ἀτέρμων: Difference between revisions
ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει → one would never discover the limits of soul, should one traverse every road—so deep a measure does it possess
(6_16) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀτέρμων''': -ον, γεν. ονος, [[ἄνευ]] τέρματος ἢ τέλους, αἰὼν Ἀριστ. π. Κόσμ. 7· 2· [[ὕπνος]] Μόσχ. 3. 105· ἐνόπτρων ἀτέρμονες αὐγαί, αἱ ἀναρίθμητοι ἀκτῖνες τοῦ κατόπτρου, Εὐρ. Ἑκ. 926· ἀτ. [[πέπλος]], [[ἄνευ]] ἄκρας, [[ἀδιέξοδος]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 634 (πρβλ. [[ἄπειρος]], [[ἀπέραντος]]). | |lstext='''ἀτέρμων''': -ον, γεν. ονος, [[ἄνευ]] τέρματος ἢ τέλους, αἰὼν Ἀριστ. π. Κόσμ. 7· 2· [[ὕπνος]] Μόσχ. 3. 105· ἐνόπτρων ἀτέρμονες αὐγαί, αἱ ἀναρίθμητοι ἀκτῖνες τοῦ κατόπτρου, Εὐρ. Ἑκ. 926· ἀτ. [[πέπλος]], [[ἄνευ]] ἄκρας, [[ἀδιέξοδος]], Αἰσχύλ. Εὐμ. 634 (πρβλ. [[ἄπειρος]], [[ἀπέραντος]]). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ων, ον ; <i>gén.</i> ονος;<br /><b>1</b> sans terme, sans fin : ἀτέρμονες αὐγαὶ χρυσέων ἐνόπτρων EUR l’éclat des miroirs d’or aux rayonnements infinis, <i>p.ê.</i> l’éclat des miroirs d’or qui ne cessent de regarder celui qui les regarde;<br /><b>2</b> sans issue, inextricable.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[τέρμα]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:21, 9 August 2017
English (LSJ)
ον, gen. ονος,
A without bound or end, αἰών Arist.Mu.401a16; ὕπνος Mosch.3.104; ἐνόπτρων ἀ. αὐγαί the mirror's countless rays, E.Hec.926; ἀ. πέπλος having no end or issue, inextricable, A.Eu.634.
German (Pape)
[Seite 385] ον (τέρμα), ohne Gränzen, ohne Ende, πέπλος Aesch. Eum. 604, ohne Ausgang; ἀτέρμονες αὐγαὶ χρυσέων ἐνόπτρων Eur. Hec. 903, nach Herm. außerordentlich glänzender, blendender Schein der Metallspiegel; Andere erkl. runde.
Greek (Liddell-Scott)
ἀτέρμων: -ον, γεν. ονος, ἄνευ τέρματος ἢ τέλους, αἰὼν Ἀριστ. π. Κόσμ. 7· 2· ὕπνος Μόσχ. 3. 105· ἐνόπτρων ἀτέρμονες αὐγαί, αἱ ἀναρίθμητοι ἀκτῖνες τοῦ κατόπτρου, Εὐρ. Ἑκ. 926· ἀτ. πέπλος, ἄνευ ἄκρας, ἀδιέξοδος, Αἰσχύλ. Εὐμ. 634 (πρβλ. ἄπειρος, ἀπέραντος).
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
1 sans terme, sans fin : ἀτέρμονες αὐγαὶ χρυσέων ἐνόπτρων EUR l’éclat des miroirs d’or aux rayonnements infinis, p.ê. l’éclat des miroirs d’or qui ne cessent de regarder celui qui les regarde;
2 sans issue, inextricable.
Étymologie: ἀ, τέρμα.
