αὐθυπόστατος: Difference between revisions
Ὡς ἡδὺ δούλῳ δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν → Quam dulce servo lenem herum nanciscier → Wie froh macht einen Sklaven doch ein guter Herr
m (Text replacement - "<b class="b2">([\w]+)-([\w]+)<\/b>" to "$1-$2") |
m (Text replacement - "in de An." to "in de An.") |
||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=afthypostatos | |Transliteration C=afthypostatos | ||
|Beta Code=au)qupo/statos | |Beta Code=au)qupo/statos | ||
|Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> [[self-substantial]], <span class="bibl">Jul.<span class="title">Or.</span>4.139d</span>, Iamb. ap. Stob.2.8.45, <span class="bibl">Procl.<span class="title">in Prm.</span>p.610S.</span> Adv.-τως Phlp. | |Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> [[self-substantial]], <span class="bibl">Jul.<span class="title">Or.</span>4.139d</span>, Iamb. ap. Stob.2.8.45, <span class="bibl">Procl.<span class="title">in Prm.</span>p.610S.</span> Adv.-τως Phlp.in de An.52.19.</span> | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Revision as of 16:34, 5 July 2020
English (LSJ)
ον,
A self-substantial, Jul.Or.4.139d, Iamb. ap. Stob.2.8.45, Procl.in Prm.p.610S. Adv.-τως Phlp.in de An.52.19.
Greek (Liddell-Scott)
αὐθυπόστατος: -ον, (ὑφίσταμαι) = τῷ προηγ., Ἰάμβλ. ἐν Στοβ. Ἐκλογ. 2. 400.
Spanish (DGE)
-ον
1 que tiene existencia por sí mismo, que existe independientemente τὸ αὐθυπόστατον πρῶτον el principio increado Iul.Or.11.139d, λόγον ... αὐθυπόστατον καὶ αὐτοκίνητον ... ἡ ψυχὴ συνείληφεν ἐν ἑαυτῇ Iambl. en Stob.2.8.45, ὁ αὐ. λόγος τοῦ θεοῦ Leont.Byz.M.86.1216A, ἡ οὐσία Leont.Byz.M.86.2009D, cf. Leont.H.Nest.M.86.1176A
•subst. τὸ αὐθυπόστατον: πᾶν ... τὸ αὐθυπόστατον ἀμερές Procl.in Prm.785.
2 adv. -ως hipostáticamente οὔτε ἐκ τῆς μίξεως ... ἐγένετο ... οὔτε ἔξωθεν αὐ. Phlp.in de An.52.19, cf. Procl.Inst.41, Leont.H.Nest.M.86.1572D.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM αὐθυπόστατος, -ον)
αυτός που έχει δική του υπόσταση, που υπάρχει καθ' εαυτόν
νεοελλ.
αυτός που δεν εξαρτάται από άλλον («αυθυπόστατη επιχείρηση»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυθ- (πρβλ. αυτο-) + υποστατός < υφίσταμαι].
