ἀπφά: Difference between revisions
ἀλλ' οὑντυγχάνων τὰ πράγματ' ὀρθῶς ἂν τιθῇ, πράξει καλῶς → but he who makes the best of those events he lights upon will not fare ill
(c2) |
(6_9) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0341.png Seite 341]] oder ἄπφα, schmeichelnde Anrede, der Geschwister unter einander, auch Verliebter, Suid. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0341.png Seite 341]] oder ἄπφα, schmeichelnde Anrede, der Geschwister unter einander, auch Verliebter, Suid. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀπφά''': ἢ ἄπφα, θωπευτικὴ [[προσαγόρευσις]] [[κυρίως]] μεταξὺ ἀδελφῶν, «ὅτι τῶν συγγενικῶν ὀνομάτων τὰ μέν ἐστι κοινὰ πάντων, [[οἷον]] [[πατήρ]], [[μήτηρ]], ἀδελφὸς καὶ τὰ ὅμοια· [[λέγω]] δὲ ὅτι πᾶς ἂν εἴποι πατέρα τὸν [[δεῖνα]] τοῦ [[δεῖνος]], καὶ υἱὸν καὶ ἀδελφόν· τὰ δὲ ἐκ τοῦ προσώπου λέγεται ἰδίως, [[οἷον]] ἄπφαν τὴν ἀδελφὴν Ἀττικῶς μόνη ἡ ἀδελφὴ εἴποι ἄν, καὶ [[πάμπαν]] τὸν πατέρα [[μόνος]] ὁ [[παῖς]]… Ἰστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ἄπφα γίνεται καὶ τὸ ἄπφιον, [[ὑποκόρισμα]] ὄν ἐρωμένης· τινὲς δὲ καὶ τὸ ἄπφα ὑποκόρισμά φασιν Ἀττικόν· ὁ μέν τοι ἀπφὺς παρὰ Θεοκρίτῳ πατρὸς [[κλῆσις]], ἣν [[βρέφος]] ἂν προσείποι, πατέρα τὸν ἀφ’ οὗ ἔφυ· τιοῦτον γάρ τι ἡ [[λέξις]] ὑποβάλλει νοεῖν» Εὐστ. 565. 23· πρβλ. Σουΐδ. ἴδε λέξεις ἄππα, ἄττα, πάππα, πέττα. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 09:55, 5 August 2017
English (LSJ)
or ἄπφα, a term of endearment used by brothers and sisters, also by lovers, Eust.565.23.
German (Pape)
[Seite 341] oder ἄπφα, schmeichelnde Anrede, der Geschwister unter einander, auch Verliebter, Suid.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπφά: ἢ ἄπφα, θωπευτικὴ προσαγόρευσις κυρίως μεταξὺ ἀδελφῶν, «ὅτι τῶν συγγενικῶν ὀνομάτων τὰ μέν ἐστι κοινὰ πάντων, οἷον πατήρ, μήτηρ, ἀδελφὸς καὶ τὰ ὅμοια· λέγω δὲ ὅτι πᾶς ἂν εἴποι πατέρα τὸν δεῖνα τοῦ δεῖνος, καὶ υἱὸν καὶ ἀδελφόν· τὰ δὲ ἐκ τοῦ προσώπου λέγεται ἰδίως, οἷον ἄπφαν τὴν ἀδελφὴν Ἀττικῶς μόνη ἡ ἀδελφὴ εἴποι ἄν, καὶ πάμπαν τὸν πατέρα μόνος ὁ παῖς… Ἰστέον δὲ ὅτι ἐκ τοῦ ἄπφα γίνεται καὶ τὸ ἄπφιον, ὑποκόρισμα ὄν ἐρωμένης· τινὲς δὲ καὶ τὸ ἄπφα ὑποκόρισμά φασιν Ἀττικόν· ὁ μέν τοι ἀπφὺς παρὰ Θεοκρίτῳ πατρὸς κλῆσις, ἣν βρέφος ἂν προσείποι, πατέρα τὸν ἀφ’ οὗ ἔφυ· τιοῦτον γάρ τι ἡ λέξις ὑποβάλλει νοεῖν» Εὐστ. 565. 23· πρβλ. Σουΐδ. ἴδε λέξεις ἄππα, ἄττα, πάππα, πέττα.
