παραθαλάσσιος

English (LSJ)

Att. παραθαλάττιος, α, ον (also ος, ον Th.4.56), beside the sea, beside the sea, lying on the seaside, maritime, τὰς πόλιας τὰς παραθαλασσίας Hdt.7.109; τὰς παραθαλασσίας κώμας Id.8.23; τὰ παραθαλάσσια τῆς Ἑλλάδος = the coast of Greece Id.3.135; τὰ παραθαλάσσια τῶν καρπῶν Id.4.199; ἡ παραθαλαττία (sc. γῆ) X.HG4.8.7.

German (Pape)

[Seite 478] ια, ιον, att. -ττιος, auch 2. Endungen, neben dem Meere, am Meere gelegen; Her. 4, 191. 5, 25 u. sonst; Thuc. 1, 5; τῆς παραθαλαττίας γῆς, Xen. Hell. 1, 1, 24, wie Sp., Pol. 1, 20, 6 u. öfter. – Auch ἡ παραθαλαττία allein, sc. γῆ, Xen. Hell. 4, 8, 7, wie τὰ παραθαλάττια, D. C. 41, 44.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
qui est sur le bord de la mer, maritime ; τὰ παραθαλάσσια HDT le littoral.
Étymologie: παρά, θάλασσα.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

παραθαλάττιος -α -ον, f. ook -ος, Ion. παραθαλάσσιος en παραθαλασσίδιος (παρά, θάλαττα) aan zee gelegen, kust‑: subst. ἡ παραθαλαττία = ἡ παραθαλάσσιος = τὰ παραθαλάσσια = de kuststreek: τὰ παραθαλάσσια τῆς Ἑλλάδος = de kust van Griekenland Hdt. 3.135.1.

Russian (Dvoretsky)

παραθᾰλάσσιος:
I атт. παραθᾰλάττιος 3 приморский (πόλις Her. etc.; γῆ Xen.).
II ὁ приморский житель Plut.

Greek (Liddell-Scott)

παραθᾰλάσσιος: Ἀττ. -ττιος, α, ον, ὡσαύτως ος, ον, Θουκ. 4. 56: - ὁ παρὰ τὴν θάλασσαν, ὁ κείμενος παρὰ τὴν ἀκτὴν τῆς θαλάσσης, τὰς πόλεις τὰς π. Ἡρόδ. 7. 109· τὰς π. κώμας ὁ αὐτ. 8. 23· τὰ π. τῆς Ἑλλάδος ὁ αὐτ. 3. 135, πρβλ. 4. 199· ἡ π. (ἐξυπακ. γῆ) Ξεν. Ἑλλ. 4. 8, 7.

English (Slater)

παραθαλάσσιος by the sea Εὐρυνόμα Χάριτ[ας] π[αραθαλα]σσίας ἔτικτεν (supp. Bergk, Snell: “Eurynome cum sit Oceani filia, in maris fundo Gratias partu edidit,” Bergk) ? fr. 333a. 11.

English (Strong)

from παρά and θάλασσα; along the sea, i.e. maritime (lacustrine): upon the sea coast.

English (Thayer)

παραθαλασσια, παραθαλασσιον (παρά and θάλασσα), beside the sea, by the sea: Sept.; Herodotus, Xenophon, Thucydides, Polybius, Diodorus, others.)

Greek Monolingual

-α, -ο / παραθαλάσσιος, -ία, -ον και αττ. τ. παραθαλάττιος, -ία, -ον θηλ. και -ος, ΝΜΑ
αυτός που βρίσκεται κοντά στη θάλασσα, παράκτιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. «εκ συναρπαγής» από τη φρ. παρά τὴν θάλασσαν + επίθημα -ιος].

Greek Monotonic

παραθᾰλάσσιος: Αττ. -ττιος, -α, -ον, αυτός που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, που είναι ξαπλωμένος στην ακτή, θαλασσινός, σε Ηρόδ., Ξεν.

Chinese

原文音譯：paraqal£ssioj 爬拉-他拉西哦士
詞類次數：形容詞（1）
原文字根：在旁-海
字義溯源：沿海，靠海，海邊；由（παρά）*=旁，出於）與（θάλασσα）*=海，波浪）組成
出現次數：總共（1）；太（1）
譯字彙編：
1） 靠海（1） 太4:13

English (Woodhouse)

by the sea, by the shore, near the sea, of the coast, on the coast, on the sea