πενθέω: Difference between revisions

|Definition=Ep. 3dual <span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> πενθείετον <span class="bibl">Il.23.283</span> ; Ep. inf. πενθήμεναι <span class="bibl">Od.18.174</span>, <span class="bibl">19.120</span> : fut. -ήσω <span class="bibl">A.<span class="title">Fr.</span>207</span> : aor. ἐπένθησα <span class="bibl">Id.<span class="title">Ch.</span> 173</span>, <span class="bibl">Aeschin. 3.211</span> : pf. πεπένθηκα <span class="bibl">Luc.<span class="title">Demon.</span>25</span>, (συμ-) <span class="bibl">D.60.33</span> : ([[πένθος]]) :— [[bewail]], [[lament]], esp. for persons, νέκυν πενθῆσαι <span class="bibl">Il.19.225</span>, cf. <span class="title">Trag.Adesp.</span>331 ; πενθέειν τινα ὡς τεθνεῶτα <span class="bibl">Hdt.4.95</span> ; π. γόοις <span class="bibl">A.<span class="title">Pers.</span>545</span> (anap.) ; π. τινὰς δημοσίᾳ <span class="bibl">Lys. 2.66</span> ; π. τινὰ τριχί <span class="bibl">A.<span class="title">Ch.</span>173</span> ; ἐπί τινι π. καὶ κείρασθαι <span class="bibl">Aeschin.3.211</span> : abs., [[mourn]], [[go into mourning]], <span class="bibl">Pl. <span class="title">Phdr.</span>258b</span>, etc.: c. acc. cogn., πενθεῖ νέον οἶκτον <span class="bibl">A.<span class="title">Supp.</span>64</span> :—Pass., [[πενθοῦμαι]] to [[be mourned for]], <span class="bibl">Isoc.10.27</span> ; πένθος ἀμφί τινι πενθεῖται <span class="bibl">Arr. <span class="title">Tact.</span>33.4</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> of things, π. κακά <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span>1320</span>, <span class="bibl">Lys.2.2</span> ; πήματα <span class="bibl">S.<span class="title">OC</span>739</span>; τύχας <span class="bibl">E.<span class="title">Med.</span>268</span>.</span>

|lstext='''πενθέω''': Ἐπικ. γ΄ δυϊκ. [[πενθείετον]] Ἰλ. Ψ. 283· Ἐπικ. ἀπαρ. [[πενθήμεναι]] Ὀδ. Σ. 174, Τ. 120, πρβλ. [[καλήμεναι]], ποθήμεναι, φιλήμεναι ἐκ τοῦ [[καλέω]], κτλ.· - μέλλ. -ήσω Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 190· ἀόρ. ἐπένθησα Εὐρ., Αἰσχίν.· πρκμ. πεπένθηκα Λουκ. Δημώνακτ. [[βίος]] 25, (συμ-) Δημ. 1399. 26. ([[πένθος]]). Ὀδύρομαι, [[ὀλοφύρομαι]], θρηνῶ, [[κλαίω]], [[κυρίως]] νεκρόν, νέκυν πενθῆσαι Ἰλ. Τ. 225· πενθεῖν τινα ὡς τεθνεῶτα Ἡρόδ. 4. 95· π. ἄνδρα γόοις Αἰσχύλ. Πέρσ. 545· π. τινα [[δημοσίᾳ]] Λυσ. 196. 43· π. τινα τριχὶ (πρβλ. κουρὰ) Αἰσχύλ. Χο. 173· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ τινι π. καὶ κείρεσθαι Αἰσχίν. 84. 14· - ἀπολ., πενθῶ, ἔχω [[πένθος]], Πλάτ. Φαῖδρ. 258Β· [[μετὰ]] συστοίχ. αἰτ. πενθεῖ νέον οἶκτον Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 63. - Παθ., εἶμαι ἀντικείμενον πένθους, μὲ θρηνοῦσι, Ἰσοκρ. 213C. 2) ἐπὶ πραγμάτων, κακὰ Σοφ. Ο. Τ. 1320, Λυσ. 190. 29· πήματα Σοφ. Ο. Κ. 739· τύχας Εὐρ. Μήδ. 268.

|btext=-ῶ :<br /><i>f.</i> πενθήσω, <i>ao.</i> ἐπένθησα, <i>pf.</i> πεπένθηκα;<br /><i>Pass. seul. prés.</i><br /><b>1</b> <i>tr.</i> pleurer, déplorer, acc.;<br /><b>2</b> <i>intr.</i> être dans le deuil, pleurer.<br />'''Étymologie:''' [[πένθος]].

|lsmtext='''πενθέω:''' Επικ. γʹ δυϊκ. [[πενθείετον]], απαρ. [[πενθήμεναι]]· μέλ. <i>-ήσω</i>, αόρ. αʹ <i>ἐπένθησα</i>, παρακ. <i>πεπένθηκα</i>· ([[πένθος]])· [[θρηνώ]], [[κλαίω]], [[πενθώ]], σε Ομήρ. Ιλ.· <i>πενθεῖν τινα ὡς τεθνεῶτα</i>, σε Ηρόδ. κ.λπ. — Παθ., [[οδύρομαι]] για, σε Ισοκρ.

|elnltext=πενθέω [πένθος] ep. praes. 3 dual. πενθείετον, inf. πενθήμεναι; Ion. imperf. 3 plur. ἐπένθεον met acc. betreuren, rouwen om:; νέκυν πενθῆσαι rouwen om een dode Il. 19.225; pass.: ἰδὼν αὐτούς... πενθουμένους ἔτι ζῶντας toen hij zag dat zij nog bij leven als doden betreurd werden Isocr. 10.27. abs., intrans. klagen, rouwen:; πενθεῖ αὐτός hijzelf is in rouw Plat. Phaedr. 258b; met acc. v. h. inw. obj.: πενθεῖ μὲν οἶκτον ἠθέων zij uit een jammerklacht om haar woongebied Aeschl. Suppl. 64.

|elrutext='''πενθέω:''' эп. тж. [[πενθείω]] (эп. inf. [[πενθήμεναι]])<br /><b class="num">1)</b> оплакивать (νέκυν Hom.; τινα [[δημοσίᾳ]] Lys.; τοὺς ἀπολωλότας Xen.; ἐπί τινι Aeschin.);<br /><b class="num">2)</b> быть в печали, сокрушаться, горевать Hom., Aesch., Plat. etc.