exsisto: Difference between revisions
ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ → how graceful is man when he is really a man | what a fine thing a human is, when truly human
(6_6) |
(D_4) |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{Lewis | {{Lewis | ||
|lshtext=<b>ex-sisto</b>: or [[existo]], stĭti, stĭtum, 3, v. n. (<br /><b>I</b> [[act]]. August. Civ. D. 14, 13), to [[step]] [[out]] or [[forth]], to [[come]] [[forth]], [[emerge]], [[appear]] ([[very]] freq. and [[class]].).<br /><b>I</b> Prop.<br /> <b>A</b> In gen.: e latebris, Liv. 25, 21, 3: ab inferis, Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94; Liv. 39, 37, 3: anguem ab ara exstitisse, Cic. Div. 2, 80 fin.; cf.: vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse ([[shortly]] [[before]]: voces ex [[occulto]] missae; and: exaudita vox est a luco Vestae), id. ib. 1, 45, 101: est bos cervi [[figura]], cujus a media fronte [[inter]] aures unum [[cornu]] exsistit excelsius, Caes. B. G. 6, 26, 1: submersus [[equus]] voraginibus non exstitit, Cic. Div. 1, 33, 73; cf. id. Verr. 2, 4, 48, § 107: [[nympha]] gurgite [[medio]], Ov. M. 5, 413: hoc [[vero]] occultum, intestinum ac domesticum [[malum]], non [[modo]] non exsistit, [[verum]], etc., does not [[come]] to [[light]], Cic. Verr. 2, 1, 15, § 39.—<br /> <b>B</b> In partic., [[with]] the [[accessory]] [[notion]] of originating, to [[spring]], [[proceed]], [[arise]], [[become]]: vermes de stercore, Lucr. 2, 871: quae a [[bruma]] [[sata]] sunt, quadragesimo [[die]] vix exsistunt, Varr. R. R. 1, 34, 1: ut si qui dentes et pubertatem [[natura]] dicat exsistere, ipsum [[autem]] hominem, cui ea exsistant, non constare [[natura]], non intelligat, etc., Cic. N. D. 2, 33 fin.: ex hac nimia [[licentia]] ait [[ille]], ut ex stirpe quadam, exsistere et [[quasi]] nasci tyrannum, id. Rep. 1, 44; id. Off. 2, 23, 80; cf.: ex [[luxuria]] exsistat [[avaritia]] [[necesse]] est, id. Rosc. Am. 27, 75; ut exsistat ex rege [[dominus]], ex optimatibus [[factio]], ex [[populo]] [[turba]] et [[confusio]], id. Rep. 1, 45: ut [[plerumque]] in calamitate ex amicis inimici exsistunt, Caes. B. C. 3, 104, 1; for [[which]]: videtisne [[igitur]], ut de rege [[dominus]] exstiterit? etc., Cic. Rep. 2, 26: ex quo exsistit id civitatis [[genus]], id. ib. 3, 14: hujus ex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri, id. Brut. 8, 31; cf. id. Or. 3, 12: ex [[qua]] (disserendi ratione) [[summa]] [[utilitas]] exsistit, id. Tusc. 5, 25, 72: [[sermo]] admirantium, [[unde]] hoc philosophandi nobis [[subito]] [[studium]] exstitisset, id. N. D. 1, 3, 6: exsistit hoc [[loco]] [[quaestio]] [[subdifficilis]], id. Lael. 19, 67: magna [[inter]] eos exsistit [[controversia]], Caes. B. G. 5, 28, 2: poëtam [[bonum]] neminem [[sine]] inflammatione animorum exsistere posse, Cic. de Or. 2, 46 fin.: exsistit illud, ut, etc., it ensues, follows, [[that]], etc., id. Fin. 5, 23, 67; cf.: ex quo exsistet, ut de [[nihilo]] [[quippiam]] fiat, id. Fat. 9, 18.<br /><b>II</b> Transf., to be [[visible]] or [[manifest]] in [[any]] [[manner]], to [[exist]], to be: ut in corporibus magnae dissimilitudines sunt, sic in animis exsistunt majores [[etiam]] varietates, Cic. Off. 1, 30, 107: idque in maximis ingeniis exstitit [[maxime]] et apparet facillime, id. Tusc. 1, 15, 33: si exstitisset in rege [[fides]], id. Rab. Post. 1, 1: cujus magnae exstiterunt res bellicae, id. Rep. 2, 17: [[illa]] [[pars]] animi, in [[qua]] irarum exsistit [[ardor]], id. Div. 1, 29, 61: si [[quando]] aliquod [[officium]] exstitit amici in periculis adeundis, id. Lael. 7, 24 et saep.: [[neque]] ullum [[ingenium]] [[tantum]] exstitisse dicebat, ut, etc., Cic. Rep. 2, 1; cf.: talem [[vero]] exsistere eloquentiam, [[qualis]] fuit in Crasso, etc., id. de Or. 2, 2, 6; [[nisi]] [[Ilias]] [[illa]] exstitisset, id. Arch. 10, 24: cujus ego dignitatis ab adolescentia [[fautor]], in [[praetura]] [[autem]] et in consulatu adjutor [[etiam]] exstitissem, id. Fam. 1, 9, 11; cf.: his de causis ego huic causae [[patronus]] exstiti, id. Rosc. Am. 2, 5: [[timeo]], ne in eum exsistam crudelior, id. Att. 10, 11, 3: sic insulsi exstiterunt, ut, etc., id. de Or. 2, 54, 217. | |lshtext=<b>ex-sisto</b>: or [[existo]], stĭti, stĭtum, 3, v. n. (<br /><b>I</b> [[act]]. August. Civ. D. 14, 13), to [[step]] [[out]] or [[forth]], to [[come]] [[forth]], [[emerge]], [[appear]] ([[very]] freq. and [[class]].).<br /><b>I</b> Prop.<br /> <b>A</b> In gen.: e latebris, Liv. 25, 21, 3: ab inferis, Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94; Liv. 39, 37, 3: anguem ab ara exstitisse, Cic. Div. 2, 80 fin.; cf.: vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse ([[shortly]] [[before]]: voces ex [[occulto]] missae; and: exaudita vox est a luco Vestae), id. ib. 1, 45, 101: est bos cervi [[figura]], cujus a media fronte [[inter]] aures unum [[cornu]] exsistit excelsius, Caes. B. G. 6, 26, 1: submersus [[equus]] voraginibus non exstitit, Cic. Div. 1, 33, 73; cf. id. Verr. 2, 4, 48, § 107: [[nympha]] gurgite [[medio]], Ov. M. 5, 413: hoc [[vero]] occultum, intestinum ac domesticum [[malum]], non [[modo]] non exsistit, [[verum]], etc., does not [[come]] to [[light]], Cic. Verr. 2, 1, 15, § 39.—<br /> <b>B</b> In partic., [[with]] the [[accessory]] [[notion]] of originating, to [[spring]], [[proceed]], [[arise]], [[become]]: vermes de stercore, Lucr. 2, 871: quae a [[bruma]] [[sata]] sunt, quadragesimo [[die]] vix exsistunt, Varr. R. R. 1, 34, 1: ut si qui dentes et pubertatem [[natura]] dicat exsistere, ipsum [[autem]] hominem, cui ea exsistant, non constare [[natura]], non intelligat, etc., Cic. N. D. 2, 33 fin.: ex hac nimia [[licentia]] ait [[ille]], ut ex stirpe quadam, exsistere et [[quasi]] nasci tyrannum, id. Rep. 1, 44; id. Off. 2, 23, 80; cf.: ex [[luxuria]] exsistat [[avaritia]] [[necesse]] est, id. Rosc. Am. 27, 75; ut exsistat ex rege [[dominus]], ex optimatibus [[factio]], ex [[populo]] [[turba]] et [[confusio]], id. Rep. 1, 45: ut [[plerumque]] in calamitate ex amicis inimici exsistunt, Caes. B. C. 3, 104, 1; for [[which]]: videtisne [[igitur]], ut de rege [[dominus]] exstiterit? etc., Cic. Rep. 2, 26: ex quo exsistit id civitatis [[genus]], id. ib. 3, 14: hujus ex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri, id. Brut. 8, 31; cf. id. Or. 3, 12: ex [[qua]] (disserendi ratione) [[summa]] [[utilitas]] exsistit, id. Tusc. 5, 25, 72: [[sermo]] admirantium, [[unde]] hoc philosophandi nobis [[subito]] [[studium]] exstitisset, id. N. D. 1, 3, 6: exsistit hoc [[loco]] [[quaestio]] [[subdifficilis]], id. Lael. 19, 67: magna [[inter]] eos exsistit [[controversia]], Caes. B. G. 5, 28, 2: poëtam [[bonum]] neminem [[sine]] inflammatione animorum exsistere posse, Cic. de Or. 2, 46 fin.: exsistit illud, ut, etc., it ensues, follows, [[that]], etc., id. Fin. 5, 23, 67; cf.: ex quo exsistet, ut de [[nihilo]] [[quippiam]] fiat, id. Fat. 9, 18.<br /><b>II</b> Transf., to be [[visible]] or [[manifest]] in [[any]] [[manner]], to [[exist]], to be: ut in corporibus magnae dissimilitudines sunt, sic in animis exsistunt majores [[etiam]] varietates, Cic. Off. 1, 30, 107: idque in maximis ingeniis exstitit [[maxime]] et apparet facillime, id. Tusc. 1, 15, 33: si exstitisset in rege [[fides]], id. Rab. Post. 1, 1: cujus magnae exstiterunt res bellicae, id. Rep. 2, 17: [[illa]] [[pars]] animi, in [[qua]] irarum exsistit [[ardor]], id. Div. 1, 29, 61: si [[quando]] aliquod [[officium]] exstitit amici in periculis adeundis, id. Lael. 7, 24 et saep.: [[neque]] ullum [[ingenium]] [[tantum]] exstitisse dicebat, ut, etc., Cic. Rep. 2, 1; cf.: talem [[vero]] exsistere eloquentiam, [[qualis]] fuit in Crasso, etc., id. de Or. 2, 2, 6; [[nisi]] [[Ilias]] [[illa]] exstitisset, id. Arch. 10, 24: cujus ego dignitatis ab adolescentia [[fautor]], in [[praetura]] [[autem]] et in consulatu adjutor [[etiam]] exstitissem, id. Fam. 1, 9, 11; cf.: his de causis ego huic causae [[patronus]] exstiti, id. Rosc. Am. 2, 5: [[timeo]], ne in eum exsistam crudelior, id. Att. 10, 11, 3: sic insulsi exstiterunt, ut, etc., id. de Or. 2, 54, 217. | ||
}} | |||
{{Gaffiot | |||
|gf=<b>exsistō</b>⁸ <b>(existō)</b>, stĭtī, ĕre, intr.,<br /><b>1</b> sortir de, s’élever de : de [[terra]], ex arvis Cic. Rep. 3, 25, sortir de terre, des champs ; ab [[ara]] Cic. Div. 2, 65 ; ab inferis Cic. Verr. 2, 1, 94, sortir de l’autel, des enfers ; [[spelunca]] Cic. Verr. 2, 4, 107, sortir d’une caverne || [fig.] naître de, provenir de : ex [[luxuria]] exsistit [[avaritia]] Cic. Amer. 75, du luxe naît l’avidité ; ex amicis inimici exsistunt Cæs. C. 3, 104, 1, les amis deviennent des ennemis ; [avec ab ] Cic. Leg. 1, 46 ; Fin. 5, 7 ; [avec de ] Cic. Rep. 2, 47 || s’élever, naître : exsistit [[hoc]] [[loco]] quæstio [[sub]] [[difficilis]] Cic. Læl. 67, ici se présente une question un peu délicate ; magna [[inter]] [[eos]] exsistit [[controversia]] Cæs. G. 5, 28, 2, un grand débat s’élève entre eux || [avec ut subj.] : exsistit [[illud]] ut Cic. Fin. 5, 67 ; ex [[quo]] exsistit ut Cic. Fato 18, il s’ensuit que, d’où il résulte que ; [ou avec prop. inf.] Cic. Nat. 1, 12<br /><b>2</b> se dresser, se manifester, se montrer : exsistat [[ille]] [[vir]] cogitatione vestra Cic. Balbo 47, évoquez le souvenir de cet homme ; in animis exsistunt varietates Cic. Off. 1, 107, dans les âmes il se [[manifeste]] des variétés || [[huic]] causæ [[patronus]] [[exstiti]] Cic. Amer. 5, je me [[suis]] présenté pour défendre [[cette]] cause ; [[timeo]] ne exsistam crudelior Cic. Att. 10, 11, 3, je crains de me montrer trop cruel, cf. Cic. de Or. 2, 217 ; [[Sulla]] 34. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:47, 14 August 2017
Latin > English (Lewis & Short)
ex-sisto: or existo, stĭti, stĭtum, 3, v. n. (
I act. August. Civ. D. 14, 13), to step out or forth, to come forth, emerge, appear (very freq. and class.).
I Prop.
A In gen.: e latebris, Liv. 25, 21, 3: ab inferis, Cic. Verr. 2, 1, 37, § 94; Liv. 39, 37, 3: anguem ab ara exstitisse, Cic. Div. 2, 80 fin.; cf.: vocem ab aede Junonis ex arce exstitisse (shortly before: voces ex occulto missae; and: exaudita vox est a luco Vestae), id. ib. 1, 45, 101: est bos cervi figura, cujus a media fronte inter aures unum cornu exsistit excelsius, Caes. B. G. 6, 26, 1: submersus equus voraginibus non exstitit, Cic. Div. 1, 33, 73; cf. id. Verr. 2, 4, 48, § 107: nympha gurgite medio, Ov. M. 5, 413: hoc vero occultum, intestinum ac domesticum malum, non modo non exsistit, verum, etc., does not come to light, Cic. Verr. 2, 1, 15, § 39.—
B In partic., with the accessory notion of originating, to spring, proceed, arise, become: vermes de stercore, Lucr. 2, 871: quae a bruma sata sunt, quadragesimo die vix exsistunt, Varr. R. R. 1, 34, 1: ut si qui dentes et pubertatem natura dicat exsistere, ipsum autem hominem, cui ea exsistant, non constare natura, non intelligat, etc., Cic. N. D. 2, 33 fin.: ex hac nimia licentia ait ille, ut ex stirpe quadam, exsistere et quasi nasci tyrannum, id. Rep. 1, 44; id. Off. 2, 23, 80; cf.: ex luxuria exsistat avaritia necesse est, id. Rosc. Am. 27, 75; ut exsistat ex rege dominus, ex optimatibus factio, ex populo turba et confusio, id. Rep. 1, 45: ut plerumque in calamitate ex amicis inimici exsistunt, Caes. B. C. 3, 104, 1; for which: videtisne igitur, ut de rege dominus exstiterit? etc., Cic. Rep. 2, 26: ex quo exsistit id civitatis genus, id. ib. 3, 14: hujus ex uberrimis sermonibus exstiterunt doctissimi viri, id. Brut. 8, 31; cf. id. Or. 3, 12: ex qua (disserendi ratione) summa utilitas exsistit, id. Tusc. 5, 25, 72: sermo admirantium, unde hoc philosophandi nobis subito studium exstitisset, id. N. D. 1, 3, 6: exsistit hoc loco quaestio subdifficilis, id. Lael. 19, 67: magna inter eos exsistit controversia, Caes. B. G. 5, 28, 2: poëtam bonum neminem sine inflammatione animorum exsistere posse, Cic. de Or. 2, 46 fin.: exsistit illud, ut, etc., it ensues, follows, that, etc., id. Fin. 5, 23, 67; cf.: ex quo exsistet, ut de nihilo quippiam fiat, id. Fat. 9, 18.
II Transf., to be visible or manifest in any manner, to exist, to be: ut in corporibus magnae dissimilitudines sunt, sic in animis exsistunt majores etiam varietates, Cic. Off. 1, 30, 107: idque in maximis ingeniis exstitit maxime et apparet facillime, id. Tusc. 1, 15, 33: si exstitisset in rege fides, id. Rab. Post. 1, 1: cujus magnae exstiterunt res bellicae, id. Rep. 2, 17: illa pars animi, in qua irarum exsistit ardor, id. Div. 1, 29, 61: si quando aliquod officium exstitit amici in periculis adeundis, id. Lael. 7, 24 et saep.: neque ullum ingenium tantum exstitisse dicebat, ut, etc., Cic. Rep. 2, 1; cf.: talem vero exsistere eloquentiam, qualis fuit in Crasso, etc., id. de Or. 2, 2, 6; nisi Ilias illa exstitisset, id. Arch. 10, 24: cujus ego dignitatis ab adolescentia fautor, in praetura autem et in consulatu adjutor etiam exstitissem, id. Fam. 1, 9, 11; cf.: his de causis ego huic causae patronus exstiti, id. Rosc. Am. 2, 5: timeo, ne in eum exsistam crudelior, id. Att. 10, 11, 3: sic insulsi exstiterunt, ut, etc., id. de Or. 2, 54, 217.
Latin > French (Gaffiot 2016)
exsistō⁸ (existō), stĭtī, ĕre, intr.,
1 sortir de, s’élever de : de terra, ex arvis Cic. Rep. 3, 25, sortir de terre, des champs ; ab ara Cic. Div. 2, 65 ; ab inferis Cic. Verr. 2, 1, 94, sortir de l’autel, des enfers ; spelunca Cic. Verr. 2, 4, 107, sortir d’une caverne
