salutatio: Difference between revisions

From LSJ

Πολλῶν ὁ καιρὸς γίγνεται διδάσκαλος → Rebus magistra plurimis occasio → Zum Lehrer wird für viele die Gelegenheit

Menander, Monostichoi, 449
(D_8)
(3_11)
Line 4: Line 4:
{{Gaffiot
{{Gaffiot
|gf=<b>sălūtātĭō</b>,¹¹ ōnis, f. ([[saluto]]),<br /><b>1</b> salutation, salut : Cic. Br. 13 ; Pis. 96 ; Tac. Ann. 4, 61<br /><b>2</b> [en part.] salutation qu’on fait à qqn chez lui, hommages, visite : Cic. Fam. 7, 28, 2 ; 9, 20, 3 &#124;&#124; hommages présentés aux empereurs : Suet. Aug. 27 ; Claud. 37 ; Vitell. 14, etc.
|gf=<b>sălūtātĭō</b>,¹¹ ōnis, f. ([[saluto]]),<br /><b>1</b> salutation, salut : Cic. Br. 13 ; Pis. 96 ; Tac. Ann. 4, 61<br /><b>2</b> [en part.] salutation qu’on fait à qqn chez lui, hommages, visite : Cic. Fam. 7, 28, 2 ; 9, 20, 3 &#124;&#124; hommages présentés aux empereurs : Suet. Aug. 27 ; Claud. 37 ; Vitell. 14, etc.
}}
{{Georges
|georg=salūtātio, ōnis, f. ([[saluto]]), I) das Grüßen, die [[Begrüßung]], Cic. u.a.: armis demissis salutationem [[more]] militari facere, [[militärisch]] [[grüßen]], Auct. b. Afr.: u. so [[inter]] [[exercitus]] salutationem factam, Liv.: salutationem reddere, [[wieder]] [[grüßen]], Tac. (u. so salutatione acceptā ac redditā, [[nach]] gegenseitiger [[Begrüßung]], Macr.). – II) insbes., die [[Begrüßung]] jmds. in seinem Hause, [[bei]] Staatsbesuch, die [[Aufwartung]], salutationes matutinae, Sen.: dare se salutationi amicorum, Cic.: [[ubi]] [[salutatio]] defluxit, Cic.: beim [[Kaiser]], opperientes salutationem Caesaris, Gell.: [[nec]] tuas salutationes [[fuga]] et [[vastitas]] sequitur, Plin. pan.: so [[auch]] im [[Tempel]] der Götter, salutationem facere, seine [[Andacht]] [[verrichten]], Vitr.: deae perfectis salutationibus matutinis, Apul. – III) die [[Rettung]], Itala (Sangerm. 15) Iudith 8, 16. Vgl. [[saluto]] no. III.
}}
}}

Revision as of 08:56, 15 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

sălūtātĭo: ōnis, f. saluto,
I a greeting. saluting, salutation (rare but good prose).
I In gen.: quis te aditu, quis ullo honore, quis denique communi salutatione dignum putet? Cic. Pis. 40, 96: salutationem facere, Liv. 1, 1 fin.: salutationem reddere, Tac. A. 4, 61: salutatione acceptā ac redditā, Macr. S. 1, 6: mutuā salutatione factā, Curt. 10, 8, 23.—Of performing devotions: uti praetereuntes possint respicere (aedificia deorum) et in conspectu salutationes facere, Vitr. 4, 5.—Rarely of a written greeting (in a lusus verbb. with salus), Cic. Brut. 3, 13; Vulg. 1 Cor. 16, 21; id. Col. 9, 18.—
II In partic., of ceremonial visits, a visit, a waiting upon: mane salutamus domi et bonos viros multos, etc. ... Ubi salutatio defluxit, litteris me involvo, Cic. Fam. 9, 20, 3; 7, 28, 2; Sen. Brev. Vit. 14, 6 al.—After the time of the emperors, of paying respects, paying court to the emperor, Suet. Aug. 27; id. Claud. 37; id. Vit. 14; id. Vesp. 4 al.; in plur., id. Aug. 53; Gell. 4, 1, 1.

Latin > French (Gaffiot 2016)

sălūtātĭō,¹¹ ōnis, f. (saluto),
1 salutation, salut : Cic. Br. 13 ; Pis. 96 ; Tac. Ann. 4, 61
2 [en part.] salutation qu’on fait à qqn chez lui, hommages, visite : Cic. Fam. 7, 28, 2 ; 9, 20, 3 || hommages présentés aux empereurs : Suet. Aug. 27 ; Claud. 37 ; Vitell. 14, etc.

Latin > German (Georges)

salūtātio, ōnis, f. (saluto), I) das Grüßen, die Begrüßung, Cic. u.a.: armis demissis salutationem more militari facere, militärisch grüßen, Auct. b. Afr.: u. so inter exercitus salutationem factam, Liv.: salutationem reddere, wieder grüßen, Tac. (u. so salutatione acceptā ac redditā, nach gegenseitiger Begrüßung, Macr.). – II) insbes., die Begrüßung jmds. in seinem Hause, bei Staatsbesuch, die Aufwartung, salutationes matutinae, Sen.: dare se salutationi amicorum, Cic.: ubi salutatio defluxit, Cic.: beim Kaiser, opperientes salutationem Caesaris, Gell.: nec tuas salutationes fuga et vastitas sequitur, Plin. pan.: so auch im Tempel der Götter, salutationem facere, seine Andacht verrichten, Vitr.: deae perfectis salutationibus matutinis, Apul. – III) die Rettung, Itala (Sangerm. 15) Iudith 8, 16. Vgl. saluto no. III.