημένος από θεό, θεϊκός, ουράνιος, σε Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
θεόγονος: рожденный богами, божественного происхождения (γάμοι Eur.).
