θεμελιόω

English (LSJ)

   A to lay the foundation of, found firmly, πύργους . . φοίνιξι θεμελιώσας X.Cyr.7.5.11, cf. IG12(2).11.26 (Mytil.), LXXJo.6.25 (26), Ep.Hebr.1.10, etc.:—Pass., have the foundations laid, IG22.1343.15 (i B.C.); ἐπὶ τὴν πέτραν Ev.Matt.7.25: metaph., βασιλεία καλῶς θεμελιωθεῖσα D.S.11.68; ἡγεμονία κάλλιστα τεθεμελιωμένη Id.15.1; ἐν ἀγάπῃ τεθ. Ep.Eph.3.18; τῇ πίστει Ep.Col.1.23.    II destroy utterly, in Pass., -ωθέντα (θεμειλωθ- cod.)· ἐκ ῥιζῶν ἀρθέντα, Hsch.

German (Pape)

[Seite 1193] den Grund legen, gründen, N. T. LXX.; καλῶς θεμελιωθεῖσα βασιλεία D. Sic. 11, 68, vgl. 15, 1; τεθεμελίωτο ἐπὶ τὴν πέτραν Matth. 7, 25.

Greek (Liddell-Scott)

θεμελιόω: βάλλω τὰ θεμέλια, θεμελιώνω, πύργους… φοίνιξι θεμελιώσας Ξεν. Κύρ. 7. 5, 11, πρβλ. Ἐπιστ. π. Ἑβρ. 1. 10, κλ. - Παθ., τίθενται τὰ θεμέλιά μου Εὐαγγ. κ. Ματθ. ζ΄, 25, Ἐπιγραφ. παρὰ τῷ Keil σ. 196· μεταφ., βασιλεία καλῶς θεμελιωθεῖσα Διόδ. 11. 68· ἡγεμονία κάλλιστα τεθεμελιωμένη, ὁ αὐτ. 15. 1· ἐν ἀγάπῃ τεθ. Ἐπιστ. π. Ἐφεσ. β΄, 18· τῇ πίστει Κολοσσ. α΄, 23. ΙΙ. ἀνατρέπω ἄρδην, «θεμελιωθέντα· ἐκ ῥιζῶν ἀρθέντα» Ἡσύχ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
asseoir sur des fondements.
Étymologie: θεμέλιος.

English (Strong)

from θεμέλιος; to lay a basis for, i.e. (literally) erect, or (figuratively) consolidate: (lay the) found(- ation), ground, settle.

English (Thayer)

future θεμελιώσω; 1st aorist ἐθεμελίωσα; passive, perfect participle τεθεμελιωμενος; pluperfect 3rd person singular τεθεμελίωτο (R G; without augment cf. Winer s Grammar, § 12,9; (Buttmann, 33 (29); Tdf. Proleg., p. 121)); the Sept. for יָסַד; (from Xenophon down); to lay the foundation, to found: properly, τήν γῆν, τί ἐπί τί, Diodorus 11,68; 15,1) to make stable, establish (A. V. ground): of the soul (1st aorist optative 3rd person singular) but T, Tr marginal reading in brackets, the future); passive, Colossians 1:23.