ἰσοτέλεστος: Difference between revisions
ἐν πιθήκοις ὄντα δεῖ εἶναι πίθηκον → in Rome we do as the Romans do | when in Rome, do as the Romans do | when in Rome, do as the Romans | when in Rome, do like the Romans do | when in Rome | being among monkeys one has to be a monkey
(Bailly1_3) |
(18) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui s’accomplit également pour tous.<br />'''Étymologie:''' [[ἴσος]], <i>adj. verb. de</i> [[τελέω]]. | |btext=ος, ον :<br />qui s’accomplit également pour tous.<br />'''Étymologie:''' [[ἴσος]], <i>adj. verb. de</i> [[τελέω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἰσοτέλεστος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> κατασκευασμένος ακριβώς όμοιος («ἰσοτελὲς [[μίμημα]]»)<br /><b>2.</b> (για τον θάνατο) [[κοινός]] για όλους.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ἰσ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>τέλεστος</i> (<span style="color: red;"><</span> <i>τελῶ</i>), <b>[[πρβλ]].</b> <i>αυτο</i>-<i>τέλεστος μεσο</i>-<i>τέλεστος</i>]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:19, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (τελέω)
A made exactly like, exact, ἰ. μίμημα Nonn.D.18.247. 2 coming at the last to all alike, ἐπίκουρος, of Death, S.OC1220 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 1267] Ἄϊδος Μοῖρα, Soph. O. C. 1223, nach den Schol. ὁμοίως ἀποθνήσκουσιν οἱ τοιοῦτοι, die Allen gemeinsame Nothwendigkeit des Todes, die Alle auf gleiche Weise vollendet.
Greek (Liddell-Scott)
ἰσοτέλεστος: -ον, (τελέω) κατεσκευασμένος ἀκριβῶς ὅμοιος, ἀκριβής, ἰσοτ. μίμημα Νόνν. Δ. 18. 247. 2) ὁ ἐν ἰσότητι δίδων τέλος εἴς τι· ἐν Σοφ. Ο. Κ. 1220 ὁ θάνατος καλεῖται ἐπίκουρος ἰσοτέλεστος, ὁ σύμμαχος ἢ φίλος ὁ εἰς πάντας ὁμοίως ἐρχόμενος, ἡ δὲ γεν. Ἄιδος ἑνοῦται μετὰ τῆς ἑπομένης λέξεως μοῖρα, ὡς τὸ θανάτου μοῖρα ἐν Αἰσχύλ. Πέρσ. 917, Εὐρ. Μήδ. 987.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui s’accomplit également pour tous.
Étymologie: ἴσος, adj. verb. de τελέω.
Greek Monolingual
ἰσοτέλεστος, -ον (Α)
1. κατασκευασμένος ακριβώς όμοιος («ἰσοτελὲς μίμημα»)
2. (για τον θάνατο) κοινός για όλους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)- + -τέλεστος (< τελῶ), πρβλ. αυτο-τέλεστος μεσο-τέλεστος].
