ψευδώνυμος

English (LSJ)

ον,

   A under a false name, falsely called, Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον A.Pr. 717; πανδίκως ψ. Id.Th.670; οὔνομα δ' Εὐτυχίδης· ψευδώνυμον ἀλλά με δαίμων θῆκεν ἀφαρπάξας IG3.1308; ψ. θεοί Ph.2.161, cf. 2.599; ψ. γνῶσις 1 Ep.Ti.6.21; φιλόσοφος ψευδεπίγραφος καὶ ψ. Plu.2.479e; opp. ἀληθής, τὸ μεριστὸν ψ. Dam.Pr.399. Adv. -μως by a false name, ψ. σε δαίμονες Προμηθέα καλοῦσιν A.Pr.85, cf. Them.Or.2.30a.

German (Pape)

[Seite 1396] von, mit, unter falschem, erdichtetem Namen, oder seinen Namen mit Unrecht führend, Aesch. Prom. 719 Spt. 652. – Adv. ψευδωνύμως, Aesch. Prom. 85.

Greek (Liddell-Scott)

ψευδώνῠμος: -ον, ὁ ἔχων ψευδὲς ἢ πλαστὸν ὄνομα, ψευδῶς ὀνομασθείς, Ὑβριστὴν ποταμὸν οὐ ψευδώνυμον Αἰσχύλ. Πέρσ. 717· πανδίκως ψ. ὁ αὐτ. ἐπὶ Θήβ. 670· πρβλ. Π. παράρτ. 305· ψ. θεοὶ Φίλων 2. 161· ψ. γνῶσις Α΄ ἐπιστ. πρὸς Τιμ. Ϛ΄, 25· φιλόσοφος ψ. Πλούτ. 2. 220C· φιλοσοφία Ἰουστῖν. Μάρτ. 33Α. Ἐπίρρ. -μως, μὲ ψευδὲς ὄνομα, ψ. σε δαίμονες Προμηθέα καλοῦσιν Αἰσχύλ. Πρ. 85.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui porte ou se donne un faux nom.
Étymologie: ψευδής, ὄνομα.