γελοῖος: Difference between revisions
Κατηγορεῖν οὐκ ἔστι καὶ κρίνειν ὁμοῦ → Iudex et accusator esse idem nequit → Wer anklagt, darf nicht auch noch Richter sein zugleich
(1b) |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(mltxt.*?)ῑ(.*?\n\}\})" to "$1ῖ$2") |
||
| (9 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{LSJ2 | |||
|Full diacritics=γελοῖος | |||
|Medium diacritics=γελοῖος | |||
|Low diacritics=γελοίος | |||
|Capitals=ΓΕΛΟΙΟΣ | |||
|Transliteration A=geloîos | |||
|Transliteration B=geloios | |||
|Transliteration C=geloios | |||
|Beta Code=geloi=os | |||
|Definition=v. [[γέλοιος]]. | |||
}} | |||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0479.png Seite 479]] nach Möris att. [[γέλοιος]]; Andere, wie Thom. Mag. unterscheiden so: [[γελοῖος]], ὁ [[καταγέλαστος]] | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0479.png Seite 479]] nach Möris att. [[γέλοιος]]; Andere, wie Thom. Mag. unterscheiden so: [[γελοῖος]], ὁ [[καταγέλαστος]]· [[γέλοιος]] δὲ ὁ [[γελωτοποιός]]; Ammon. umgekehrt; die mss. haben meist [[γελοῖος]]; [[lächerlich]], zum Lachen, absurd; Hom. nur γελοίιον neutr. Iliad. 2, 215; Her. 8, 25; oft bei Plat. n. Folgenden; compar., γελοιότερον εἰπεῖν Apol. 30 e; Luc. abdi γελοῖός [[εἰμί]] σοι λέγων [[ταῦτα]], es ist lächerlich, daß ich dir dies sage, Char. 22. – Act. Lachen erregend, ὁ [[γελοῖος]], der Spaßmacher, Eur. bei Ath. XIV, 613 d; γελοῖον, γελοῖα, Scherze, Possen, Xen. Cyr. 2, 3, 1; <span class="ggns">Gegensatz</span> καταγέλαστα Plat. Conv. 189 b; öfter σπουδαῖα. – Adv. γελοίως, Plat. u. Folgde. | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=<i>ou att.</i> [[γέλοιος]], α, ον :<br /><b>1</b> risible, plaisant;<br /><b>2</b> ridicule (<i>épq.</i> [[γελοίϊος]]);<br /><i>Cp.</i> γελοιότερος.<br />'''Étymologie:''' [[γέλως]]. | |btext=<i>ou att.</i> [[γέλοιος]], α, ον :<br /><b>1</b> [[risible]], [[plaisant]];<br /><b>2</b> ridicule (<i>épq.</i> [[γελοίϊος]]);<br /><i>Cp.</i> γελοιότερος.<br />'''Étymologie:''' [[γέλως]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-α, -ο (AM | |mltxt=-α, -ο (AM γελοῖος, -α, -ον, Α και [[γέλοιος]], -α, -ον)<br /><b>1.</b> αυτός που προκαλεί [[γέλιο]], [[άξιος]] για γέλια<br /><b>2.</b> [[άξιος]] για [[περιφρόνηση]], [[αναξιόλογος]]<br /><b>3.</b> <b>το ουδ. ως ουσ.</b> <i>το γελοίο</i><br />η [[γελοιότητα]]<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για πρόσωπα) [[κωμικός]], [[αστείος]], [[περιπαικτικός]]<br /><b>2.</b> (για επιχειρήματα) [[παράδοξος]], [[αντιφατικός]]<br /><b>3.</b> (πληθ. ουδ.) <i>τὰ γελοῖα</i><br />τα αστεία.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[γέλως]] ([[πρβλ]]. [[αιδοίος]]- [[αιδώς]], [[ηοίος]]- <i>ηώς</i>)]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''γελοῖος:''' и [[γέλοιος]], эп. [[γελοίϊος]] 3<br /><b class="num">1 | |elrutext='''γελοῖος:''' и [[γέλοιος]], эп. [[γελοίϊος]] 3<br /><b class="num">1</b> [[смешной]], [[забавный]] Hom., Arph., Xen., Plat., Arst.;<br /><b class="num">2</b> [[смешной]], [[достойный смеха]], [[смехотворный]], [[нелепый]] Arst., Luc.; εἰ καὶ γελοιότερον [[εἰπεῖν]] Plat. смешно сказать. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 14:40, 6 February 2024
English (LSJ)
v. γέλοιος.
German (Pape)
[Seite 479] nach Möris att. γέλοιος; Andere, wie Thom. Mag. unterscheiden so: γελοῖος, ὁ καταγέλαστος· γέλοιος δὲ ὁ γελωτοποιός; Ammon. umgekehrt; die mss. haben meist γελοῖος; lächerlich, zum Lachen, absurd; Hom. nur γελοίιον neutr. Iliad. 2, 215; Her. 8, 25; oft bei Plat. n. Folgenden; compar., γελοιότερον εἰπεῖν Apol. 30 e; Luc. abdi γελοῖός εἰμί σοι λέγων ταῦτα, es ist lächerlich, daß ich dir dies sage, Char. 22. – Act. Lachen erregend, ὁ γελοῖος, der Spaßmacher, Eur. bei Ath. XIV, 613 d; γελοῖον, γελοῖα, Scherze, Possen, Xen. Cyr. 2, 3, 1; Gegensatz καταγέλαστα Plat. Conv. 189 b; öfter σπουδαῖα. – Adv. γελοίως, Plat. u. Folgde.
French (Bailly abrégé)
ou att. γέλοιος, α, ον :
1 risible, plaisant;
2 ridicule (épq. γελοίϊος);
Cp. γελοιότερος.
Étymologie: γέλως.
Greek Monolingual
-α, -ο (AM γελοῖος, -α, -ον, Α και γέλοιος, -α, -ον)
1. αυτός που προκαλεί γέλιο, άξιος για γέλια
2. άξιος για περιφρόνηση, αναξιόλογος
3. το ουδ. ως ουσ. το γελοίο
η γελοιότητα
αρχ.
1. (για πρόσωπα) κωμικός, αστείος, περιπαικτικός
2. (για επιχειρήματα) παράδοξος, αντιφατικός
3. (πληθ. ουδ.) τὰ γελοῖα
τα αστεία.
[ΕΤΥΜΟΛ. < γέλως (πρβλ. αιδοίος- αιδώς, ηοίος- ηώς)].
Russian (Dvoretsky)
γελοῖος: и γέλοιος, эп. γελοίϊος 3
1 смешной, забавный Hom., Arph., Xen., Plat., Arst.;
2 смешной, достойный смеха, смехотворный, нелепый Arst., Luc.; εἰ καὶ γελοιότερον εἰπεῖν Plat. смешно сказать.
