στία

English (LSJ)

[ῑ], ἡ, small stone, pebble, ἐσχάρη.. στιάων an altar made of pebbles, A.R.2.1172 (Sicyonian acc. to Sch.): also στῖον, τό, Hp. ap. Gal.19.140. [ῑ: written στηά and στηάς in Hsch., who adds the senses στενοχωρία and λιθοκονία: pl. στεῖαι acc. to Sch.Cyrill.in Reitzenstein Ind.Lect.Rost.1890/91.8: perhaps cogn. with στέαρ.]

German (Pape)

[Seite 942] ἡ, wie ψῆφος, Steinchen, bes. in Flüssen, Kiesel, Schol. Ap. Rh. 2, 1176, auch στῖον, VLL. (s. πολύστιος). Die Unkenntniß der Länge des ι machte, daß Sp. στεία, στεῖον schrieben. Es ist vielleicht nur mundartlich von ψιά verschieden.

Greek (Liddell-Scott)

στία: ἡ, ὡς τὸ ψῆφος, μικρὸς λίθος, ψηφίς, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 1176 (ἔνθα ἴδε Σχολ.)· ὡσαύτως στῖον, τὸ, Ἱππ. παρὰ Γαλην., Ἡσύχ.· πρβλ. στιάζω. στιώδης. (Ὁ Κούρτ. παραβάλλει τὸ Γοτθ. stains, Ἀγγλ. stone, λίθος, κτλ.). [ῑ· μεταγενέστεροι δὲ συγγραφεῖς ἀγνοοῦντες τοῦτο ἔγραψαν στεία, στεῖον].

Greek Monolingual

ἡ, Α
μικρός λίθος, λιθαράκι, ψηφίδα.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται στην ΙΕ ρίζα stāi- / stī- «συμπυκνώνω, στερεώνω, σκληραίνω» και συνδέεται με τα αρχ. ινδ. styāyate «στερεώνομαι, σκληραίνω» και με το επίθ. styāna- «στερεωμένος», πιθ. με γοτθ. stains, αρχ. άνω γερμ. stein και αρχ. σλαβ. stĕna «πέτρα, λίθος». Στην ίδια ρίζα με μακρό φωνηεντισμό ανάγεται και η λ. στέαρ (< στᾱy-αρ)].

Frisk Etymological English

Grammatical information: f. (A. R. 2, 1172),
Meaning: small stone, pebble (A. R. 2, 1172).
Other forms: στῖον n. (Hp. ap. Gal. 19, 140).
Compounds: πολύ-στιος rich of pebbles (Call., Nic.).
Derivatives: στιώδης pebblish, stone-hard (Gal.), στιάζει λίθοις βάλλει H.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Without direct agreement outside Greek. Formally agrees with this Skt. stíyāḥ pl. either standing waters, the tertium comparationis would be curdled, fest, stiff in Skt. sty-āna- (pres. styāyate). Diff. Johansson BB 18, 50 n. 1 (agreeing Kretschmer KZ 34, 8): from *stī-s-; not better(?). As full grade to this is counted στέαρ (standing) fatt from *στῆι-αρ, PGr. *σται̯-αρ; so we can also connect the Germ. word for stone, Goth. stains m. etc. (PGm. *stai-na- < *steh₂ino-?) as well as a Slav. word for stone, (rock)wall in OCS stěna, Russ. stená f. etc. But how to derive the Greek word? WP. 2, 610 f., Pok. 1010f., Vasmer s. v. with further forms a. rich lit. S. also on στίλη and στέαρ.

Frisk Etymology German

στία: {stía}
Forms: στῖον n. (Hp. ap. Gal. 19, 140)
Grammar: f. (A. R. 2, 1172),
Meaning: Steinchen, Kiesel;
Composita: πολύστιος reich an Kieseln (Kall., Nik.).
Derivative: Davon στιώδης kieselartig, steinhart (Gal.), στιάζει· λίθοις βάλλει H.
Etymology: Ohne direkte oder sichere außergriech. Entsprechung. Formal dazu stimmt aind. stíyāḥ pl. etwa stehende Gewässer, das tertium comparationis wäre geronnen, fest, steif in aind. sty-āna- (Präs. styāyate). Anders Johansson BB 18, 50 A. 1 (zustimmend Kretschmer KZ 34, 8): aus *stī-s-; nicht besser. Als Hochstufe dazu gilt στέαρ ‘(stehendes) Fett’ aus *στῆιαρ, urgr. *σται̯-αρ; es steht somit frei, auch das germ. Wort für Stein, got. stains m. usw. (urg. *stai-na-) ebenso wie ein slav. Wort für ‘Stein, (Fels)wand’ in aksl. stěna, russ. stená f. usw. einzubeziehen. WP. 2, 610 f., Pok. 1010f., Vasmer s. v. mit weiteren Formen u. reicher Lit. S. noch στίλη und στέαρ.
Page 2,797