ὕπαρχος

English (LSJ)

ὁ,
A subordinate commander, lieutenant, ὕπαρχος ἄλλων . . οὐχ ὅλων στρατηγός S.Aj.1105; ὕπαρχος ὢν τῷ ἀδελφῷ Luc.DMort.12.2; ὑπάρχοις τοῖς ἐμοῖς E.Hel.1432.
2 subordinate governor, of satraps, etc., Hdt.3.70, 4.166, al., X.An.4.4.4; Ἰωνίας Th.8.31; Ἑλλησποντίων Sor.Vit.Hippocr.8; in the Seleucid kingdom, OGI225.36 (Didyma, iii B. C.).
b = Lat. proconsul, Epigr.Gr.906 (Gortyn); = legatus, ὕπαρχος Αὐτοκράτορος Καίσαρος Inscr.Prien.247, cf. App.BC5.26, D.C.36.36, al.; ὕπαρχος Αἰγύπτου, = praefectus Aegypti, Arr.An.3.5.7; ὕπαρχος τοῦ ἱεροῦ πραιτωρίου = praefectus praetorio, IGRom.3.435 (Pisidia), cf. Lyd. Mag.1.14, al., Gloss.; so ὕπαρχος alone, in verse, of the praefectus praetorio Illyrici, IG22.4224 (v A. D.), cf. 4226 (v A. D.), 7.94 (Megara, v. A. D.); ὁ τῆς πόλεως ὕπαρχος = praefectus urbi, Lyd.Mag.1.38, cf. 2.19.
II subject to one, τῶν Καρχηδονίων Plb.7.9.5.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui commande sous les autres ou à la place d'un autre;
ὁ ὕπαρχος :
1 lieutenant;
2 gouverneur.
Étymologie: ὑπάρχω.

Russian (Dvoretsky)

ὕπαρχος:
I 2 подчиненный, подвластный (Καρχηδονίων Polyb.).
II ὁ
1 помощник, заместитель (τινος Soph. и τινι Luc.);
2 наместник, правитель (τῆς Ἀρμενίας Xen.).

Greek (Liddell-Scott)

ὕπαρχος: ὁ, ὁ ἄρχων ἢ διοικῶν ὑπὸ τὰς διαταγὰς ἑτέρου, ὑποδιοικητής, ὑποστράτηγος, ὕπ. ἄλλων, οὐχ ὅλων στρατηγὸς Σοφ. Αἴ. 1105· ὕπ. ὤν τῷ ἀδελφῷ Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 12, 2. τοῖς ἐμοῖς ὑπάρχοις Εὐρ. Ἑλ. 1432. 2) ὁ κυβερνῶν ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ κυβερνήτου, ἀντιβασιλεύς, Ἡρόδ. 3. 70., 4. 166, κ. ἀλλ., Ξενοφ., κλπ.· ἐν μεταγεν. ἐπιγραφαῖς, = praefectus provinciae, ἔπαρχος, Συλλ. Ἐπιγρ. 373b (προσθῆκ.), 1080· praef. pr et rio, τῆς αὐλῆς, αὐτόθι 2592· praefectus urbis, Εὐαγρ. 2473Α. ΙΙ. ὁ ὑποκείμενος εἴς τινα, τινος Πολύβ. 7. 9, 5. - Καθ’ Ἡσύχ.: «ὕπαρχος· οἰκονόμος, πολέμου στρατηγός».

Greek Monotonic

ὕπαρχος: ὁ, υποδιοικητής, υποστράτηγος, υπολοχαγός, αντιπλοίαρχος, υποκυβερνήτης, αντιβασιλέας, σε Ηρόδ. κ.λπ.

Middle Liddell

ὕπ-αρχος, ὁ,
commanding under another, a lieutenant, lieutenant-governor, viceroy, Hdt., etc.

English (Woodhouse)

deputy, lieutenant, subordinate, a subordinate lieutenant, under-ruler, vice-regent

German (Pape)

ὁ, Unterbefehlshaber, Unterfeldherr; Soph. Aj. 1084; Eur. Hel. 1448; Her. 4.166, 5.20, 25, 27, 7.6; Thuc. und Xen. gew. Statthalter, Xen. An. 1.2.20, 4.4.4; Pol. und andere Spätere – Als adj. untertan, unterwürfig, τινός, Pol. 7.9.5 und Sp.