nuntio

Latin > English

nuntio nuntiare, nuntiavi, nuntiatus V TRANS :: announce/report/bring word/give warning; convey/deliver/relate message/greeting

Latin > English (Lewis & Short)

nuntĭo: (nunc-), āvi, ātum, 1, v. a. nuntius,
I to announce, declare, report, relate, narrate, make known, inform, give intelligence of, etc. (cf.: narro, indico, trado, scribo, dico, certiorem facio, etc.).
I In gen., alike of verbal and of written communications; constr. acc. of thing and dat. of person; for the acc. may stand an acc. and inf., a clause with ut or ne and subj., or subj. alone, or with de and abl.; for the dat. an acc. with ad (ante-class.); in pass., both personal and impersonal, the latter most usually, esp. in perf. nuntiatum est, with subj.-clause.
   A Act.
   1    With acc. of thing (dat. of person): non dubito quin celerius tibi hoc rumor, quam ullius nostrum litterae nuntiārint, Cic. Att. 1, 15, 1: horas quinque puer nondum tibi nuntiat, Mart. 8, 67, 1: senatui ac populo victoriam, Suet. Ner. 1: ut nuntiarem nuntium exoptabilem, Plaut. Stich. 2, 2, 67: voluptatem magnam, Ter. Heaut. 1, 2, 10: quid est, quod percipi possit, si ne sensus quidem vera nuntiant, Cic. Ac. 2, 25, 79: talia tibi, Plin. Ep. 5, 17, 6: horas, to tell the time of day, Mart. 8, 67, 1; 10, 48, 1; cf. Tac. A. 15, 30.—
   2    With clause: qui nuntiarent, prope omnes naves afflictas esse, Caes. B. G. 5, 10; 4, 11, 6: nuntiate regi vestro, regem Romanum deos facere testes, Liv. 1, 22, 7: litterae tuae laeta continebant, quod te in urbe teneri nuntiabant, Plin. Ep. 5, 9, 1: visus est talis, qualem esse eum tuae mihi litterae nuntiārant, Cic. Att. 1, 19, 11.—With ut, ne, or subj.: Catilinae nuntiare, ne eum Lentulus aliique terrerent, Sall. C. 48, 4: deligit centurionem qui nuntiaret regibus ne armis disceptarent, Tac. A. 2, 65: nuntiatum, ut prodiret, Cic. de Or. 2, 86, 358: Vibius nuntiavit Pisoni Romam ad dicendam causam veniret, Tac. A. 2, 79: jubet nuntiare miserae, dicendam ad causam postero die adesset, id. ib. 11, 37; Dig. 49, 14, 44.—
   3    With inf.: ergo nuntiat patri abicere spem et uti necessitate, Tac. A. 16, 11 init.—
   4    Absol.: Ly. Salutem multam dicito patrono. Cu. Nuntiabo, I will do so, Plaut. Curc. 4, 2, 38.—
   B Passive constructions.
   1    Pers.: utinam meus nunc mortuos pater ad me nuntietur, Plaut. Most. 1, 3, 76: aquatores premi nuntiantur, Caes. B. C. 1, 73: crebris motibus terrae ruere in agris nuntiabantur tecta, Liv. 4, 21, 5: (tribuni) summā vi restare nuntiabantur, id. 4, 58, 4; 22, 54, 9: hoc adeo celeriter fecit, ut simul adesse, et venire nuntiaretur, Caes. B. G. 3, 36: jamjam adesse ejus equites nuntiabantur, id. ib. 1, 14; Plin. Ep. 3, 7, 1.—
   2    Impers.: conantibus, priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur, Caes. B. G. 6, 4, 1: Caesari nuntiatur Sulmonenses cupere, etc., id. B. C. 1, 18, 1: nuntiatur Afranio magnos commeatus ad flumen constitisse, id. ib. 1, 51, 1: non dubie mihi nuntiabatur Parthos transīsse Euphratem, Cic. Fam. 15, 1, 1; id. Verr. 2, 5, 34, § 87; id. Mil. 18, 48: nuntiatum est nobis a M. Varrone, venisse eum Romā, Cic. Ac. 1, 1, 1: cum paulo esset de hoc incommodo nuntiatum, id. Verr. 2, 5, 16, § 41: nuntiatumque Hannibali est, Liv. 23, 19, 11; Cic. Fam. 11, 12, 1; Tac. A. 2, 79.—Absol.: occiso Sex. Roscio, qui primus Ameriam nuntiat? who will be the first bearer of the tidings? Cic. Rosc. Am. 34, 96: bene, ita me di ament, nuntias, you bring good news, Ter. Hec. 4, 4, 20.—
II In partic., in jurid. Lat., to denounce, inform against: causam pecuniae fisco, Dig. 49, 14, 39; cf.: cum heres decessisset, exstitit qui bona nuntiaret, ib. 29, 5, 22: opus novum, to inform against a work undertaken by another to one's injury: opus novum, si tibi nuntiavero, ib. 4, 7, 3; 16; 43, 20, 3.

Latin > French (Gaffiot 2016)

nūntĭō,⁷ āvī, ātum, āre, tr.,
1 annoncer, faire savoir, faire connaître : alicui rem Cic. Att. 1, 15, 1, annoncer qqch. à qqn || [avec de ] : de aliqua re Cic. Scauro 2, apporter la nouvelle d’une chose || [avec prop. inf.] annoncer que, faire connaître que : Cic. Att. 1, 19, 11 ; Cæs. G. 5, 10, 2 || [pass. impers.] nuntiatur, nuntiatum est, etc., avec prop. inf., on annonce, on annonça que : Cæs. G. 6, 4, 1 ; C. 1, 18, 1, etc. ; Cic. Verr. 2, 5, 87 ; Mil. 48 ; Fam. 11, 12, 1, etc. ; [ou avec de ] cum esset de hoc incommodo nuntiatum Cic. Verr. 2, 5, 41, comme la nouvelle était venue de ce désastre ; [abl. abs. du part. n.] nuntiato, la nouvelle étant venue que : Tac. Ann. 2, 64 || [pass. pers.] : aquatores premi nuntiantur Cæs. C. 1, 73, 2, on annonce que les hommes en corvée d’eau sont assaillis, cf. C. 3, 36, 3 ; oppugnata domus C. Cæsaris nuntiabatur Cic. Mil. 66, on annonçait que la maison de C. César avait été assiégée
2 dire de, signifier, ordonner, [avec ut ] : nuntiatum est Simonidi, ut prodiret Cic. de Or. 2, 353, on vint dire à Simonide de sortir à la porte, cf. Cic. Phil. 8, 23 ; [avec ne ] signifier de ne pas : Cic. Phil. 6, 4 ; Cæs. G. 4, 11, 6 ; [avec subj. seul] nuntiavit Pisoni... veniret Tac. Ann. 2, 79, il signifia à Pison de venir..., cf. Tac. Ann. 11, 37 ; [avec inf.] Tac. Ann. 16, 11
3 [droit] dénoncer au fisc : Dig. || dénoncer une chose qui est à notre désavantage, protester contre : Dig.

Latin > German (Georges)

nūntio, āvī, ātum, āre (nuntius), mündlich verkündigen, ankündigen, melden, anzeigen, hinterbringen, I) im allg.: nuntium optabilem, Plaut.: vera (v. d. Sinnen), Cic.: salutem alci alcis verbis, von jmd. einen Gruß vermelden, von jmd. grüßen, Cic.: prodigia, Liv.: hoc proelium, hanc pugnam, Caes.: alci bellum, ankündigen, Liv.: horas, Mart.: initia vigiliarum per centurionem nuntiari, Tac.: non enim dubito quin celerius tibi hoc rumor quam ullius nostrûm litterae nuntiarint, Cic.: mera mihi monstra nuntiarat, er hatte mir den Zustand als höchst gefährlich geschildert, Cic. – m. Ang. wohin? res celeriter isti domum nuntiatur, Cic.: haec nuntiant domum Albani, Liv.: eadem et in Asiam Antigono per epistulas nuntiat, Iustin.: occiso Sex. Roscio quis primus Ameriam nuntiat? bringt die N. (davon) nach A.? Cic.: Pompeio in hortos nuntiavit, Cic. (vgl. Fabri Liv. 23, 19, 11): praecipe, quae ad patrem vis nuntiari, Plaut.: quae nuntiare hinc te volo in patriam ad patrem, Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 357). – m. Ang. wo? quae res cum nuntiata Carthagine esset, Iustin.: et Corintho et Athenis et Lacedaemone nuntiata est victoria, Iustin. (vgl. unten »Passiv m. Acc. u. Infin.«). – m. de u. Abl., cum paulo ante esset de hoc Tempsano incommodo nuntiatum, Cic.: Philippis Thessalus quidam de futura victoria nuntiavit auctore Caesare, Suet. – m. folg. indir. Fragesatz, abi nunciam intro, atque illa si iam laverit, mihi nuntia, Ter. – m. folg. Infin., nuntiat patri abicere spem, Tac. ann. 16, 11. – m. folg. Acc. u. Infin., qui (equites) nuntiarent prope omnes naves afflictas esse, Caes.: quem ad Sullam nuntiatum mittit paratum sese (esse) facere, Sall.: nuntiant principibus Argitheam (nach A.) se venturum (esse) cum Aetolorum delectis, Liv.: nuntians (der Meldung erstattende) centurio, factum esse quod imperasset, Tac.: te in urbe teneri nuntiabant litterae, Plin. ep. – Passiv, m. Nom. u. Infin., utinam meus nunc mortuus pater ad me nuntietur, Plaut.: oppugnata domus C. Caesaris per multas noctis horas nuntiabatur, Cic.: adesse nuntiatur, Caes.: iamiamque adesse eius equites falso nuntiabantur, Caes.: m. Acc. u. Infin., nuntiatur piratarum naves esse in portu, Cic.: u. impers., Romam erat nuntiatum fugisse Antonium, Cic.: et Anagniae et Fregellis nuntiatum est murum portasque de caelo tactas, Liv.: nuntiatum Romae est Cimbros e Gallia in Italiam transisse, Eutr.; vgl. Fabri Liv. 22, 54, 9. – m. folg. ut u. Konj., nuntiate, ut prodeat foras, Plaut.: viatorem misit, qui consuli nuntiaret, ut sine lictoribus ad dictatorem veniret, Liv.: paulo post ferunt nuntiatum Simonidi, ut prodiret, Cic.: m. folg. bl. Coniunctiv, nuntiavit Pisoni Roman ad dicendam causam veniret, Tac. ann. 2, 79: iubet nuntiari miserae dicendam ad causam postero die adesset, Tac. ann. 11, 37: m. folg. ne u. Konj., ad praefectos mittit, qui nuntiarent, ne hostes proelio lacesserent, Caes. b. G. 4, 11, 6: delegit centurionem, qui nuntiaret regibus, ne armis disceptarent, Tac. ann. 2, 65. – Abl. absol., quo mortuo nuntiato, Cic.; u. absol., nuntiato = auf diese Nachricht, Liv.; u. = da die Nachricht einlief, m. folg. Acc. u. Infin., Tac. – absol., bene nuntias, du bringst gute Nachricht, Ter. Hec. 642. – II) insbes., bei der Behörde anzeigen, angeben, wie herrenloses Gut beim Fiskus, ICt.: bes. einen zu unserem Nachteil unternommenen Neubau und so dagegen Einspruch erheben, ICt. – / Archaist. im Gesetzstile nontiata esse, Corp. inscr. Lat. 1, 201. lin. 5. – Wegen der Schreibung s. nuntiusa. E.

Latin > Chinese

nuntio, as, are. :: 報。吿訢。報先兆。傳命。— salutem 問侯。— horam 報時。