ὠκυδήκτωρ: Difference between revisions
From LSJ
Φιλίας δοκιμαστήριον ὁ χωρισμὸς φίλων → Probas amicum, ab eo si longe absies → Der Freundschaft Probe ist die Trennung von dem Freund
(6) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (10 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=okydiktor | |Transliteration C=okydiktor | ||
|Beta Code=w)kudh/ktwr | |Beta Code=w)kudh/ktwr | ||
|Definition=ορος, ὁ, | |Definition=-ορος, ὁ, [[sharp-biting]], ῥίνη ''AP''6.92 (Phil.). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ορος (ὁ, ἡ)<br />aux morsures aiguë (lime).<br />'''Étymologie:''' [[ὠκύς]], [[δάκνω]]. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=ορος, <i>[[heftig]], [[scharf]] [[beißend]], [[nagend]]</i>, [[ῥίνη]] Philp. 16 (VI.92). | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ὠκῠδήκτωρ:''' ορος adj. наносящий острые укусы, т. е. с острыми насечками, острый ([[ῥίνη]] Anth.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ὠκῠδήκτωρ''': -ορος, ὁ [[ὀξέως]] δάκνων, [[ῥίνη]] Ἀνθ. Παλατ. 6.92. | |lstext='''ὠκῠδήκτωρ''': -ορος, ὁ [[ὀξέως]] δάκνων, [[ῥίνη]] Ἀνθ. Παλατ. 6.92. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
| Line 21: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ὠκῠδήκτωρ:''' -ορος, ὁ ([[δάκνω]]), αυτός που δαγκώνει κοφτερά, με [[οξύτητα]], σε Ανθ. | |lsmtext='''ὠκῠδήκτωρ:''' -ορος, ὁ ([[δάκνω]]), αυτός που δαγκώνει κοφτερά, με [[οξύτητα]], σε Ανθ. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=ὠκῠ-δήκτωρ, ορος, ὁ, [[δάκνω]]<br />[[sharp]]-[[biting]], Anth. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 12:15, 25 August 2023
English (LSJ)
-ορος, ὁ, sharp-biting, ῥίνη AP6.92 (Phil.).
French (Bailly abrégé)
ορος (ὁ, ἡ)
aux morsures aiguë (lime).
Étymologie: ὠκύς, δάκνω.
German (Pape)
ορος, heftig, scharf beißend, nagend, ῥίνη Philp. 16 (VI.92).
Russian (Dvoretsky)
ὠκῠδήκτωρ: ορος adj. наносящий острые укусы, т. е. с острыми насечками, острый (ῥίνη Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ὠκῠδήκτωρ: -ορος, ὁ ὀξέως δάκνων, ῥίνη Ἀνθ. Παλατ. 6.92.
Greek Monolingual
-ορος, ὁ, ἡ, Α
(ποιητ. τ.) αυτός που δαγκώνει με οξύτητα ή με δύναμη («ῥίνην... ὠκυδήκτορα», Ανθ. Παλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὠκύς «οξύς» + -δήκτωρ (< δάκνω «δαγκώνω»)].
Greek Monotonic
ὠκῠδήκτωρ: -ορος, ὁ (δάκνω), αυτός που δαγκώνει κοφτερά, με οξύτητα, σε Ανθ.
