αὐτόγνωτος: Difference between revisions
Πολλοῖς ὁ Δαίμων, οὐ κατ' εὔνοιαν φέρων, / Μεγάλα δίδωσιν εὐτυχήματ' ... (Euripides) → God brings great good fortune to many, not out of good will,...
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui juge <i>ou</i> se décide soi-même ; spontané, volontaire.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[γιγνώσκω]]. | |btext=ος, ον :<br />qui juge <i>ou</i> se décide soi-même ; spontané, volontaire.<br />'''Étymologie:''' [[αὐτός]], [[γιγνώσκω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''αὐτόγνωτος:''' [[своевольный]], [[своенравный]] ([[ὀργά]] Soph.). | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''αὐτόγνωτος:''' -ον ([[γνῶναι]]), αυτός που αποφασίζει [[μόνος]] του, [[αυθαίρετος]], [[ισχυρογνώμων]], σε Σοφ. | |lsmtext='''αὐτόγνωτος:''' -ον ([[γνῶναι]]), αυτός που αποφασίζει [[μόνος]] του, [[αυθαίρετος]], [[ισχυρογνώμων]], σε Σοφ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=[[γνῶναι]]<br />[[self]]-[[determined]], [[self]]-willed, Soph. | |mdlsjtxt=[[γνῶναι]]<br />[[self]]-[[determined]], [[self]]-willed, Soph. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 12:35, 3 October 2022
English (LSJ)
ον, self-determined, self-willed, ὀργή S.Ant.875:—alsoαὐτό-γνωστος, ον, knowable in itself, Simp.in Ph.1250.14, Dam.Pr.80.
Spanish (DGE)
-ον
determinado por sí mismo, voluntario, espontáneo ὀργή S.Ant.875.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui juge ou se décide soi-même ; spontané, volontaire.
Étymologie: αὐτός, γιγνώσκω.
Russian (Dvoretsky)
αὐτόγνωτος: своевольный, своенравный (ὀργά Soph.).
Greek (Liddell-Scott)
αὐτόγνωτος: -ον, αὐθαίρετος, σὲ δὲ αὐτόγνωτος ὤλεσ’ ὀργά, «αὐθαίρετος καὶ ἰδιογνώμων τρόπος» (Σχόλ.), Σοφ. Ἀντ. 875, ἀλλ’ ἴδε σημ. Jebb ἐν τόπῳ.
Greek Monolingual
αὐτόγνωτος, -ον αυτός που τον αποφάσισε κανείς μόνος του.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτο- + γνωτός < γιγνώσκω (πρβλ. αλλόγνωτος, αρίγνωτος κ.ά.)].
Greek Monotonic
αὐτόγνωτος: -ον (γνῶναι), αυτός που αποφασίζει μόνος του, αυθαίρετος, ισχυρογνώμων, σε Σοφ.
Middle Liddell
γνῶναι
self-determined, self-willed, Soph.
