κακόκνημος: Difference between revisions
From LSJ
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
| Line 16: | Line 16: | ||
|btext=ος, ον :<br />aux vilaines jambes.<br />'''Étymologie:''' [[κακός]], [[κνήμη]]. | |btext=ος, ον :<br />aux vilaines jambes.<br />'''Étymologie:''' [[κακός]], [[κνήμη]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=κακόκνημος -ον, Dor. κακόκναμος [κακός, κνήμη] met spillebenen. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κᾰκόκνημος:''' дор. κακόκνᾱμος 2 с некрасивыми икрами, тонконогий ([[Πάν]] Theocr.). | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 25: | Line 28: | ||
|lsmtext='''κᾰκόκνημος:''' Δωρ. -κνᾱμος, -ον ([[κνήμη]]), αυτός που έχει αδύναμες κνήμες, που έχει λεπτές κνήμες, σε Θεόκρ. | |lsmtext='''κᾰκόκνημος:''' Δωρ. -κνᾱμος, -ον ([[κνήμη]]), αυτός που έχει αδύναμες κνήμες, που έχει λεπτές κνήμες, σε Θεόκρ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''κᾰκόκνημος''': Δωρ. -κνᾱμος, ον, ([[κνήμη]]) ἔχων ἀσθενεῖς, λεπτὰς κνήμας, Θεόκρ. 2. 63, Καλλ. ἐν Α. Β. 1188, Ἡσύχ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[κνήμη]]<br />[[weak]]-legged, [[thin]]-legged, Theocr. | |mdlsjtxt=[[κνήμη]]<br />[[weak]]-legged, [[thin]]-legged, Theocr. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 20:30, 2 October 2022
English (LSJ)
Dor. κᾰκό-κνᾱμος, ον, (κνήμη) weak-legged, thin-legged, Theoc.4.63, Call.Fr.472.
German (Pape)
[Seite 1300] mit schlechten Waden; Callim. in B. A. 1188; Schol. Ar. Av. 1569; in der Form κακόκναμος, vom Pan, Theocr. 4, 63.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
aux vilaines jambes.
Étymologie: κακός, κνήμη.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κακόκνημος -ον, Dor. κακόκναμος [κακός, κνήμη] met spillebenen.
Russian (Dvoretsky)
κᾰκόκνημος: дор. κακόκνᾱμος 2 с некрасивыми икрами, тонконогий (Πάν Theocr.).
Greek Monolingual
κακόκνημος, δωρ. τ. κακόκναμος, -ον (Α)
αυτός που έχει αδύνατες, ισχνές κνήμες.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο)- + κνήμη.
Greek Monotonic
κᾰκόκνημος: Δωρ. -κνᾱμος, -ον (κνήμη), αυτός που έχει αδύναμες κνήμες, που έχει λεπτές κνήμες, σε Θεόκρ.
Greek (Liddell-Scott)
κᾰκόκνημος: Δωρ. -κνᾱμος, ον, (κνήμη) ἔχων ἀσθενεῖς, λεπτὰς κνήμας, Θεόκρ. 2. 63, Καλλ. ἐν Α. Β. 1188, Ἡσύχ.
