ὀϊστός: Difference between revisions
ἐπέμψατε ἀγγέλους τοῖς ἀλλήλοις ὥστε ἔγνωτε τὸν κίνδυνον → you sent messengers to one another so that you knew the danger
(13_6b) |
(6_5) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0312.png Seite 312]] ὁ, att. [[οἰστός]], eigtl. der Getragene, Geworfene, der <b class="b2">Pfeil</b>; ἐν δ' ἔπεσε ζωστῆρι πικρὸς [[ὀϊστός]], Il. 4, 134. 217; φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν, θῆκε δ' ἐπὶ νευρῇ, 8, 323, [[τανυγλώχιν]], 297; [[χαλκήρης]], mit eherner Spitze, 13, 560; [[ἆλτο]] δ' ὀϊστὸς [[ὀξυβελής]], 4, 125, wie ἀπὸ νευρῆφι δ' ὀϊστοὶ θρῶσκον, 15, 313; [[πτερόεις]], gefiedert, 5, 171, wie Pind. Ol. 9, 13, wo das Lied so heißt, nach einer dem Dichter geläufigen Uebertragung, vgl. ἐκ φρενὸς εὐκλέας ὀϊστοὺς ἱέντες, d. i. mit dem Liede lobend, 2, 99; ἄφυκτον ὀϊστόν, Eur. Med. 635; Herc. Fur. 196; sp. D., wie Anacr. 12, 13; auch in Prosa, ἐν δεξιᾷ οἰστὸν προσαγόμενος μόνον, Plat. Legg. VII, 795 a. Bei Xen. An. 2, 1, 6 steht [[ὀϊστός]]. – Zeno bei Arist. phys. 6, 9 auch ἡ φερομένη [[ὀϊστός]]. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0312.png Seite 312]] ὁ, att. [[οἰστός]], eigtl. der Getragene, Geworfene, der <b class="b2">Pfeil</b>; ἐν δ' ἔπεσε ζωστῆρι πικρὸς [[ὀϊστός]], Il. 4, 134. 217; φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν, θῆκε δ' ἐπὶ νευρῇ, 8, 323, [[τανυγλώχιν]], 297; [[χαλκήρης]], mit eherner Spitze, 13, 560; [[ἆλτο]] δ' ὀϊστὸς [[ὀξυβελής]], 4, 125, wie ἀπὸ νευρῆφι δ' ὀϊστοὶ θρῶσκον, 15, 313; [[πτερόεις]], gefiedert, 5, 171, wie Pind. Ol. 9, 13, wo das Lied so heißt, nach einer dem Dichter geläufigen Uebertragung, vgl. ἐκ φρενὸς εὐκλέας ὀϊστοὺς ἱέντες, d. i. mit dem Liede lobend, 2, 99; ἄφυκτον ὀϊστόν, Eur. Med. 635; Herc. Fur. 196; sp. D., wie Anacr. 12, 13; auch in Prosa, ἐν δεξιᾷ οἰστὸν προσαγόμενος μόνον, Plat. Legg. VII, 795 a. Bei Xen. An. 2, 1, 6 steht [[ὀϊστός]]. – Zeno bei Arist. phys. 6, 9 auch ἡ φερομένη [[ὀϊστός]]. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὀϊστός''': Ἀττ. οἰστὸς (Πόρσ. εἰς Εὐρ. Μήδ. 634), ὁ [[ὡσαύτως]] ἡ, Ζήνων ἐν Ἀριστ. Φυσ. 6. 9, 1)· ― [[βέλος]]· Ὅμ., Ἡσ., κλ· πικρὸς ὀϊστὸς Ἰλ. Δ. 134, κτλ.· [[πτερόεις]] Ν. 650· ἔχων [[τρεῖς]] ἀκίδας, τριγλώχιν Ε. 393· ἔχων μακρὰς καὶ ὀξείας γωνιώσεις, ὅ ἐστιν ἀκίδας, τανυγλώχιν Θ. 297· σπάνιον παρὰ τοῖς Ἀττικ. πεζογράφοις, πυρφόροις οἰστοῖς Θουκ. 2. 75, Πλάτ. Ἴων 535Β, Νόμ. 795Α, Ξεν. Ἀν. 2. 1, 6· ― μεταφορ., ἐπὶ ποιήματος, Πινδ. Ο. 9. 17, πρβλ. 2. 161· ὁ τῆς σοφίας ὀϊστὸς Ἡρακλείδου Ἀλληγ. Ὁμηρικ. 34. (Ἐπειδὴ ὁ ἐξ ἀρχῆς [[τύπος]] [[εἶναι]] [[ὀϊστός]], [[εἶναι]] πιθανὸν ὅτι σύμφωνόν τι ἀπώλετο μεταξὺ τῶν φωνηέντων, ο και ι· ἡ [[ῥίζα]] [[εἶναι]] [[ἄγνωστος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:15, 5 August 2017
English (LSJ)
Att. οἰστός (E.Fr.1063.13, Med.634 (lyr.)), ὁ (also ἡ Zeno ap.Arist.Ph.239b30),
A arrow, πικρὸς ὀ. Il.4.134, al.; χαλκήρης 13.650 ; τριγλώχις 5.393 ; τανυγλώχις 8.297 : rare in Att. Prose, πυρφόροις οἰστοῖς Th.2.75, Pl.Ion535b, Lg.795a, X.An.2.1.6 : metaph., of a poem, Pi.O.2.90,9.12 ; ὁ τῆς σοφίας ὀ. Heraclit.All.34. II a plant, arrow-head, Sagitta sagittifolia, Magoap.Plin.HN21.111. III the constellation Sagitta, Eudox. ap. Hipparch.1.11.10.
German (Pape)
[Seite 312] ὁ, att. οἰστός, eigtl. der Getragene, Geworfene, der Pfeil; ἐν δ' ἔπεσε ζωστῆρι πικρὸς ὀϊστός, Il. 4, 134. 217; φαρέτρης ἐξείλετο πικρὸν ὀϊστόν, θῆκε δ' ἐπὶ νευρῇ, 8, 323, τανυγλώχιν, 297; χαλκήρης, mit eherner Spitze, 13, 560; ἆλτο δ' ὀϊστὸς ὀξυβελής, 4, 125, wie ἀπὸ νευρῆφι δ' ὀϊστοὶ θρῶσκον, 15, 313; πτερόεις, gefiedert, 5, 171, wie Pind. Ol. 9, 13, wo das Lied so heißt, nach einer dem Dichter geläufigen Uebertragung, vgl. ἐκ φρενὸς εὐκλέας ὀϊστοὺς ἱέντες, d. i. mit dem Liede lobend, 2, 99; ἄφυκτον ὀϊστόν, Eur. Med. 635; Herc. Fur. 196; sp. D., wie Anacr. 12, 13; auch in Prosa, ἐν δεξιᾷ οἰστὸν προσαγόμενος μόνον, Plat. Legg. VII, 795 a. Bei Xen. An. 2, 1, 6 steht ὀϊστός. – Zeno bei Arist. phys. 6, 9 auch ἡ φερομένη ὀϊστός.
Greek (Liddell-Scott)
ὀϊστός: Ἀττ. οἰστὸς (Πόρσ. εἰς Εὐρ. Μήδ. 634), ὁ ὡσαύτως ἡ, Ζήνων ἐν Ἀριστ. Φυσ. 6. 9, 1)· ― βέλος· Ὅμ., Ἡσ., κλ· πικρὸς ὀϊστὸς Ἰλ. Δ. 134, κτλ.· πτερόεις Ν. 650· ἔχων τρεῖς ἀκίδας, τριγλώχιν Ε. 393· ἔχων μακρὰς καὶ ὀξείας γωνιώσεις, ὅ ἐστιν ἀκίδας, τανυγλώχιν Θ. 297· σπάνιον παρὰ τοῖς Ἀττικ. πεζογράφοις, πυρφόροις οἰστοῖς Θουκ. 2. 75, Πλάτ. Ἴων 535Β, Νόμ. 795Α, Ξεν. Ἀν. 2. 1, 6· ― μεταφορ., ἐπὶ ποιήματος, Πινδ. Ο. 9. 17, πρβλ. 2. 161· ὁ τῆς σοφίας ὀϊστὸς Ἡρακλείδου Ἀλληγ. Ὁμηρικ. 34. (Ἐπειδὴ ὁ ἐξ ἀρχῆς τύπος εἶναι ὀϊστός, εἶναι πιθανὸν ὅτι σύμφωνόν τι ἀπώλετο μεταξὺ τῶν φωνηέντων, ο και ι· ἡ ῥίζα εἶναι ἄγνωστος.
