ὀρεσκῷος: Difference between revisions
οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → for health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
(Bailly1_4) |
(29) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />qui a son gîte <i>ou</i> qui réside dans les montagnes.<br />'''Étymologie:''' [[ὄρος]], κο- pour κου- de *κοϜ-, κυϜ-, observer, surveiller. | |btext=ος, ον :<br />qui a son gîte <i>ou</i> qui réside dans les montagnes.<br />'''Étymologie:''' [[ὄρος]], κο- pour κου- de *κοϜ-, κυϜ-, observer, surveiller. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ὀρεσκῷος]] και ὀρεσκόος, -ον (Α)<br /><b>1.</b> αυτός που ανατρέφεται ή ανατράφηκε στα όρη, [[βουνήσιος]]<br /><b>2.</b> (ειδ. για τους κενταύρους) [[άγριος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Πρόκειται για σύνθ. λ. με α' συνθετικό <i>ὀρεσ</i>- (<span style="color: red;"><</span> [[ὄρος]] [II], <b>πρβλ.</b> [[ὀρέσβιος]]), ενώ το β' συνθετικό ανάγεται στην ετεροιωμένη [[βαθμίδα]] της ρίζας του ρ. [[κεῖμαι]] «βρίσκομαι, [[είμαι]] ξαπλωμένος». Το μακρό [[φωνήεν]] <i>ῳ</i>- του β' συνθετικού -[[κῷος]] ([[αντί]] ενός αναμενόμενου -[[κοῖος]]), το οποίο οφείλεται [[κατά]] μία [[άποψη]] σε μετρικούς λόγους, παραμένει δυσερμήνευτο]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:10, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (ὄρος, κεῖμαι)
A lying on mountains, mountain-bred, wild, of the Centaurs, Φῆρες Il.1.268 ; Κένταυροι Hes.Fr.79.5 ; αἶγες Od.9.155 :—the Trag. form is ὀρεσκόος, ον, A.Th.532, E.Hipp.1277 (lyr.), Cyc.247 ; also in Archil. ap. Lex.Mess.p.409.
German (Pape)
[Seite 372] wie ὀρεσίκοιτος (von κεῖμαι), in den Bergen sein Lager habend, im Gebirge hausend; ἐμάχοντο φηρσὶν ὀρεσκῴοισι, Il. 1, 268, mit den Kentauren; αἶγες, Od. 9, 155; verschiedene Erklärungen der Alten s. beim Schol. zu der ersten Stelle u. Strab. VIII, 367; σκύλακες, Eur. Hipp. 1277.
Greek (Liddell-Scott)
ὀρεσκῷος: -ον, (ὄρος, κεῖμαι) ὁ ἐπὶ τῶν ὀρέων ἀνατραφείς, ὀρεινός, ἄγριος, ἐπὶ τῶν Κενταύρων, Φῆρες Ἰλ. Α. 268, ἔνθα ἴδε Heyne· Κένταυροι Ἡσ. Ἀποσπ. 31. 5· αἶγες Ὀδ. Ι. 155· - ὁ παρὰ τραγικ. τύπος εἶναι ὀρέσκοος, ον, Αἰσχύλ. Θήβ. 532, Εὐρ. Ἱππ. 1277, Κύκλ. 247.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui a son gîte ou qui réside dans les montagnes.
Étymologie: ὄρος, κο- pour κου- de *κοϜ-, κυϜ-, observer, surveiller.
Greek Monolingual
ὀρεσκῷος και ὀρεσκόος, -ον (Α)
1. αυτός που ανατρέφεται ή ανατράφηκε στα όρη, βουνήσιος
2. (ειδ. για τους κενταύρους) άγριος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για σύνθ. λ. με α' συνθετικό ὀρεσ- (< ὄρος [II], πρβλ. ὀρέσβιος), ενώ το β' συνθετικό ανάγεται στην ετεροιωμένη βαθμίδα της ρίζας του ρ. κεῖμαι «βρίσκομαι, είμαι ξαπλωμένος». Το μακρό φωνήεν ῳ- του β' συνθετικού -κῷος (αντί ενός αναμενόμενου -κοῖος), το οποίο οφείλεται κατά μία άποψη σε μετρικούς λόγους, παραμένει δυσερμήνευτο].
