θαυμαστέος: Difference between revisions
From LSJ
Φιλεῖ δ' ἑαυτοῦ πλεῖον οὐδεὶς οὐδένα → Haud ullus alii quam sibi est amicior → Es liebt ja keiner einen andern mehr als sich
(Bailly1_3) |
mNo edit summary |
||
| (13 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=thavmasteos | |Transliteration C=thavmasteos | ||
|Beta Code=qaumaste/os | |Beta Code=qaumaste/os | ||
|Definition=α, ον, < | |Definition=α, ον,<br><span class="bld">A</span> [[to be wondered at]], ἐκεῖνο θ., ὡς… [[Plato|Pl.]]''[[Politicus|Plt.]]'' 302a.<br><span class="bld">II</span> neut. [[θαυμαστέον]] = [[one must wonder]], εἰ… E.''Hel.''85, cf. 499, Phld.''Rh.''2.27 S., etc. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=α, ον :<br /><i>adj. verb. de</i> [[θαυμάζω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''θαυμαστέος''': -α, -ον, ῥημ. ἐπίθ., ὃν πρέπει νὰ θαυμάζη τις, Πλάτ. Πολιτ. 302Α. ΙΙ. οὐδ. θαυμαστέον, πρέπει τις νὰ θαυμάζῃ ἢ -σῃ, Εὐρ. Ἑλλ. 85, 499. | |lstext='''θαυμαστέος''': -α, -ον, ῥημ. ἐπίθ., ὃν πρέπει νὰ θαυμάζη τις, Πλάτ. Πολιτ. 302Α. ΙΙ. οὐδ. θαυμαστέον, πρέπει τις νὰ θαυμάζῃ ἢ -σῃ, Εὐρ. Ἑλλ. 85, 499. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{lsm | ||
| | |lsmtext='''θαυμαστέος:''' -α, -ον, ρημ. επίθ. του [[θαυμάζω]],<br /><b class="num">I.</b> αυτός που αξίζει να θαυμάζεται, σε Πλάτ.<br /><b class="num">II.</b> ουδ. <i>θαυμαστέον</i>, αυτό που πρέπει να θαυμάζεται, σε Ευρ. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[θαυμαστέος]], η, ον verb. adj. of [[θαυμάζω]],]<br /><b class="num">I.</b> [[to be admired]], Plat.<br /><b class="num">II.</b> neut. θαυμαστέον, one must [[admire]], Eur. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:14, 26 September 2023
English (LSJ)
α, ον,
A to be wondered at, ἐκεῖνο θ., ὡς… Pl.Plt. 302a.
II neut. θαυμαστέον = one must wonder, εἰ… E.Hel.85, cf. 499, Phld.Rh.2.27 S., etc.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
adj. verb. de θαυμάζω.
Greek (Liddell-Scott)
θαυμαστέος: -α, -ον, ῥημ. ἐπίθ., ὃν πρέπει νὰ θαυμάζη τις, Πλάτ. Πολιτ. 302Α. ΙΙ. οὐδ. θαυμαστέον, πρέπει τις νὰ θαυμάζῃ ἢ -σῃ, Εὐρ. Ἑλλ. 85, 499.
Greek Monotonic
θαυμαστέος: -α, -ον, ρημ. επίθ. του θαυμάζω,
I. αυτός που αξίζει να θαυμάζεται, σε Πλάτ.
II. ουδ. θαυμαστέον, αυτό που πρέπει να θαυμάζεται, σε Ευρ.
Middle Liddell
θαυμαστέος, η, ον verb. adj. of θαυμάζω,]
I. to be admired, Plat.
II. neut. θαυμαστέον, one must admire, Eur.
