σανδάλιον

English (LSJ)

[ᾰ], τό, Dim. of σάνδαλον, mostly in pl.,

   A sandals, Hdt. 2.91 (sg.), Cratin.131, Cephisod.4, LXX Jo.9.5.    2 horseshoe, σ. ὀνικά POxy.741.10 (ii A.D.).    II a surgical bandage, Heliod. (?)ap.Orib.49.35.3, as v.l. for σανδάλιος, ὁ, which is found also in Heraclas ap. eund.48.4.    III v. σάνδαλον 11.

German (Pape)

[Seite 860] τό, dim. von σάνδαλον; Her. 2, 91; Luc. Philop. 27 u. a. Sp.

Greek (Liddell-Scott)

σανδάλιον: τό, ὑποκορ. τοῦ σάνδαλον, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πληθ., Ἡρόδ. 2. 91, Κρατῖν. ἐν «Νόμ.» 10, Κηφισόδ. ἐν «Τροφ.» 2, κτλ. ΙΙ. χειρουργικὸς ἐπίδεσμος, Ὀρειβάσ. 180· ὡσαύτως σανδάλιος, ὁ, ὁ αὐτ. 84. - Καθ’ Ἡσύχ.: «σανδάλια· σάνδαλα. γυναικεῖα ὑποδήματα, ἃ καὶ βλαυτία. καὶ ἰατρικὸς ἐπίδεσμος σανδάλιον».

French (Bailly abrégé)

ου (τό) :
1 sandale de bois, fixée par des courroies passant sur le pied, socque;
2 sorte de poisson.
Étymologie: v. σάνδαλον.

Spanish

sandalia

English (Strong)

neuter of a derivative of sandalon (a "sandal"; of uncertain origin); a slipper or sole-pad: sandal.

English (Thayer)

σανδαλιου, τό (diminutive of σάνδαλον (which is probably a Persian word; cf. Vanicek, Fremdwörter, under the word)), a sandal, a sole made of wood or leather, covering the bottom of the foot and bound on with thongs: Herodotus, Josephus, Diodorus, Aelian, Herodian, others; for נַעַל in Sept. and Josephus σανδάλιον and ὑπόδημα are used indiscriminately; cf. Josephus, b. j. 6,1, 8.)) Cf. Winer s RWB, under the word Schuhe; Roskoff in Schenkel 5:255; (Kamphausen in Riehm, p. 1435ff; B. D., under the word Smith's Bible Dictionary, Sandal; Edersheim, Jesus the Messiah, i. 621).

Greek Monolingual

τὸ, ΜΑ
βλ. σανδάλι.

Greek Monotonic

σανδάλιον: τό, υποκορ. του σάνδαλον, σε Ηρόδ.

Russian (Dvoretsky)

σανδάλιον: (δᾰ) τό [demin. к σάνδαλον сандалия Her., Luc., NT.