μογιλάλος: Difference between revisions
From LSJ
Aristotle, Nicomachean Ethics, 5.30
(6_17) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''μογῐλάλος''': -ον, ὁ [[μόλις]] λαλῶν, Α. Β. 100· βωβός, [[ἄλαλος]], Ἑβδ. (Ἰησ. ΛΕ΄, 6,) Καιν. Διαθ. | |lstext='''μογῐλάλος''': -ον, ὁ [[μόλις]] λαλῶν, Α. Β. 100· βωβός, [[ἄλαλος]], Ἑβδ. (Ἰησ. ΛΕ΄, 6,) Καιν. Διαθ. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui parle difficilement, qui bégaie;<br /><b>2</b> muet.<br />'''Étymologie:''' [[μόγις]], [[λαλέω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:03, 9 August 2017
English (LSJ)
[ᾰ], ον, (μόγις, λαλέω)
A having an impediment in one's speech, LXXIs.35.6, Ev.Marc.7.32, Ptol.Tetr.150, Vett.Val.73.12, Aët. 8.38.
German (Pape)
[Seite 196] schwer redend, sprechend, mit schwerer Zunge, N. T. Bei den LXX, auch = stumm.
Greek (Liddell-Scott)
μογῐλάλος: -ον, ὁ μόλις λαλῶν, Α. Β. 100· βωβός, ἄλαλος, Ἑβδ. (Ἰησ. ΛΕ΄, 6,) Καιν. Διαθ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui parle difficilement, qui bégaie;
2 muet.
Étymologie: μόγις, λαλέω.
