καμπή

English (LSJ)

ἡ, (κάμπτω)

   A winding, of a river, Hdt.1.185; Εὐβοΐδα κ., of the Euripus, A.Fr.30; τὰς κ. τῶν Χωρίων Aen.Tact.15.6; τόπους καμπὰς ἔχοντας Ael.Tact.35.4.    2 flexion, bending, τὰ ἄποδα δυσὶ Χρώμενα προέρχεται καμπαῖς Arist.IA707b9, cf. HA490a31.    3 curved part, HeroSpir.2.16, Sor.2.62.    II turning-post in a racecourse, περὶ ταῖσι καμπαῖς ἡνίοχοι πεπτωκότες Ar.Pax905; καμπαῖσι δρόμων E.IA224(lyr.); εὐλαβηθῆναι περὶ τὴν κ. Pl.Ion537a: metaph., μῦθον ἐς καμπὴν ἄγε bring a speech to its goal (cf. καμπτήρ 11), E.El. 659; καμπὴν ποιεῖσθαι Pl.Phd.72b.    III in Music, turn, sudden change, εἴ τις κάμψειέν τινα καμπήν Ar.Nu.969; ἐξαρμονίους κ. Pherecr. 145.9, cf. ib. 28; καμπαὶ ᾀσμάτων Philostr.VS2.28.    2 Rhet., rounding off of a period, Cic.Att.1.14.4(pl.), Demetr.Eloc.10, 17.    IV bend or flexure of a limb, τῶν ὤμων, τῶν ἰσχίων, τῶν δακτύλων, etc., Arist.HA498a25sqq., cf. Pl.Ti.74e; of the skull, οὐκ ἔχουσα καμπάς ib.75c; οὐλὴ καμπῆ ( -ῇ) Χιρὸς δεξιᾶς Sammelb.7031.5 (i A.D.).