ἑτεροφωνία: Difference between revisions

From LSJ

μή μοι θεοὺς καλοῦσα βουλεύου κακῶς· πειθαρχία γάρ ἐστι τῆς εὐπραξίας μήτηρ, γυνὴ Σωτῆρος· ὦδ᾽ ἔχει λόγος → When you invoke the gods, do not be ill-advised. For Obedience is the mother of Success, wife of Salvation—as the saying goes.

Source
m (LSJ1 replacement)
m (Text replacement - "Theophrastus" to "Thphr.")
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 8: Line 8:
|Transliteration C=eterofonia
|Transliteration C=eterofonia
|Beta Code=e(terofwni/a
|Beta Code=e(terofwni/a
|Definition=ἡ, [[diversity of note]], ἑ. καὶ ποικιλία τῆς λύρας Pl.''Lg.''812d; <b class="b3">περὶ ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν</b>, title of work, [[Theophrastus]] ''Fragmenta'' 181.
|Definition=ἡ, [[diversity of note]], ἑ. καὶ ποικιλία τῆς λύρας [[Plato|Pl.]]''[[Leges|Lg.]]''812d; <b class="b3">περὶ ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν</b>, title of work, [[Theophrastus|Thphr.]] ''Fragmenta'' 181.
}}
}}
{{pape
{{pape

Latest revision as of 07:41, 2 November 2024

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ἑτεροφωνία Medium diacritics: ἑτεροφωνία Low diacritics: ετεροφωνία Capitals: ΕΤΕΡΟΦΩΝΙΑ
Transliteration A: heterophōnía Transliteration B: heterophōnia Transliteration C: eterofonia Beta Code: e(terofwni/a

English (LSJ)

ἡ, diversity of note, ἑ. καὶ ποικιλία τῆς λύρας Pl.Lg.812d; περὶ ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν, title of work, Thphr. Fragmenta 181.

German (Pape)

[Seite 1051] ἡ, Verschiedenheit des Tons, der Stimme, καὶ ποικιλία τῆς λύρας Plat. Legg. VII, 812 d. Nach Ath. IX, 390 a schrieb Theophr. ein Buch περὶ ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν.

Russian (Dvoretsky)

ἑτεροφωνία:разнозвучие, иногласие (τῆς λύρας Plat.).

Greek (Liddell-Scott)

ἑτεροφωνία: ἡ, διαφορὰ φωνῆς ἤ τόνου, Πλάτ. Νόμ. 812D· ὁ Θεόφρ. ἔγραψε περὶ ἑτεροφωνίας τῶν ὁμογενῶν Ἀθήν. 390Α.

Greek Monolingual

η (Α ἑτεροφωνία)
η διαφορά τόνου, ήχου, φωνής
νεοελλ.
1. το να μιλά κάποιος διαφορετική γλώσσα, η αλλοφωνία
2. ιατρ. ανώμαλη φωνή, παθολογικός φωνητικός διχασμός μερικών ατόμων που εκφέρουν φωνή συγχρόνως σε δύο τόνους
3. μουσ. αυτοσχεδιαστικός τύπος πολυφωνίας που συνίσταται στην ταυτόχρονη χρήση ελαφρά τροποποιημένων παραλλαγών της ίδιας μελωδίας από δύο ή περισσότερους εκτελεστές, π.χ. έναν τραγουδιστή και έναν οργανοπαίκτη
αρχ.
τίτλος έργου του Θεοφράστου.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. heterophony < hetero- (πρβλ. ετερο-) + -phony (πρβλ. φωνή)].