αὐθύπαρκτος: Difference between revisions
Πολλοῖς ὁ Δαίμων, οὐ κατ' εὔνοιαν φέρων, / Μεγάλα δίδωσιν εὐτυχήματ' ... (Euripides) → God brings great good fortune to many, not out of good will,...
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (5 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=afthyparktos | |Transliteration C=afthyparktos | ||
|Beta Code=au)qu/parktos | |Beta Code=au)qu/parktos | ||
|Definition=ον | |Definition=αὐθύπαρκτον, [[self-subsistent]], [[Hesychius Lexicographus|Hsch.]] Adv. αὐθυπάρκτως Zonar.s.v. [[ἕνωσις]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ον<br /><b class="num">1</b> [[que tiene existencia por sí mismo]] como propio de οὐσία: πρᾶγμα αὐ. μὴ δεόμενον ἑτέρου πρὸς τὴν [[ἑαυτοῦ]] σύστασιν Anast.Ant.<i>Fid</i>.M.89.1401A, del alma, Leont.H.<i>Nest</i>.M.86.1495B<br /><b class="num">•</b>[[consustancial]] esp. en teol. de la unión hipostática καθ' ὑπόστασιν ... ἕνωσίς ἐστιν ἡ αὐ. ... τῶν δύο φύσεων συνδρομή Ath.Al.M.28.544D, cf. Hsch.<br /><b class="num">2</b> adv. -ως [[consustancialmente]] αὐ. συντρέχει ἡ ψυχὴ καὶ τ σῶμα Zonar.s.u. [[ἕνωσις]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''αὐθύπαρκτος''': -ον, ὁ ἀφ’ [[ἑαυτοῦ]] ὑπάρχων, [[οὐσία]] ἐστὶ [[πρᾶγμα]] αὐθύπαρκτον, μὴ δεόμενον ἑτέρου πρὸς τὴν [[ἑαυτοῦ]] σύστασιν Ἀναστ. καὶ Κύριλλ. π. Πίστ. σ. 426. | |lstext='''αὐθύπαρκτος''': -ον, ὁ ἀφ’ [[ἑαυτοῦ]] ὑπάρχων, [[οὐσία]] ἐστὶ [[πρᾶγμα]] αὐθύπαρκτον, μὴ δεόμενον ἑτέρου πρὸς τὴν [[ἑαυτοῦ]] σύστασιν Ἀναστ. καὶ Κύριλλ. π. Πίστ. σ. 426. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=-η, -ο (AM [[αὐθύπαρκτος]], -ον)<br />αυτός που υπάρχει ή γίνεται από [[μόνος]] του. | |mltxt=-η, -ο (AM [[αὐθύπαρκτος]], -ον)<br />αυτός που υπάρχει ή γίνεται από [[μόνος]] του. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=<i>für sich [[bestehend]], [[selbständig]]</i>, Sp. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 09:19, 25 August 2023
English (LSJ)
αὐθύπαρκτον, self-subsistent, Hsch. Adv. αὐθυπάρκτως Zonar.s.v. ἕνωσις.
Spanish (DGE)
-ον
1 que tiene existencia por sí mismo como propio de οὐσία: πρᾶγμα αὐ. μὴ δεόμενον ἑτέρου πρὸς τὴν ἑαυτοῦ σύστασιν Anast.Ant.Fid.M.89.1401A, del alma, Leont.H.Nest.M.86.1495B
•consustancial esp. en teol. de la unión hipostática καθ' ὑπόστασιν ... ἕνωσίς ἐστιν ἡ αὐ. ... τῶν δύο φύσεων συνδρομή Ath.Al.M.28.544D, cf. Hsch.
2 adv. -ως consustancialmente αὐ. συντρέχει ἡ ψυχὴ καὶ τ σῶμα Zonar.s.u. ἕνωσις.
Greek (Liddell-Scott)
αὐθύπαρκτος: -ον, ὁ ἀφ’ ἑαυτοῦ ὑπάρχων, οὐσία ἐστὶ πρᾶγμα αὐθύπαρκτον, μὴ δεόμενον ἑτέρου πρὸς τὴν ἑαυτοῦ σύστασιν Ἀναστ. καὶ Κύριλλ. π. Πίστ. σ. 426.
Greek Monolingual
-η, -ο (AM αὐθύπαρκτος, -ον)
αυτός που υπάρχει ή γίνεται από μόνος του.
German (Pape)
für sich bestehend, selbständig, Sp.
