συγκρούω

English (LSJ)

A strike together, συγκρούω τὼ χεῖρε = clap the hands, Ar.Ra.1029; ἀλλήλοις τὰ πλοῖα Plu.Luc.12; τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας Apollod.1.1.5; τὰ σύμφωνα τῶν στοιχείων Philostr.VS2.13.
2 metaph., bring into collision, ὁ Φίλιππος.. πάντας συνέκρουε D.18.19, cf. 163; σ. τινὰς ἀλλήλοις wear out by collision, Th.1.44; σ. φίλους φίλοις καὶ τὸν δῆμον τοῖς γνωρίμοις Arist.Pol.1313b17; διάλυε, μὴ σύγκρουε μαχομένους φίλους Men.Mon.122; σ. τινὰ πρός τινα Luc.Icar.20, etc., cf. Babr.44.4; τὰ δοξάσματα πρὸς ἄλληλα Iamb. ap. Stob.2.2.7; σ. πόλεμον D.S.12.3; σ. τι τῶν ἐκείνου πραγμάτων throw them into confusion, Isoc.4.134:—Pass., σ. εἰς μάχην Dosith. p.433K.
3 intr., clash, come into collision, τὸ ἀντίπρῳρον ξυγκροῦσαι Th.7.36; of troops, Wilcken Chr. 11.25,38 (ii B.C.); of a horse's front and hind hoofs, Arist.HA604b2; νῆες ἀλλήλαις συγκρούουσαι Plb.1.50.3, cf. D.S.3.51, etc.: metaph., Thphr. Char.12.14, Epicur.Nat.114G., Phld.Sign.38, Plu.Alex. 47.
II = συγκροτέω, weld together: metaph., try to reconcile discrepancies, Str.11.7.4.

German (Pape)

[Seite 970] (s. κρούω), zusammenschlagen, χεῖρε, Ar. Ran. 1029; πόλεμον, Krieg erregen, D. Sic.; zusammenbringen, zusammenhetzen, verfeinden; συγκρούειν τι τῶν πραγμάτων entspricht dem ποιεῖν στασιάζειν, Isocr. 4, 134; αὐτοὺς ἀλλήλοις συγκρούειν ἐβούλοντο, Thuc. 1, 44; πάντας συνέκρουε καὶ πρὸς αὐτοὺς ἐτάραττε, Dem. 17, 19, vgl. 163; – widerlegen, Strab. 11, 7, 4; zusammenstellen u. vergleichen, πρὸς τὰ νῦν, 8, 3, 23; – intr., an einander geraten, νῆες ἀλλήλαις συγκρούουσαι, Pol. 1, 50, 3. 3, 93, 3; Plut. Alex. 47.

French (Bailly abrégé)

1 tr. heurter l'un contre l'autre, entrechoquer : πλοῖα ἀλλήλοις PLUT heurter des navires les uns contre les autres ; fig. mettre aux prises : τινά τινι ou τινα πρός τινα une personne avec une autre ; rendre ennemi, brouiller ; avec un rég. de chose jeter la confusion dans, acc.;
2 intr. se heurter, s'entrechoquer ; particul. se combattre, en venir aux mains.
Étymologie: σύν, κρούω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συγ-κρούω, Att. ook ξυγκρούω tegen elkaar doen stoten, laten botsen; ἀλλήλοις σ. τὰ πλοῖα de schepen met elkaar in botsing brengen Plut. Luc. 12.4; σ. τὼ χεῖρε de handen ineenslaan, handenwringen (van verdriet) Aristoph. Ran. 1029; ook intrans. in botsing komen. τὸ ἀντίπρῳρον ξυγκροῦσαι het met de voorstevens tegen elkaar botsen Thuc. 7.36.5. overdr. in botsing brengen (met), opzetten (tegen), met acc. en dat., met acc. en πρός + acc..; σ. τὸν δῆμον τοῖς γνωρίμοις het volk tegen de notabelen opzetten Aristot. Pol. 1313b17; met alleen acc..; τὰς πόλεις οὗτοι συνέκρουον zij zetten de steden tegen elkaar op Thphr. Char. 12.13; ook; σ. τι τῶν ἐκείνου πραγμάτων ook maar iets van zijn zaken in de war brengen Isocr. 4.134; ook intrans. in botsing komen, in conflict komen.

Russian (Dvoretsky)

συγκρούω:
1 ударять, хлопать: συγκρούω τὼ χεῖρε Arph. рукоплескать;
2 сталкивать (τὰ πλοῖα ἀλλήλοις Plut.);
3 подстрекать, ссорить (τινά τινι Thuc., Arst. и τινὰ πρός τινα Dem., Luc.): διάλυε, μὴ σύγκρουε μαχομένους φίλους Men. дерущихся друзей разнимай, а не подстрекай;
4 возбуждать, разжигать (πόλεμον Diod.): σ. τι τῶν πραγμάτων Isocr. сеять смуту в государстве;
5 приходить в столкновение, сталкиваться: τὸ ἀντίπρῳρον ξυγκροῦσαι Thuc. столкновение носовыми частями; πρὸς ἀλλήλους σ. Plut. ссориться друг с другом.

Greek Monolingual

ΝΜΑ κρούω
1. χτυπώ κάτι πάνω σε κάτι άλλο, κάνω δύο πράγματα να κρούονται μεταξύ τους
2. (το μέσ.) συγκρούομαι
α) προσκρούω σε κάτι ή σε κάποιον που έρχεται από διαφορετική κατεύθυνση («το λεωφορείο συγκρούστηκε με αμαξοστοιχία»)
β) έρχομαι σε ένοπλη σύρραξη με κάποιον
γ) συμπλέκομαι με κάποιον
δ) βρίσκομαι σε αντίθεση («συγκρούονται τα συμφέροντά τους»)
μσν.-αρχ.
οδηγώ, φέρνω σε σύγκρουση
αρχ.
1. προκαλώ σύγχυση, συνταράσσω
2. συνθέτω
3. προσπαθώ να συμβιβάσω ασυμφωνίες.

Greek Monotonic

συγκρούω: μέλ. -σω,
1. χτυπώ μαζί, Λατ. collido, συγκρούω τὼ χεῖρε, χτυπώ τα χέρια μου, σε Αριστοφ.
2. μεταφ., οδηγώ σε σύγκρουση, σε Δημ.· συγκρούω τινὰς ἀλλήλοις, φθείρω από τη σύγκρουση, σε Θουκ.
3. αμτβ., φέρνω σε σύγκρουση, έρχομαι σε σύγκρουση, στον ίδ. κ.λπ.

Greek (Liddell-Scott)

συγκρούω: κρούω, ὁμοῦ τὸ ἓν πρὸς τὸ ἕτερον, Λατ. collido, σ. τώ χεῖρε, κροτῶ τὰς χεῖρας, Ἀριστοφ. Βάτρ. 1029· πλοῖα ἀλλήλοις Πλουτ. Λούκουλ. 12· τοῖς δόρασι τὰς ἀσπίδας Ἀπολλόδ. 1. 1, 7· τὰ φωνήεντα Δημήτρ. Φαληρ. 68 κἑξ., πρβλ. Φιλόστρ. 594. 2) μεταφορ., φέρω εἰς σύγκρουσιν, ὁ Φίλιππος... πάντας συνέκρουε Δημ. 231. 12, πρβλ. 282. 1· σ. τινὰς ἀλλήλοις Θουκ. 1. 44· σ. φίλους φίλοις καὶ τὸν δῆμον τοῖς γνωρίμοις Ἀριστ. Πολιτ. 5. 11, 8· διάλυε, μὴ σύγκρουε μαχομένους φίλους Μένανδρ. ἐν Μονοστ. 122· σ. τινὰ πρός τινα Λουκ. Ἰκαρομ. 20, κτλ., πρβλ. Βάβρ. 44. 4· τὰ δοξάσματα πρὸς ἄλληλα Ἰάμβλ. παρὰ Στοβ. 472. 29· σ. πόλεμον Διόδ. 12. 3· ― σ. τι τῶν ἐκείνου πραγμάτων, φέρειν εἰς σύγχυσιν, συνταράσσειν, Ἰσοκρ. 68Β. 3) ἀμετάβ., ἔρχομαι εἰς σύγκρουσιν, συγκρούομαι, τὸ ἀντίπρῳρον ξυγκροῦσαι Θουκ. 7. 36· ἐπὶ τῶν προσθίων καὶ ὀπισθίων ὁπλῶν τοῦ ἵππου, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 8. 24, 2 νῆες ἀλλήλαις συγκρούουσαι Πολύβ. 1. 50, 3, πρβλ. Διόδ. 3. 51, κτλ.· μεταφ., Θεοφρ. Χαρακτ. 12, Πλουτ. Ἀλέξ. 47. ΙΙΙ. = συγκροτέω, σφυρηλατῶ ὁμοῦ· ― μεταφ., προσπαθῶ νὰ συμβιβάσω ἀσυμφωνίας, Στράβ. 510.

Middle Liddell

fut. σω
1. to strike together, Lat. collido, ς. τὼ χεῖρε to clap the hands, Ar.
2. metaph. to bring into collision, Dem.; ς. τινὰς ἀλλήλοις to wear out by collision, Thuc.
3. intr. to clash together, come into collision, Thuc., etc.

Lexicon Thucydideum

collidere, to clash together, 1.44.2, [praeterea vulgo moreover in the common texts 7.36.5, ubi nunc where now ξυγκρούσει].