ἀναχαίνω: Difference between revisions
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
(6_12) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀναχαίνω''': ἴδε ἐν λ. [[ἀναχάσκω]]. | |lstext='''ἀναχαίνω''': ἴδε ἐν λ. [[ἀναχάσκω]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=<i>f.</i> ἀναχανοῦμαι, <i>ao.2</i> [[ἀνέχανον]], <i>pf.</i> [[ἀνακέχηνα]];<br />ouvrir la bouche toute grande, bâiller.<br />'''Étymologie:''' [[ἀνά]], [[χαίνω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:42, 9 August 2017
English (LSJ)
A v. ἀναχάσκω.
German (Pape)
[Seite 214] (s. χαίνω), nur aor. II., gähnend den Mund öffnen, Luc. V. Hist. I, 31, Gegensatz συμμύω; übh. den Mund aufsperren, ἀναχανὼν μέγα ἀνέκραγον Ar. Equ. 639. Auch von Wunden, aufklaffen, Hippocr. S. ἀναχάσκω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀναχαίνω: ἴδε ἐν λ. ἀναχάσκω.
French (Bailly abrégé)
f. ἀναχανοῦμαι, ao.2 ἀνέχανον, pf. ἀνακέχηνα;
ouvrir la bouche toute grande, bâiller.
Étymologie: ἀνά, χαίνω.
