ἐπίχαρτος: Difference between revisions
Δούλου γὰρ οὐδὲν χεῖρον οὐδὲ τοῦ καλοῦ → Res nulla servo peior est, etiam bono → Ein Sklave ist das schlechteste, selbst wenn er gut
(14) |
(4) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[ἐπίχαρτος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[ευφρόσυνος]], [[χαροποιός]] («γεραροῑς ἐπίχαρτον», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτό για το οποίο αισθάνεται [[κανείς]] [[χαιρεκακία]]<br /><b>3.</b> [[χαιρέκακος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> <i>χαρτος</i> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>χαρ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ε</i>-<i>χάρ</i>-<i>ην</i>)]. | |mltxt=[[ἐπίχαρτος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> [[ευφρόσυνος]], [[χαροποιός]] («γεραροῑς ἐπίχαρτον», <b>Αισχύλ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτό για το οποίο αισθάνεται [[κανείς]] [[χαιρεκακία]]<br /><b>3.</b> [[χαιρέκακος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> <i>χαρτος</i> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>χαρ</i>- (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ε</i>-<i>χάρ</i>-<i>ην</i>)]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἐπίχαρτος:''' -ον ([[ἐπιχαίρω]]),<br /><b class="num">1.</b> αυτό μέσω του οποίου νιώθει [[χαρά]] [[κάποιος]], [[γοητευτικός]], [[σαγηνευτικός]], σε Αισχύλ., Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> αυτό με το οποίο [[κάποιος]] αισθάνεται μνησίκακη [[χαρά]], [[χαιρεκακία]], <i>ἐχθροῖς ἐπίχαρτα</i>, βάσανα, ταλαιπωρίες που δίνουν [[αφορμή]] χαράς στους εχθρούς μου, σε Αισχύλ.· οἱ [[δικαίως]] τι πάσχοντες ἐπίχαρτοι, το να βλέπεις ανθρώπους που [[δικαίως]] τιμωρούνται, προσφέρει άξια [[ικανοποίηση]], σε Θουκ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 22:56, 30 December 2018
English (LSJ)
ον,
A wherein one feels joy, ἔργον S.Tr.1262 (anap.); γεραροῖς ἐπίχαρτον A.Ag.722 (lyr.). 2 more freq., wherein one feels malignant joy, ἐχθροῖς ἐπίχαρτα πέπονθα Id.Pr.159 (anap.); οἱ δικαίως τι πάσχοντες ἐ. Th.3.67, cf. D.45.85; βαρβάροις ἐ. γενόμενος Pl.Ep.356b.
German (Pape)
[Seite 1002] worüber man sich freut, erfreulich, Aesch. Ag. 704; ὡς ἐπίχαρτον τελέουσ' ἀεκούσιον ἔργον Soph. Tr. 1252; Sp., wie Alciphr. 2, 4. – Bes. worüber Andere Schadenfreude empfinden, ἐχθροῖς ἐπίχαρτα πέπονθα Aesch. Prom. 158; βαρβάροις ἐπίχαρτος γενόμενος, zum Spott geworden, Plat. Ep. VIII, 356 b; vgl. Thuc. 3, 67 οἴκτου ἀξιώτεροι τυγχάνειν οἱ ἀπρεπές τι πάσχοντες· οἱ δὲ δικαίως τὰ ἐναντία ἐπίχαρτοι εἶναι, sie verdienen, daß man sich im Gegentheil über ihr Unglück freut, vgl. Dem. 45, 85.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίχαρτος: -ον, (ἐπιχαίρω) ἐφ’ ᾧ τις αἰσθάνεται χαράν, εὐφρόσυνος, Σοφ. Τ. 1262· γεραροῖς ἐπίχαρτον Αἰσχύλ. Ἀγ. 722· ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον, 2) ἐφ’ ᾧ τις ἐπιχαίρει ἐπιχαιρησικάκως, ἐχθροῖς ἐπίχαρτα πέπονθα, παθήματα παρέχοντα ἀφορμὴν χαρᾶς εἰς τοὺς ἐχθρούς μου, Αἰσχύλ. Πρ. 158· οἱ δικαίως τι πάσχοντες ἐπίχαρτοι, δηλ. ἄξιοι ὅπως ἐπιχαίρῃ τις διὰ τὸ πάθημα αὐτῶν, Θουκ. 3. 67, Δημ. 1127. 11· βαρβάροις ἐπίχαρτος γενόμενος, προξενήσας ἐπὶ τούτῳ χαρὰν τοῖς βαρβάροις, Πλάτ. Ἐπιστ. 356Β. ΙΙ. μεταβ. = ἐπιχαίρων, «Φιλωνίδης δὲ (ἐν Ἀδήλ. 7) τὸν ἐπιχαίροντα ἐπίχαρτον εἴρηκεν· ἀλλὰ καὶ τοῦτο φαῦλον, ὥστε βέλτιον μὴ ὀνόμασι χρῆσθαι, ἀλλὰ μετοχαῖς» Πολυδ. Γ΄, 101.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui est un sujet de joie ; particul. en mauv. part qui est l’objet d’une joie maligne.
Étymologie: ἐπιχαίρω.
Greek Monolingual
ἐπίχαρτος, -ον (Α)
1. ευφρόσυνος, χαροποιός («γεραροῑς ἐπίχαρτον», Αισχύλ.)
2. αυτό για το οποίο αισθάνεται κανείς χαιρεκακία
3. χαιρέκακος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + χαρτος < θ. χαρ- (πρβλ. ε-χάρ-ην)].
Greek Monotonic
ἐπίχαρτος: -ον (ἐπιχαίρω),
1. αυτό μέσω του οποίου νιώθει χαρά κάποιος, γοητευτικός, σαγηνευτικός, σε Αισχύλ., Σοφ.
2. αυτό με το οποίο κάποιος αισθάνεται μνησίκακη χαρά, χαιρεκακία, ἐχθροῖς ἐπίχαρτα, βάσανα, ταλαιπωρίες που δίνουν αφορμή χαράς στους εχθρούς μου, σε Αισχύλ.· οἱ δικαίως τι πάσχοντες ἐπίχαρτοι, το να βλέπεις ανθρώπους που δικαίως τιμωρούνται, προσφέρει άξια ικανοποίηση, σε Θουκ.
