ὑποκαθέζομαι: Difference between revisions
Λύπη παροῦσα πάντοτ' ἐστὶν ἡ γυνή → Mulier perenne pignus aegrimoniae est → Ein gegenwärtig Leid ist stets das Eheweib
(b) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (9 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=ypokathezomai | |Transliteration C=ypokathezomai | ||
|Beta Code=u(pokaqe/zomai | |Beta Code=u(pokaqe/zomai | ||
|Definition= | |Definition=[[lie in ambush]], Anon. ap. Suid., Onos.6.7; late aor. ὑποκαθεσθῆναι, [[sink]], [[settle down]], Sch.Th.3.89, ''Gp.''6.18 ([[varia lectio|v.l.]] [[ἐπικαθέζομαι]]). | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1218.png Seite 1218]] (s. [[ἕζομαι]]), = [[ὑποκάθημαι]], Sp. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1218.png Seite 1218]] (s. [[ἕζομαι]]), = [[ὑποκάθημαι]], Sp. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὑποκαθέζομαι''': μέλλ. -εδοῦμαι, ἀποθ. [[καθέζομαι]] κρυφίως, [[χάριν]] ἐνέδρας), Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ.· μεταγεν. ἀόρ. ὑποκαθέσθην, κατεκάθισα, «τὸ [[μέρος]] τῆς γῆς ὑποκαθέσθη», Σχόλ. εἰς Θουκυδ. 2. 89, Γεωπον. 6. 18 (ἐπικ· [[εἶναι]] πλημμ. γραφ.). | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ΜΑ<br /><b>(αποθ.)</b> (ο παθ. αόρ.) <i>ὑποκαθέσθην</i><br />έπαθα [[καθίζηση]] («τὸ [[μέρος]] τῆς γῆς... ὑποκαθέσθη καὶ ταπεινότερον ἐγένετο», Σχολ. <b>Θουκ.</b>)<br /><b>αρχ.</b><br />[[κάθομαι]] [[κάπου]] [[χωρίς]] να [[γίνομαι]] [[αντιληπτός]] και, [[κυρίως]], [[στήνω]] [[ενέδρα]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ὑπ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> [[καθέζομαι]] «[[κάθομαι]]»]. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:02, 25 August 2023
English (LSJ)
lie in ambush, Anon. ap. Suid., Onos.6.7; late aor. ὑποκαθεσθῆναι, sink, settle down, Sch.Th.3.89, Gp.6.18 (v.l. ἐπικαθέζομαι).
German (Pape)
[Seite 1218] (s. ἕζομαι), = ὑποκάθημαι, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ὑποκαθέζομαι: μέλλ. -εδοῦμαι, ἀποθ. καθέζομαι κρυφίως, χάριν ἐνέδρας), Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ.· μεταγεν. ἀόρ. ὑποκαθέσθην, κατεκάθισα, «τὸ μέρος τῆς γῆς ὑποκαθέσθη», Σχόλ. εἰς Θουκυδ. 2. 89, Γεωπον. 6. 18 (ἐπικ· εἶναι πλημμ. γραφ.).
Greek Monolingual
ΜΑ
(αποθ.) (ο παθ. αόρ.) ὑποκαθέσθην
έπαθα καθίζηση («τὸ μέρος τῆς γῆς... ὑποκαθέσθη καὶ ταπεινότερον ἐγένετο», Σχολ. Θουκ.)
αρχ.
κάθομαι κάπου χωρίς να γίνομαι αντιληπτός και, κυρίως, στήνω ενέδρα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)- + καθέζομαι «κάθομαι»].
