χρονίζω

English (LSJ)

(χρόνος):    I intr., spend time, περὶ Αἴγυπτον Hdt.3.61.    2 last, continue, τὸ μὲν καλῶς ἔχον ὅπως χρονίζον εὖ μενεῖ βουλευτέον A.Ag.847; ἐν τῇ ὑστέρᾳ Arist.HA523a23; χρονίζωσι ib. 537a7; οὐ χ. τὸ ἀλγοῦν συνεχῶς ἐν τῇ σαρκί Epicur.Sent.4, cf. Diog. Oen.58.    3 χ. δρῶν persevere in doing, Pl.Phdr.255b.    4 take time, tarry, linger, A.Ag.1356, Ch.64 (lyr.), Th.6.49, 8.16; κεχρονικότες, opp. ὑπόγυιοι τῇ ὀργῇ ὄντες, Arist.Rh.1380b5; κεχρονικὼς ἐν Ῥώμῃ Plb.33.16.6; χρονίσαι κατὰ τὸ βαλανεῖον Gal.6.417; ἡ ναῦς καὶ τὸν χρόνον τοῦτον ὃν ἐπιστέλλω σοι χρονίζει Hp.Ep.14: c. inf., delay to do, χ. καταβῆναι LXXEx.32.1 (also χ. τοῦ ποιῆσαί τι ib. Ge.34.19), Ev.Luc.12.45.    5 of ailments, to be or become chronic, Hp.Aph.3.28.    6 of wine, to be or become old, to have age, Ath. 1.33a.    II Pass., to be prolonged or delayed, τῶνδε πίστις οὐκ ὄκνῳ χρονίζεται A.Th.54, cf. Ch.957(lyr.); πολέμου χρονισθέντος And.3.27; [τὴν εὔνοιαν] χρονιζομένην . . φιλίαν γενέσθαι Arist.EN 1167a11; χ. ἐν τῷ σώματι continue, Id.Pr.907b22; τὰ κεχρονισμένα νοσήματα Gal.18(2).31.    2 grow up, χρονισθεὶς δ' ἀπέδειξεν ἔθος A.Ag.727 (lyr.).    3 to be located in time, made temporal, Simp. in Ph.716.11, Dam.Pr.405.

German (Pape)

[Seite 1377] 1) intrans., die Zeit zubringen, lange bleiben od. dauern, verweilen, zögern; Aesch. Ag. 821. 1329; περὶ Αἴγυπτον Her. 3, 61; χρονίζει τοῦτο δρῶν, er hält dabei aus, Plat. Phaedr. 255 b; Thuc. 8, 16 u. öfter; κεχρονικὼς ἐν Ῥώμῃ Pol. 33, 16, 6; insbes. altern, alt werden, auch pass., χρονισθεὶς δ' ἀπέδειξεν ἔθος τὸ πρόσθε τοκήων Aesch. Ag. 709. – 2) trans., in die Länge ziehen, verzögern, hinhalten; dah. pass., Aesch. Spt. 54 τῶνδε πύστις οὐκ ὄκνῳ χρονίζεται, vgl. Ch. 951; χρονίζεται ὁ πόλεμος, der Krieg wird in die Länge gezogen od. zieht sich in die Länge, Andoc. 3, 27; Sp.

Greek (Liddell-Scott)

χρονίζω: μελλ. -ίσω, ἀττ, -ιῶ· (χρόνος)· Ι. ἀμετάβ., δαπανῶ χρόνον, διατρίβω, περὶ Αἴγυπτον Ἡρόδ. 3. 61. 2) διαρκῶ ἐπὶ μακρὸν χρόνον, χρονίζον μένειν, διαμένει ἐπὶ μακρὸν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 847· ἐν τῇ ὑστέρᾳ Ἀριστ. περὶ τὰ Ζῷα Ἱστ. 3. 22, 3· ἄν χρονίζωσι αὐτόθι 4. 10, 4. 3) χρονίζω δρῶν, ἐξακολουθῶ ἐπὶ πολὺ νὰ πράττω τι, Πλάτ. ἐν Φαίδρῳ 255Β. 4) χρονοτριβῶ, βραδύνω, ἀργοπορῶ, κοινῶς «χρονιάζω», Αἰσχύλ. Ἀγ. 1356, Χο. 64, Θουκ. 9. 49,. 8. 16· κεχρονικότες, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ὑπόγυιοι ἐν τῇ ὀργῇ ὄντες, Ἀριστ. Ρητ. 2. 3, 12· κεχρονικὼς ἐν Ρώμῃ Πολύβ. 33. 16, 6 μετ’ ἀπαρ., βραδύνω νὰ πράξω τι, Εὐαγγ. κατὰ Ματθ. κδ΄ 48. 5) ἐπὶ νοσημάτων, γίνομαι χρόνιος, Ἱππ. Ἀφορ. 1248. 6) ἐπὶ οἴνου, παλαιοῦμαι, γίνομαι παλαιὸς, Ἀθήν. 33Α. ΙΙ. Παθ. , ἐπιμηκύνομαι, παρατείνομαι, τῶνδε πύστις οὐκ ὄκνω χρονίζεται, Αἰσχύλ. Θήβ. 54, πρβλ. Χο. 957· χρονισθέντος πολέμου Ἀνδοκ. 27. 1· [τὴν εὔνοιαν] χρονιζομένην .. φιλίαν γενέσθαι Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 9. 5, 3· χρ. ἐν τῷ σώματι, διαμένω, ἐξακολουθῶ, ὁ αὐτ. ἐν Προβλ. 13. 1, κλπ. 2) αὐξάνομαι, «μεγαλώνω», ἡλικιοῦμαι, χρονισθεὶς δ’ ἀπέδειξεν ἔθος Αἰσχύλ. Ἀγ. 727.

French (Bailly abrégé)

f. χρονίσω, att. χρονιῶ, ao. ἐχρόνισα, pf. κεχρόνικα;
Pass. ao. ἐχρονίσθην;
I. intr.
1 passer le temps;
2 durer longtemps, rester longtemps;
3 tarder, être lent, temporiser, remettre, différer;
II. tr. prolonger longtemps, d’où
1 tirer en longueur ; Pass. être traîné en longueur;
2 Pass. prendre de l’âge, vieillir.
Étymologie: χρόνιος.