δυσήκοος: Difference between revisions

From LSJ

τῆς αἰδοῦς ὀλίγην ποιήσασθαι φειδώ → to have little consideration for self-respect

Source
(2)
m (Text replacement - "''' <b class="num">1)" to "'''<br /><b class="num">1)")
Line 29: Line 29:
}}
}}
{{elru
{{elru
|elrutext='''δυσήκοος:''' <b class="num">1)</b> плохо слышащий, тугоухий Anth.;<br /><b class="num">2)</b> плохо слышный (φωναί Plut.);<br /><b class="num">3)</b> неслушающийся, непокорный (πρός τι Plut.).
|elrutext='''δυσήκοος:'''<br /><b class="num">1)</b> плохо слышащий, тугоухий Anth.;<br /><b class="num">2)</b> плохо слышный (φωναί Plut.);<br /><b class="num">3)</b> неслушающийся, непокорный (πρός τι Plut.).
}}
}}

Revision as of 15:55, 6 January 2019

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: δῠσήκοος Medium diacritics: δυσήκοος Low diacritics: δυσήκοος Capitals: ΔΥΣΗΚΟΟΣ
Transliteration A: dysḗkoos Transliteration B: dysēkoos Transliteration C: dysikoos Beta Code: dush/koos

English (LSJ)

ον,

   A hard of hearing, ὦτα Ph.2.35; δυσήκοος ὦ Στρατονίκη, epitaph in Inscr.Mus.Alex.299 (iii B. C.); disobedient, Plu.2.13f.    II ill-sounding, terrible to hear, prob. in S. Fr.220; unpleasant to the ear, Demetr.Eloc.48, Poll.2.117, Philostr. VS1.12; of an orator, Eun.VSp.456 B.

German (Pape)

[Seite 680] 1) schwer hörend, Ep. ad. 445 (App. 304); schwer zu hören, φωνή Philostr., wie Poll. 2, 117. – 2) ungehorsam, πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις Plut. educ. lib. 19.

Greek (Liddell-Scott)

δυσήκοος: -ον, ὁ δυσκόλως ἀκούων, βαρήκοος, Ἀνθ. Π. παραρτ. 304· ἀπειθής, Πλούτ. 2. 13F. ΙΙ. ὃν δυσκόλως ἀκούει τις, Φιλόστρ. 496.

French (Bailly abrégé)

οος, οον;
1 indocile;
2 difficile à entendre.
Étymologie: δυσ-, ἀκούω.

Spanish (DGE)

-ον
I de palabras
1 desagradable, duro de oír, terrible de oír s. cont., S.Fr.220.
2 difícil de entender τῷ αἰνιγματώδει τῶν λόγων ... δ. de un orador, Eun.VS 457
neutr. subst. dificultad de entender διὰ τὸ τοῦ λόγου δ. Eust.106.13.
II de sonidos, voces, ruidos, sent. fís.
1 desagradable al oído δ. ἡ τῶν γραμμάτων σύμπληξις ref. la cacofonía, Demetr.Eloc.48, τὴν πηδῶσαν ... ἠχὼ ἐς τὰ ὄρη δυσήκοον Philostr.VA 6.26.
2 difícil de oír δυσηκόους τῷ ψόφῳ τὰς φωνάς voces difíciles de oír por el ruido Plu.2.722a, cf. Poll.2.117, Philostr.VS 496.
III de pers.
1 que oye con dificultad, sordo ὦτα por la vejez, Ph.2.35, πρὸς τοὺς ὑποκώφους, εἴτε δυσκώφους εἴτε δυσηκόους Gal.12.650, cf. App.Anth.3.158.
2 que no quiere oír, desinteresado en oír πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις δ. Plu.2.13f, τὸν ἀπειθῆ λαὸν καὶ δυσήκοον de los judíos, Ast.Am.Hom.7.1.1
que no atiende las súplicas, prob. de una divinidad IMEG 29 (heleníst.).
IV adv. -ως: δ. ἔχειν oír mal Eust.1278.56.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM δυσήκοος, -ον)
βαρήκοος
αρχ.
1. απείθαρχος
2. φοβερός στην ακοή
3. αυτός που ακούγεται δύσκολα ή δυσάρεστα.

Greek Monotonic

δυσήκοος: -ον (ἀκούω), βαρήκοος, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

δυσήκοος:
1) плохо слышащий, тугоухий Anth.;
2) плохо слышный (φωναί Plut.);
3) неслушающийся, непокорный (πρός τι Plut.).