παροικέω

English (LSJ)

   A dwell beside, c. acc., ἀπὸ Κνίδου μέχρι Σινώπης τὴν Ἀσίαν π. dwell along the coasts of Asia, Isoc.4.162 : c. dat., live near, πόλει Th.1.71 ; ταῖς πυραμίσι OGI666.13 (i A. D.); dwell among, τισι Th.3.93 : abs., Id.6.82 ; of places, lie near, X.Vect.1.5.    II live in a place as πάροικος, οἱ παροικοῦντες ξένοι D.S.13.47, cf. SIG709.9 (Chersonesus, ii B. C.); ὡς ἐπὶ ξένης Ph.1.416 ; sojourn in, Ἱερουσαλήμ Ev.Luc.24.18.    III metaph., τὸν ἀνθ ρώπινον βίον παρῳκηκότες Phld. Mort.38.

German (Pape)

[Seite 525] daneben wohnen, τινί, Thuc. 3, 93; πόλει ὁμοίᾳ παροικοῦντες, 1, 71; auch mit dem acc., wie Isocr. 4, 162, ἀπὸ Κνίδου μέχρι Σινώπης Ἕλληνες Ἀσίαν παροικοῦσι, sie wohnen an der Küste Asiens entlang; als Fremder ohne Bürgerrecht in einer Stadt wohnen, οἱ παροικοῦντες ξένοι, D. Sic. 13, 47; N. T.

Greek (Liddell-Scott)

παροικέω: μετ’ αἰτ., ἀπὸ Κνίδου μέχρι Σινώπης Ἕλληνες τὴν Ἀσίαν παροικοῦσι, κατοικοῦσι καθ’ ὅλην τὴν παραλίαν αὐτῆς, Ἰσοκρ. 74D· μετὰ δοτικ., κατοικῶ πλησίον, Θουκ. 1. 71· κατοικῶ μεταξύ, τισιν 3. 93· ἀπολ., ὁ αὐτ. 6. 82· -ἐπὶ τόπων, κεῖμαι πλησίον, Ξεν. Πόροι 1. 5· πρβλ. οἰκέω Β. ΙΙ. ΙΙ. κατοικῶ, διαμένω ἔν τινι τόπῳ ὡς πάροικος, παραμένω, Εὐαγγ. κ. Λουκ. κδ’, 18, Φίλων 1. 416, κτλ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
habiter auprès, d’où
1 habiter auprès de, être voisin de, τινι ; avec mouv. venir habiter près de, acc.;
2 vivre au milieu de ou parmi, τινι.
Étymologie: παρά, οἰκέω.

English (Strong)

from παρά and οἰκέω; to dwell near, i.e. reside as a foreigner: sojourn in, be a stranger.

English (Thayer)

παροίκῳ; 1st aorist παρῴκησα;
1. properly, to dwell beside (one) or in one's neighborhood (παρά, IV:1); to live near; (Xenophon, Thucydides, Isocrates, others).
2. in the Scriptures to be or dwell in a place as a stranger, to sojourn (the Sept. for גּוּר, several times also for יָשַׁב and שָׁכַן): followed by ἐν with a dative of place, R L (Alex. manuscript; Ald.), etc.); with an accusative of place, ibid. G T Tr WH (εἰς with the accusative of place (in pregnant construction; see εἰς, C. 2), to dwell on the earth, Philo de cherub. § 34 (cf. Clement of Rome, 1 Corinthians 1,1 [ET] and Lightfoot and Harnack at the passage; Holtzmann, Einl. ins N. T., p. 484f. Synonym: see κατοικέω.).)

Greek Monotonic

παροικέω: μέλ. -ήσω, διαμένω πλησίον, με αιτ., παροικέω τὴν Ἀσίαν, κατοικώ κατά μήκος της ακτής της Ασίας, σε Ισοκρ.· με δοτ., μένω κοντά, σε Θουκ.· διαμένω ανάμεσα, τισίν, στον ίδ.· λέγεται για τόπο, βρίσκομαι κοντά, σε Ξεν.
II. (πάροικος II), ζω σ' ένα μέρος, διαμένω για λίγο, σε Καινή Διαθήκη