σείριος: Difference between revisions
εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τὸν ἥλιον ὑπὸ σκιῇ ἔσοιτο πρὸς αὐτοὺς ἡ μάχη καὶ οὐκ ἐν ἡλίῳ → if the Medes hid the sun, the battle would be to them in the shade and not in the sun
(11) |
(6_14) |
||
| Line 9: | Line 9: | ||
|Beta Code=sei/rios | |Beta Code=sei/rios | ||
|Definition=ὁ, name of the <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">dog-star, Sirius</b>, whose visible heliacal rising marked the season of greatest heat (cf. <span class="bibl">Gem.17.39</span>), <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span> 587</span>,<span class="bibl">609</span>, <span class="bibl"><span class="title">Sc.</span>153</span>,<span class="bibl">397</span>, <span class="bibl">Alc.39</span>, <span class="bibl">E.<span class="title">Hec.</span>1104</span> (lyr.); Σείριος κύων <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span> 967</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">Fr.</span>803</span>; Σείριος ἀστήρ <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span>417</span>:—of the <b class="b2">sun</b>, acc. to Hsch., in <span class="bibl">Archil.61</span>, cf. ἀκτὶς Σειρία Lyc.397 and Sch. ad loc.; σ. ἠέλιος <span class="bibl">Orph.<span class="title">A.</span>120</span>; of <b class="b2">stars</b>, Ibyc.3, <span class="bibl">Alcm.23.62</span>, cf. <span class="bibl">E.<span class="title">Fr.</span>779.8</span> cod. Longin., of a bright <b class="b2">planet</b>, Id.<span class="title">IA</span>7 (acc. to Theo Sm. p.146 H., dub., anap.). </span><span class="sense"> <span class="bld">2</span> Adj. <b class="b2">destructive</b>, σείριαι νᾶες Tim.<span class="title">Pers.</span> <span class="bibl">192</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">3</span> <b class="b3">σείριον πάθος</b>, = [[σειρίασις]], <span class="bibl">Sor.1.124</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">4</span> <b class="b3">σείριον</b> (sc. <b class="b3">ἱμάτιον</b>), a <b class="b2">light summer garment</b>, Harp. s.v. [[σείρινα]], Phot. s.v. [[σειρῆνα]]. (Suid. derives it from a form σείρ gen. <b class="b3">σειρός</b>, = [[ἥλιος]], which is suspect.)</span> | |Definition=ὁ, name of the <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">dog-star, Sirius</b>, whose visible heliacal rising marked the season of greatest heat (cf. <span class="bibl">Gem.17.39</span>), <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span> 587</span>,<span class="bibl">609</span>, <span class="bibl"><span class="title">Sc.</span>153</span>,<span class="bibl">397</span>, <span class="bibl">Alc.39</span>, <span class="bibl">E.<span class="title">Hec.</span>1104</span> (lyr.); Σείριος κύων <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span> 967</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">Fr.</span>803</span>; Σείριος ἀστήρ <span class="bibl">Hes.<span class="title">Op.</span>417</span>:—of the <b class="b2">sun</b>, acc. to Hsch., in <span class="bibl">Archil.61</span>, cf. ἀκτὶς Σειρία Lyc.397 and Sch. ad loc.; σ. ἠέλιος <span class="bibl">Orph.<span class="title">A.</span>120</span>; of <b class="b2">stars</b>, Ibyc.3, <span class="bibl">Alcm.23.62</span>, cf. <span class="bibl">E.<span class="title">Fr.</span>779.8</span> cod. Longin., of a bright <b class="b2">planet</b>, Id.<span class="title">IA</span>7 (acc. to Theo Sm. p.146 H., dub., anap.). </span><span class="sense"> <span class="bld">2</span> Adj. <b class="b2">destructive</b>, σείριαι νᾶες Tim.<span class="title">Pers.</span> <span class="bibl">192</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">3</span> <b class="b3">σείριον πάθος</b>, = [[σειρίασις]], <span class="bibl">Sor.1.124</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">4</span> <b class="b3">σείριον</b> (sc. <b class="b3">ἱμάτιον</b>), a <b class="b2">light summer garment</b>, Harp. s.v. [[σείρινα]], Phot. s.v. [[σειρῆνα]]. (Suid. derives it from a form σείρ gen. <b class="b3">σειρός</b>, = [[ἥλιος]], which is suspect.)</span> | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''σείριος''': ὁ, (σειρός) ὁ κατακαίων, θέριος, [[θερμός]], [[ὄνομα]] τοῦ κυνάστρου, Λατ. Sirius (ἴδε [[κύων]] V), ἐπειδή ὁ [[ἀστήρ]] [[οὗτος]] χαρακτηρίζει τήν ἐποχήν τῆς μεγίστης θερμότητος, δηλ. ἀπό 12 Αὐγούστου [[μέχρι]] 12 Σεπτεμβρίου (Ἰουλ. ἡμερολόγ.), ὅτε ὁ Σείριος δύει μετά τοῦ ἡλίου, Ἡσ. Ἔργ. καί Ἡμ. 505, 607, Ἀσπ. Ἡρ. 153, 397, Ἀρχίλ. 55, Εὐρ. Ἑκάβ. 1104, Ι. Α. 7· καλεῖται καὶ Σείριος [[κύων]]. Αἰσχύλ. Ἀγ. 967, Σοφ. Ἀποσπ. 941· Σείριος [[ἀστήρ]], Ἡσ. Ἒργ. κ. Ἡμ. 415· Σείριον ἄστρον, Ἀρχίλ. 54. ― Ἔν τισι τῶν χωρίων τούτων παλαιοί ἑρμηνευταί ἑρμηνεύουσι τὴν λέξιν ὡς = [[ἥλιος]], ἀλλ’ [[ἄνευ]] ἀνάγκης, ἴδε Göttl. εἰς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 417· ἀλλ’ ἐν Ὀρφ. Ἀργ. 121, σ. [[ἠέλιος]]. 2) σείριον (δηλ. [[ἱμάτιον]]), Ἁρποκρ. Φώτ. (Ὁ Σουΐδ. ποιεῖται μνείαν τοῦ τύπου Σείρ· πρβλ. Σανσκρ. svar (caelnm), sûr-as, sûr-yas και Ζενδ. hvar-e (ὁ [[ἥλιος]])· Λατ. sol· Γοτθ. Sauil· Ἀρχ. Σκανδιν. Sôl· Λιθ. Saul-e· ― αἱ λέξεις αὕται δύνανται ωσαύτως νὰ [[εἶναι]] συγγενεῖς τοῖς εἵλη, ἀλέα, σέλᾱς (πρβλ. Ἡσύχ., «βέλα (δηλ. Fέλα)· [[ἥλιος]] και αὐγὴ ὑπὸ Λακώνων»), ἀλλὰ διαφέρουσι τῶν ἡέλιος, [[ἥλιος]], ἴδε [[ἥλιος]] ἐν τέλ., καί πιθανῶς διαφέρουσι τῶν [[σέλας]], [[σελήνη]], ἴδε [[σέλας]] ἐν τέλ.). ― Καθ’ Ἡσύχ.: «[[σείριος]]· ὁ [[ἥλιος]] καί ὁ τοῦ κυνὸς [[ἀστήρ]]». | |||
}} | }} | ||
Revision as of 10:55, 5 August 2017
English (LSJ)
ὁ, name of the
A dog-star, Sirius, whose visible heliacal rising marked the season of greatest heat (cf. Gem.17.39), Hes.Op. 587,609, Sc.153,397, Alc.39, E.Hec.1104 (lyr.); Σείριος κύων A.Ag. 967, S.Fr.803; Σείριος ἀστήρ Hes.Op.417:—of the sun, acc. to Hsch., in Archil.61, cf. ἀκτὶς Σειρία Lyc.397 and Sch. ad loc.; σ. ἠέλιος Orph.A.120; of stars, Ibyc.3, Alcm.23.62, cf. E.Fr.779.8 cod. Longin., of a bright planet, Id.IA7 (acc. to Theo Sm. p.146 H., dub., anap.). 2 Adj. destructive, σείριαι νᾶες Tim.Pers. 192. 3 σείριον πάθος, = σειρίασις, Sor.1.124. 4 σείριον (sc. ἱμάτιον), a light summer garment, Harp. s.v. σείρινα, Phot. s.v. σειρῆνα. (Suid. derives it from a form σείρ gen. σειρός, = ἥλιος, which is suspect.)
Greek (Liddell-Scott)
σείριος: ὁ, (σειρός) ὁ κατακαίων, θέριος, θερμός, ὄνομα τοῦ κυνάστρου, Λατ. Sirius (ἴδε κύων V), ἐπειδή ὁ ἀστήρ οὗτος χαρακτηρίζει τήν ἐποχήν τῆς μεγίστης θερμότητος, δηλ. ἀπό 12 Αὐγούστου μέχρι 12 Σεπτεμβρίου (Ἰουλ. ἡμερολόγ.), ὅτε ὁ Σείριος δύει μετά τοῦ ἡλίου, Ἡσ. Ἔργ. καί Ἡμ. 505, 607, Ἀσπ. Ἡρ. 153, 397, Ἀρχίλ. 55, Εὐρ. Ἑκάβ. 1104, Ι. Α. 7· καλεῖται καὶ Σείριος κύων. Αἰσχύλ. Ἀγ. 967, Σοφ. Ἀποσπ. 941· Σείριος ἀστήρ, Ἡσ. Ἒργ. κ. Ἡμ. 415· Σείριον ἄστρον, Ἀρχίλ. 54. ― Ἔν τισι τῶν χωρίων τούτων παλαιοί ἑρμηνευταί ἑρμηνεύουσι τὴν λέξιν ὡς = ἥλιος, ἀλλ’ ἄνευ ἀνάγκης, ἴδε Göttl. εἰς Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 417· ἀλλ’ ἐν Ὀρφ. Ἀργ. 121, σ. ἠέλιος. 2) σείριον (δηλ. ἱμάτιον), Ἁρποκρ. Φώτ. (Ὁ Σουΐδ. ποιεῖται μνείαν τοῦ τύπου Σείρ· πρβλ. Σανσκρ. svar (caelnm), sûr-as, sûr-yas και Ζενδ. hvar-e (ὁ ἥλιος)· Λατ. sol· Γοτθ. Sauil· Ἀρχ. Σκανδιν. Sôl· Λιθ. Saul-e· ― αἱ λέξεις αὕται δύνανται ωσαύτως νὰ εἶναι συγγενεῖς τοῖς εἵλη, ἀλέα, σέλᾱς (πρβλ. Ἡσύχ., «βέλα (δηλ. Fέλα)· ἥλιος και αὐγὴ ὑπὸ Λακώνων»), ἀλλὰ διαφέρουσι τῶν ἡέλιος, ἥλιος, ἴδε ἥλιος ἐν τέλ., καί πιθανῶς διαφέρουσι τῶν σέλας, σελήνη, ἴδε σέλας ἐν τέλ.). ― Καθ’ Ἡσύχ.: «σείριος· ὁ ἥλιος καί ὁ τοῦ κυνὸς ἀστήρ».
