προστρέπω

English (LSJ)

   A turn towards, esp. towards a god as a suppliant, approach with prayer, supplicate, τοσαῦτά σ', ὦ Ζεῦ, προστρέπω S.Aj.831: c. acc. pers. et inf., entreat one to do, μή μ' ἀτιμάσῃς... ὧν( = τούτων ἃ) σε προστρέπω φράσαι Id.OC50: c. acc. rei et inf., pray that . ., ὀλέσθαι πρόστρεπ' Ἀργείων χθόνα E.Supp.1195:—Med., with aor. προσετραπόμην Hom.Epigr.15.1; π. δῶμα, δόμους, Hom. l.c., A.Eu.205; τὴν Διὸς . . Ἐργάνην S.Fr.844: in late Prose, Plu.Cleom.39, Ael. NA15.21, etc.; reverence, celebrate, τινα Plu.2.1117a.    2 approach (as an enemy), Ἰαωλκὸν πολεμίᾳ χερὶ προστραπών Pi.N.4.55codd.    II Med., make a matter of supplication, appeal to, τοῦ παθόντος προστρεπομένου τὴν πάθην Pl.Lg.866b.