θράσος

English (LSJ)

[ᾰ], εος, τό, (qrasu/s)

   A = θάρσος (q.v.), courage, Il.14.416, A. Pers.394, E.Med.469, Ar.Lys.545 (lyr.); θ. πολέμων courage in war, Pi.P.2.63; θράσει boldly, B.16.63; but more freq. ἰσχύος θ. confidence in strength, S.Ph.104.    II in bad sense, over-boldness, rashness, insolence, ἐς τοῦτο θράσεος (v.l. θάρσεος) ἀνήκει Hdt.7.9.γ', cf. A.Pr.42, D.21.194, etc.; παμμάχῳ θράσει βρύων A.Ag.169(lyr.), cf. Pers.831; προβᾶσ' ἐπ' ἔσχατον θράσους S.Ant.853(lyr.); τόλμαις καὶ φρενῶν θράσει Id.Aj.46; πεπύργωσαι θράσει E.Or.1568; πανουργίᾳ τε καὶ θράσει Ar. Eq.331, cf. 637; θράσει ἀπίστῳ ἐπαιρόμενος Th.1.120; τοῦ θράσους ἐπισχεῖν τινα Pl.Hp.Ma.298a; τὸ τὴν τοῦ βελτίονος δόξαν μὴ φοβεῖσθαι διὰ θράσος Id.Lg.701b; ἀναίδεια καὶ θ. Aeschin.1.189; opp. αἰδώς, Arist.Cael.291b26; θράσος μὲν γάρ ἐστιν ἄλογος ὁρμή, θάρσος δὲ ἔλλογος ὁρμή Ammon.Diff.p.71 V.; οἷον πέπονθε τὸ θάρσος πρὸς τὸ θράσος Arist.EE1234b12, cf. Eus.Mynd.56, Luc.Musc.Enc.5.—This distn. holds good in Att. Prose: θάρσος is not found in Com.; θαρσύνω and θρασύνω are used indifferently; θρασέω and θαρσύς are not found; cf. θρασύς fin., θρασύτης.

German (Pape)

[Seite 1216] τό, eigtl. dasselbe, was θάρσος, aus dem es durch Metathesis entstanden ist, also Muth, Unerschrockenheit; τὸν δ' οὔ περ ἔχει θράσος Il. 14, 416; Pind. P. 2, 63. 83; Soph. El. 983 Tr. 723; ἐς μάχην ὁρμῶντες εὐψύχῳ θράσει Aesch. Prom. 863 u. öfter. – Gew. aber, wenigstens nach der Untetscheidung der Gramm. (vgl. Schol. Ap. Rh. 2, 77), in tadelnder Bedeutung gebraucht, übertriebener od. vergeblicher Muth, Tollkühnheit, Verwegenheit, Frechheit; προβᾶσ' ἐπ' ἔσχατον θράσους Soph. Ant. 846; El. 616; neben τόλμα Ai. 46; θεοβλαβοῦνθ' ὑπερκόμπῳ θράσει Aesch. Pers. 817; παμμάχῳ θράσει βρύων Ag. 163; πεπύργωσαι θράσει Eur. Or. 1568; ἐγώ σε παύσω τοῦ θράσους Ar. Equ. 429; auch in Prosa, obwohl seltener; Plat. Legg. III, 701 b; der ἀναίδεια entsprechend, Aesch. 1, 189; vgl. Thuc. 2, 40; den Unterschied hervorhebend sagt Luc. οὐδἐ γὰρ θράσος, ἀλλὰ θάρσος φησὶν Ὅμηρος αὐτῇ (τῇ μυίᾳ) προσεῖναι, Musc. enc. 5.

Greek (Liddell-Scott)

θράσος: ᾰ, εος, τό, (θρασὺς) = θάρσος (ὃ ἴδε), θάρρος, τόλμη, Ἰλ. Ξ. 416, Πίνδ. Π. 5. 148, Αἰσχύλ. Πέρσ. 394, Σοφ. Φ. 104, Ἠλ. 479, Εὐρ. Μηδ. 469, ἔνθα ἴδε τὸν Elmsl.∙ θρ. πολέμων, θάρρος ἐν πολέμῳ, Πίνδ. Π. 2. 116∙ θρ. ἰσχύος, πεποίθησις ἐπὶ τῆς ἰσχύος, Σοφ. Φ. 104∙ θράσει ἀπίστῳ ἐπαιρόμενος Θουκ. 1. 120. ΙΙ. τὸ πλεῖστον ἐπὶ κακῆς σημασίας, ὑπερβολικὸν θάρρος, θρασύτης, ὁρμητικότης, αὐθάδεια, εἰς τοῦτο θράσους ἀνήκει Ἡρόδ. 7. 9, 3, πρβλ. Αἰσχύλ. Πρ. 42, κτλ.∙ παμμάχῳ θράσει βρύων ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 168, πρβλ. Πέρσ. 831∙ προβᾶσ’ ἐπ’ ἔσχατον θράσους Σοφ. Ἀντ. 853∙ τόλμαις καὶ φρενῶν θράσει ὁ αὐτ. ἐν Αἴ. 46∙ πεπύργωσαι θράσει Εὐρ. Ὀρ. 1568∙ πανουργίᾳ τε καὶ θράσει Ἀριστοφ. Ἱππ. 331, πρβλ. 637∙ τοῦ θράσους ἐπισχέσθαι τινὰ Πλάτ. Ἱππ. Μείζονι 298Α∙ τὸ τὴν τοῦ βελτίονος δόξαν μὴ φοβεῖσθαι διὰ θράσος ὁ αὐτ. ἐν Νόμ. 701Β∙ θρ. καὶ ἀναίδεια Αἰσχίν. 27. 1, κτλ. - Βεβαιοῦται ὑπὸ τοῦ Ἀμμων. καὶ ἄλλων ὅτι τὸ μὲν θάρσος ἢ θάρρος κυρίως ἐσήμαινε θάρρος, τόλμην, γενναιότητα, τὸ δὲ θράσος ἀπερίσκεπτον τόλμην (θράσος μὲν γάρ ἐστιν ἄλογος ὁρμή, θάρσος δὲ ἔλλογος ὁρμή). Ἡ διάκρισις αὕτη βεβαίως ὑπάρχει παρὰ τοῖς πεζοῖς τῶν Ἀττ., πρβλ. θρασύς Ι. 2· ἀλλ’ ὁ Ὁμ. χρῆται τῇ λ. θάρσος ἐπ’ ἀμφοτέρων τῶν ἐννοιῶν, τῇ δὲ θράσος ἐπὶ τῆς ἐννοίας τοῦ θάρσος. Οἱ Ἀττ. ποιηταὶ ἔχουσι θράσος ἀντὶ θάρσος χάριν τοῦ μέτρου. Ἐκ τῶν ἐπιθ. καὶ ἐπιρρ. τύπων, τὸ θρασύς εἶνε σχεδὸν ἀποκλειστικῶς ἐν χρήσει, τὸ δὲ θαρσύς μόνον παρὰ μεταγεν.· τὸ θαρσέω ἢ θαρρέω δὲν ἔχει ἀντίστοιχον τύπον θρασέω, τὰ δὲ θαρσύνω καὶ θρασύνω φαίνεται ὅτι εἶναι ἐν χρήσει ἀδιαφόρως.