δαϊκτήρ: Difference between revisions
ὦ θάνατε παιάν, μή μ᾽ ἀτιμάσῃς μολεῖν· μόνος γὰρ εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ᾽ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. → O death, the healer, reject me not, but come! For thou alone art the mediciner of ills incurable, and no pain layeth hold on the dead.
m (Text replacement - "(?s)({{LSJ.*}}\n)({{.*}}\n)({{DGE.*}}\n)" to "$1$3$2") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0514.png Seite 514]] ῆρος, ὁ, [[γόος]], herzzerreißende Trauer, Aesch. Spt. 899. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0514.png Seite 514]] ῆρος, ὁ, [[γόος]], herzzerreißende Trauer, Aesch. Spt. 899. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ῆρος;<br /><i>adj. m.</i><br />déchirant (gémissement).<br />'''Étymologie:''' [[δαΐζω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''δᾰϊκτήρ''': ῆρος, ὁ, [[φονεύς]], ὁ φονεύων ἐπὶ τοῦ Ἄρεως, Ἀλκαῖ. 20 Ahr. 2) ὡς ἐπίθ., σπαράσσων, φθείρων, [[γόος]] Αἰσχύλ. Θήβ. 916· πρβλ. [[δαϊκτής]], [[δαΐκτωρ]]. | |lstext='''δᾰϊκτήρ''': ῆρος, ὁ, [[φονεύς]], ὁ φονεύων ἐπὶ τοῦ Ἄρεως, Ἀλκαῖ. 20 Ahr. 2) ὡς ἐπίθ., σπαράσσων, φθείρων, [[γόος]] Αἰσχύλ. Θήβ. 916· πρβλ. [[δαϊκτής]], [[δαΐκτωρ]]. | ||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Revision as of 18:55, 1 October 2022
English (LSJ)
ῆρος, ὁ, A slayer, murderer, of Ares, Alc.28. 2 as adjective, heart-rending, γόος A.Th.916 (lyr.).
Spanish (DGE)
-ῆρος
desgarrador, γόος A.Th.916
•c. gen. τῆς καρδίας μου Sch.A.Supp.798.
German (Pape)
[Seite 514] ῆρος, ὁ, γόος, herzzerreißende Trauer, Aesch. Spt. 899.
French (Bailly abrégé)
ῆρος;
adj. m.
déchirant (gémissement).
Étymologie: δαΐζω.
Greek (Liddell-Scott)
δᾰϊκτήρ: ῆρος, ὁ, φονεύς, ὁ φονεύων ἐπὶ τοῦ Ἄρεως, Ἀλκαῖ. 20 Ahr. 2) ὡς ἐπίθ., σπαράσσων, φθείρων, γόος Αἰσχύλ. Θήβ. 916· πρβλ. δαϊκτής, δαΐκτωρ.
Greek Monolingual
δαϊκτήρ (-ῆρος), ο (Α) δαΐζω (Ι)]
1. αυτός που σκοτώνει (για τον Άρη)
2. ως επίθ. ο σπαραχτικός («δαϊκτὴρ γόος», Αιοχ).
Greek Monotonic
δᾰϊκτήρ: -ῆρος, ὁ, φονιάς· ως επίθ., αυτός που σπαράζει την καρδιά, που ξεσχίζει την καρδιά, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
δαϊκτήρ: ῆρος adj. (душе)раздирающий (γόος Aesch.).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δαϊκτήρ -ῆρος, ὁ [δαΐζω] iemand die doorklieft, verscheurt; als adj., overdr. (hart)verscheurend.
