δυσσύμβατος: Difference between revisions
Εὐφήμει, ὦ ἄνθρωπε· ἁσμενέστατα μέντοι αὐτὸ ἀπέφυγον, ὥσπερ λυττῶντά τινα καὶ ἄγριον δεσπότην ἀποδράς → Hush, man, most gladly have I escaped this thing you talk of, as if I had run away from a raging and savage beast of a master
m (Text replacement - "<span class="sense"><span class="bld">A<\/span> (?s)(?!.*<span class="bld">)(.*)(<\/span>)(\n}})" to "$1$3") |
m (Text replacement - "l’" to "l'") |
||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui s'associe difficilement à, qui répugne à, [[πρός]] et | |btext=ος, ον :<br />qui s'associe difficilement à, qui répugne à, [[πρός]] et l'acc..<br />'''Étymologie:''' δυσ-, [[συμβαίνω]]. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
Revision as of 10:10, 5 September 2022
English (LSJ)
ον, ill-agreeing, πρὸς τὸ ἀλλόφυλον Plu.2.661c.
German (Pape)
[Seite 688] schwer übereinkommend, sich schwer vereinigend, Plut. Symp. 4, 1, 2, πρός τι.
Greek (Liddell-Scott)
δυσσύμβᾰτος: -ον, δυσκόλως συμφωνῶν, συμβιβαζόμενος, πρός τι Πλούτ. 2. 661C.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui s'associe difficilement à, qui répugne à, πρός et l'acc..
Étymologie: δυσ-, συμβαίνω.
Spanish (DGE)
-ον
que se aviene mal, que se asocia difícilmente (πόλις) ... πρὸς τὸ ἀλλόφυλον Plu.2.661c.
Greek Monolingual
δυσσύμβατος, -ον (Α)
αυτός που συμβιβάζεται ή συμφωνεί δύσκολα.
Russian (Dvoretsky)
δυσσύμβᾰτος: трудно сочетающийся, несоединимый (πρὸς τὸ ἀλλόφυλον Plut. - v.l. δυσέμβατος).
